Astrid Sercu (28) komt na bewogen jaar met tweede jeugdroman

Met ‘Je kunt geen kant op’ heeft Astrid Sercu haar tweede jeugdroman uit. Het boek is een voortzetting van haar eerste boek dat twee jaar geleden verscheen. Ze mikt op jongeren van 12 tot 15 jaar. “Het is een spannend boek geworden, met veel prikkels en een hoog tempo, zo heb ik het zelf het liefst”, vertelt Astrid.

Astrid Sercu (28) kennen we als lerares aan de Stedelijke Academie voor Podiumkunsten, ze acteerde in de gesmaakte jeugdreeks Galaxy Park en sinds twee jaar weten we dat er ook een auteur in haar verborgen zit. “Twee jaar geleden kreeg ik de kans om mijn eerste jeugdroman te publiceren”, begint Astrid enthousiast te vertellen. “Dat boek kreeg de titel ‘Je zult van me houden’ mee, een roman op maat van de jeugd. Ik ben altijd verzot geweest op lezen, de bibliotheek was een van mijn favoriete plaatsen om naartoe te gaan. Daarnaast schreef ik ook graag en veel, maar niet echt met een doel. Het was wel altijd een droom om een eigen boek te kunnen publiceren en twee jaar geleden is die droom in vervulling gegaan.”

Die eerste jeugdroman smaakte meteen naar meer. “Ik had toen al een idee voor een tweede boek in mijn hoofd, maar het was afwachten hoe ‘Je zult van me houden’ ontvangen zou worden. Het bleek een succes te zijn, ik kreeg heel veel positieve reacties uit de doelgroep en ondertussen zijn we al aan de derde druk toe. Dat is vrij uitzonderlijk, toch voor een eerste boek. Het sterkte mij om aan mijn tweede boek te beginnen en ik ben blij dat het nu ook wordt uitgebracht. Het boek is een voortzetting op het eerste en mikt opnieuw op jongeren van 12 tot 15 jaar, de leeftijd waar ik ook vaak les aan geef. Het wordt opnieuw een spannend boek, met veel prikkels en een hoog tempo”, vertelt Astrid.

Drie vriendinnen

“De drie vriendinnen die in het eerste boek te maken kregen met een ontvoering staan opnieuw centraal, deze keer gaan we een stapje verder met een gijzeling in een school en een slechterik die weer tal van gelaagdheden heeft. Ik hoop dat we nu vertrokken zijn voor een reeks van boeken waarbij dezelfde vriendinnen iedere keer centraal staan. Het leukste aan het schrijven van het boek is het verzinnen van het verhaal, mijn fantasie is als een bodemloos vat en blijft maar komen!”

“Dit boek is voor mijn zoontjes”

“Het boek zelf is eigenlijk al een hele tijd afgewerkt, nog van voor de uitbraak van corona, maar het virus zorgde er wel voor dat de publicatie pas volgende woensdag 27 januari is. Ondertussen ben ik al bezig aan het derde boek, waarvan ik hoop dat het iets sneller uitgebracht kan worden, al moeten we natuurlijk de reacties op het tweede boek nog afwachten. Signeersessies zitten er nu niet in, maar ik ben van plan om waar mogelijk lezingen te geven in middelbare scholen. Over het boek, maar ook over dat je niet de beste van de klas hoeft te zijn om dromen te hebben en te doen waar je zin in hebt.”

Gedichten

Astrid kan zich nog op een andere manier schrijvend uitleven. “Ik woon nu in Hooglede en daar hebben ze me gevraagd om enkele gedichten te schrijven die dan op de etalage van een handelaar kwamen, dat was enorm plezant om te doen”, lacht ze.

“Ik hoop nu vertrokken te zijn voor een hele reeks, telkens met dezelfde vriendinnen in de hoofdrol”

“Het eerste boek heb ik opgedragen aan mijn papa ( Arnold Sercu, red. ) omdat ik dankzij hem de leesmicrobe te pakken kreeg. Het tweede boek is opgedragen aan mijn zoontjes, Abel en Arend, omdat we een moeilijk jaar achter de rug hebben. Het jaar 2020 zal ik niet onthouden door de coronapandemie, maar vooral door de breuk met hun papa. We hebben ons moeten aanpassen en het was niet altijd gemakkelijk, maar samen komen we er wel door”, is Astrid openhartig. “Al maakte corona het er niet gemakkelijker op natuurlijk. Fysiek voor de klas staan, zat er tot aan de zomervakantie niet meer in. Sinds september lukt dat gelukkig opnieuw. Daarnaast mis ik natuurlijk ook het gewone leven. Ik ben eigenlijk best een huismus, maar ik kijk er toch naar uit om opnieuw op restaurant te gaan of af te spreken met vrienden. Normaal ga ik ieder weekend met de kindjes op bezoek bij mijn ouders, maar dat gaat nu natuurlijk niet. Zo’n zaken mis ik het meest.”