KW.be maakt de komende maanden een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Arianne Pollet in het verre Canada.
Haar Canadese man Wallie leerde Arianne Pollet uit Aartrijke kennen in Brugge, al had ze zelf al beslist om het land te bezoeken. In Nova Scotia volgt ze een opleiding in fijne kunsten en kunstgeschiedenis. Daar stelt ze ook haar werk tentoon. Arianne geniet van de uitgestrekte kust. Al zou ze graag de kreeft inruilen voor een Belgisch taartje…
Hoe ben je in Canada beland?
“In de jaren ’80 reisde ik doorheen de Verenigde Staten. Na Colorado en Arizona raadden enkele andere reizigers me aan om Canada eens te bezoeken. De bevolking staat bekend als sympathiek en de ruwe, uitgestrekte natuur sprak me enorm aan.”
“Mijn man, Wallie Brannen, heb ik in 1999 in België leren kennen. Hij was met zijn vader, een oorlogsveteraan, in Brugge. Samen bezochten ze enkele oorlogskerkhoven. Twee van mijn schoonvaders’ broers zijn gesneuveld in de Tweede Wereldoorlog. Toen had ik al een vliegtuigticket op zak om naar Montreal te reizen. Door mijn man ben ik naar de oostkust gereisd, waar hij vandaan komt. Ik woon hier nu al 24 jaar. Mijn familie dacht waarschijnlijk dat het een aprilgrap was, aangezien ik op 1 april vertrok. Eigenlijk was ik al een paar jaar op zoek naar een alternatieve woonplek.”
Had je aanpassingsproblemen?
“Canada is veel groter dan België. Hier hoef je niet samen te leven met duizenden anderen op een klein gebied. Je kunt in het weekend ontsnappen, en jezelf een plekje vinden waar niemand anders komt. Ook geen files hier, geen mensenstroom die ‘s avonds massaal dezelfde richting uitgaat. Al bij al waren de veranderingen niet zo radicaal. Vlamingen zijn een beetje zoals kameleons: wij passen ons nogal gemakkelijk aan. Het weer, dat is iets anders. Ik woon aan de oostkust van de Atlantische provincies, waar het erg koud kan zijn. Vorig jaar was de sneeuwval aanzienlijk, met recordtemperaturen.”
“Ook is iedereen hier meer op zijn gemak en jovialer. En ondanks mijn opleiding vertaler-tolk Engels-Spaans, blijven er toch taalnuances die ik moet ontwikkelen.”
Hoe bedoel je?
“Dat Engels en Frans, dat zijn maar twee talen. Maar in de noordelijke provincie spreekt men dan weer Inuktitut, de taal van de Inuït. In mijn provincie, Nova Scotia, proberen de Miq’maq hun taal in leven te houden. Ook al is Nova Scotia Engelstalig, er bestaan enkele Franstalige gemeenschappen. Zonder regels zou de Engelse taal waarschijnlijk het Frans opslokken. Toen ik hier net woonde, werkte ik als tweetalige vertegenwoordigster voor een groot bedrijf. Het Frans dat ik te horen kreeg was compleet anders dan de taal die ik leerde tijdens mijn Belgische opleiding. Een combinatie van Engels, Frans en Acadian. Ik begreep er eerst niets van!”
Wat mis je uit België?
“In Belgische winkels geldt kwaliteit boven kwantiteit. Hier is het aanbod beperkt tot burgers en pizza, en dan nog niet eens van deftige kwaliteit. Vooral taartjes, boterkoeken en vers brood mis ik. Hadden we hier maar een warme bakker!”
Welk deel van het land trekt je het meeste aan?
“De Atlantische kuststreek, waarschijnlijk omdat ik dicht bij de zee ben opgegroeid. De kust lijkt wel niet op die van de Noordzee. Met het rotslandschap, de vele inhammen en zijn 10.000 kilometer is het een erg speciale plaats. Ongerept en ruw. Toronto is dan weer mijn favoriete stad. Een grote wereldstad met veel evenementen rond kunst en cultuur. In Canada waarderen de immigranten hun nieuwe identiteit, wat je zeker in Toronto kunt zien op straat. Dat multiculturele vind ik formidabel.”
Wat moet iemand zeker bezoeken in Canada?
Peggy’s Cove, een schilderachtige inham, vooral bekend door de crash van Swiss Air 111 in 1998. Dichtbij het vissersdorpje is een monument opgericht voor de slachtoffers. Je ziet er gigantische rotsen in een eerder kaal gebied. Prachtig! Het gebied is dan ook beschermd. Verder sta ik nog altijd versteld van de Niagarawatervallen.”
“De havengehuchten zijn ook de moeite. De kreeften uit de Belgische zaken komen uit de oostkust van Nova Scotia. Toen mijn man klein was, kreeg hij altijd boterhammen met kreeft mee naar school. Hij hoopte elke dag dat hij er zijn kreeftensandwich kon inruilen voor eentje met pindakaas.”
“Mijn twee zonen Loi en Noah vinden het geweldig dat ze toegang hebben tot de Europese cultuur. Misschien dat zij ooit naar België trekken. Dan zou ik natuurlijk ook mijn toekomstplannen veranderen.”
(Sofie Pauwels – Foto’s Arianne Pollet)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier