KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. In de laatste rechte lijn zijn we te gast bij Bastiaan Janssens (30), die opgroeide in De Haan maar nu op de Nederlandse Antillen woont.
Het verhaal van de uitgeweken Bastiaan Janssens had al vroeger aan bod kunnen komen, ware het niet dat een tropische storm ons voornemen dwarsboomde. ‘Eerst dringend alles aftimmeren’, liet hij ons enige tijd via mail weten toen we hem een vragenlijst hadden opgesulferd – want vergis u vooral niet: wij gaan helaas niet ter plaatse voor deze reeks. Maar de storm is voorbij getrokken, zorgde voor enorme ravage op het eiland, maar Bastiaan is veilig en wel en klaar om antwoorden te geven.
We hebben in onze reeks veel bijzondere bestemmingen de revue zien passeren, maar eerlijk gezegd: van het eiland Saba hadden we zelfs nog nooit gehoord. Hoe komt een jonge West-Vlaming daar in godsnaam terecht?
“Ik ben altijd al avontuurlijk aangelegd geweest. Dat zit een beetje in de familie (lacht). Ik had een job in de horeca in het centrum van Brugge. Ik vond het een geweldige job, met geweldige mensen om me heen. Maar in mei 2009, na een lang weekend in Milaan, vond ik het wel genoeg geweest in Europa. Ik heb toen op één avond tijd 20 mails verstuurd naar hotels en restaurants in steden rondom de wereld, waar ik wel zou willen wonen en werken. Toevallig had ik een kennis die ooit op Sint-Maarten had gewoond en zodoende ging ik nog even Googlen naar ‘Resort in The Caribbean’ en kwam ik bij Queen’s Gardens terecht op Saba. De volgende dag belden ze me al op en een maand later woonde ik op Saba. En nee, ik had toen ook nog nooit van Saba gehoord (lacht). Maar het was liefde op het eerste gezicht!”
Qua exotische emigratie komt dit toch wel erg dicht in de buurt van ‘het paradijs op aarde’. Of stellen we het nu mooier voor dan het is?
“De schoonheid van Saba en het unieke maken het ook de uitdaging om er te wonen. De kleinschaligheid is hier tegelijk een voor- en een nadeel. Saba is een van de mooiste stukjes ongerepte natuur die je kan vinden, maar er is geen permanent natuurlijk strand, geen cinema… Voor veel mensen is het inderdaad ‘het paradijs op aarde’, terwijl anderen er niet langer dan een week kunnen blijven. Maar als je wilt relaxen in een veilige en vriendelijke omgeving, kun je niet missen door Saba te bezoeken.”
Hoe moeten we er ons jouw woning voorstellen?
“Ik woon in het huis van mijn echtgenote Angelita Peterson, met wie ik al een kleine zes jaar samen ben. Het gaat om een woning met een grote tuin – die weliswaar moeilijk te onderhouden is in onze weersomstandigheden – en een geweldig uitzicht over een deel van het eiland en de oceaan. Heel wat van het bezoek dat ik hier al over de vloer kreeg, viel achterover van het uitzicht. Vanuit ons huis kijk je pal op Mount Scenery, het hoogste punt in het Nederlandse Koninkrijk.”
Klopt het dat er amper 2.000 inwoners zijn? Ken jij dan bij wijze van spreken iedereen van het eiland bij naam?
“Het is een feit dat er maar 2.000 inwoners zijn, waarvan er ongeveer 500 tijdelijke medische studenten zijn. Ik zou niet zeggen dat je iedereen bij naam kent, maar het gezegde ‘who do you belong to?’ hoor je hier wel vaak, om aan te duiden wie je ouders zijn. Veel mensen zijn dus ook via-via familie van elkaar. Ik durf wel zeggen dat 95 procent van de vaste bewoners elkaar kent of weet wie ze zijn. Intussen woon ik zes jaar op Saba en de kleinschaligheid maakt het soms wel tot een uitdaging. Daarom ga ik er soms eens ‘af’, dat zorgt dat de ‘island fever’ niet te erg toeslaat.”
Wat doe je er in het dagelijks leven?
“Ik werk hier als office manager voor een Shared Service Organisatie van het Nederlandse Rijk, De Rijksdienst Caribisch Nederland. Ik doe ook veel vrijwilligerswerk: zo ben ik lid van de Lions Club en bestuurslid van de Saba Aids Support Group, die nu de nieuwe naam ‘Body, Mind and Spirit’ draagt.”
Hoe gaat het praktisch in zijn werk, qua voedselvoorziening en dergelijke? En een auto heb je er wellicht ook niet nodig?
“Je kan zonder auto, want iedereen pikt je meteen op als je staat te liften. Het is de normaalste zaak van de wereld om te stoppen bij mensen die aan het wandelen zijn, om te vragen of ze een lift willen. Een auto is wel makkelijk, want ook al is het eiland klein, het is altijd bergop en bergaf. Je neemt hier niet zomaar de fiets om naar de winkel te gaan in het volgende dorp. Er zijn twee boten die alle benodigdheden naar het eiland brengen, The Mutty’s Pride en The Dawn 2. Die brengen de containers met voedsel en bevroren goederen van Sint-Maarten. Het grootste deel van de import komt uit de Verenigde Staten en Europa.”
Wikipedia leert onder andere ook dat er een nog actieve vulkaan is op het eiland Saba Heb je die al ‘aan het werk’ gezien intussen?
“De vulkaan is inderdaad actief, maar de laatste echte uitbarsting dateert intussen al van enkele honderden jaren geleden. Het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut heeft een aantal seismografische detectoren staan op Saba, dus we zijn in staat om iedereen voldoende te waarschuwen en te evacueren indien nodig.”
Houd je je hart vast als je in een vliegtuig landt op Saba? Het eiland heeft blijkbaar de kortste commerciële landingsbaan ter wereld?
“Het is een 12 minuten durende vlucht van Sint-Maarten naar Saba, en de piloten zijn bij de best getrainde piloten in de wereld. Ik ben dus niet bang voor de vlucht. Sterker nog: om te landen heeft de Twin Otter van Winair maar 65 procent van de landingsbaan nodig! Bij het opstijgen kan het spannend zijn, want soms zakt het vliegtuig net een klein beetje als je over de rand van de landingsbaan vliegt. Het is wel indrukwekkend, omdat je ziet dat de landingsbaan echt kort is en hoger dan zeeniveau ligt. Je bent aan het landen op een stukje dat omringd wordt door hoge kliffen.”
Het zou ons verbazen, als we Saba zien, maar mis je België soms? Zo ja, wat mis je dan?
“Ik mis België zeker! Ik mis mijn familie en vrienden, het uitgaan, de cinema, musea bezoeken, de typische gezelligheid. Het leven is hier anders en ik denk dat veel te maken heeft met je mentale instelling en je kijk op het leven. We hebben hier een goed sociaal netwerk en alles wat ik van goederen – pakweg mayonaise of chocolade – mis, kan ik snel via vrienden en collega’s laten meebrengen of opsturen.”
En het avonturieren zit precies ook wat in de familie, niet?
“Klopt. Mijn oudere zus Mieke woont met haar echtgenoot Jan Tytgat en de dochters Saar (6) en Laura (8) in Abu Dhabi. Hun kinderen zijn daar ook geboren. Eind 2004 kregen ze het aanbod om daar te gaan werken, met de bedoeling dat het bij een project van twee jaar zou blijven. Intussen wonen ze er al meer dan tien jaar.”
“En mijn moeder en stiefvader Marie Lou De Soete en Johan Speybrouck wonen en werken op Guadeloupe. Ze hadden ooit vervanging gedaan voor een stel dat daar woonde en toen die beslisten om terug te keren naar Europa werden zij gecontacteerd. Ze wonen daar nu al twee jaar.”
Ben je dan zelf nog van plan om ooit nog naar België terug te keren?
“Zeg nooit nooit, maar ik voel me daar op dit moment alvast niet echt toe aangetrokken. Mocht een terugkeer zich om persoonlijke of professionele redenen plotseling opdringen, dan denk ik wel dat ik me opnieuw zou kunnen aanpassen. Ik probeer sowieso om de twee jaar in België te zijn, het was deze zomer voor de vierde keer in zes jaar even thuis zijn. Jammer genoeg is naar België gaan geen vakantie: het is een hectische agenda om iedereen proberen te zien en vlug te genieten van de tijd die je met elkaar hebt.”
(FJA – Foto’s Bastiaan Janssens)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier