Ann Verheye is de Krak van Nieuwpoort: “Een plek van verhalen, lachen en vriendschap”

Vrienden en familie zorgden voor een feest ter ere van Anns afscheid. “Wij waren één grote Astra-familie”, klinkt het. (foto) © IV
Peter Germonprez
Peter Germonprez Medewerker KW

Ann Verheye (64) was 33 jaar cafébazin van de Astra. Nieuwpoort koos haar als Krak. Het ging haar immers niet alleen om de drankjes, maar ook om de mensen, hun verhalen en verbondenheid.

Ann Verheye

Privé

Ann Verheye werd geboren op 3 februari 1959 in Nieuwpoort. Haar vader, Marcel, diende als politie-inspecteur in Nieuwpoort. Haar moeder, Jozé, was huisvrouw. Helaas zijn beide ouders overleden. Ann heeft nog drie zussen Micheline (67), Michéle (66) en Hilde (60).

Loopbaan

Ann was één jaar redster in het opluchtzwembad in Oostduinkerke en 5 jaar op het strand in Nieuwpoort. Tenslotte werkte ze 4 jaar als redster in het zwembad van de Floreal voor ze de overstap maakte naar de horeca. Haar laatste werkplek was De Astra, waar ze 33 jaar actief was.

Vrije tijd

In haar vrije tijd heeft Ann Verheye een gevarieerde set hobby’s die ze aanpast aan de weersomstandigheden.

Begin september 2023 nam Ann Verheye afscheid van haar geliefde café Astra, na maar liefst 33 jaar aan het roer te hebben gestaan. Met het laatste rondje sloot ze een hoofdstuk af dat in 1990 begon, toen ze het café overnam van Roger Maes en Yvette Maurau. Familie en vrienden zorgden voor een groot feest. “Zonder al die fijne klanten zou ik het nooit zo lang volgehouden hebben. Wij waren één grote Astra-familie”, zegt Ann.

Creatief zijn

Wie kende er café Astra op de Markt in Nieuwpoort niet? De iconische zaak op het Marktplein bestaat al een eeuwigheid en kende verschillende uitbaters. Ann was de laatste en deed het 33 jaar. “Ik had totaal geen ervaring met het openhouden van een café, ik wist van niets”, onthult Ann. Vroeger hield de Astra zijn deuren geopend tot ‘s morgens 4 à 5 uur, soms zelfs tot 6 uur! “Het waren andere tijden en ik moest creatief zijn om mijn café op de kaart te zetten. Ik herinner me de dagen waarop ik mijn cliënteel moest opbouwen door gewoon lang open te blijven. De vrouwen van de lokale handelaars speelden volleybal in het militair kamp van Lombardsijde. Aangezien er niet veel open was in Nieuwpoort, klopten ze bij mij aan en vroegen of ik niet wilde openen op dinsdagavond. Ze zouden pas om 23 uur komen, na hun volleybalmatch. Dus zat ik daar, vaak maar met een handvol mensen, een boek te lezen en te wachten tot de klok 23 uur aantikte. Ze dronken een paar drankjes, en voordat ik het wist, was het 00.30 uur, dan gingen ze weer huiswaarts. Dat was het begin. Daarna stroomden de avondschoolstudenten binnen, mensen die tot 22 uur les hadden gekregen, gevolgd door vermoeide voetballers na hun training. Dat was eigenlijk het begin van iets groots voor mijn café.”

Ontmoetingsplek

“Het weekend bracht zijn eigen energie met zich mee, vooral met de jonge gasten van het voetbal. In die tijd hadden ze niet veel andere opties. Mijn café werd hun ontmoetingsplek, een plek van verhalen, gelach en vriendschap. Na de trainingen doken ze bij mij binnen, Ik kende de jongens door en door, hun verhalen, hun dromen en het voelde als één grote familie.”

In de naam voetbalclub VKNE Astra’90, staat VKNE voor Van Kwaad Naar Erger, een treffende benaming die een knipoog is naar het doorzakkingsvermogen van de clubleden. Zowel het café als de voetbalclub werd geboren in 1990, en sindsdien hebben we een hechte band gesmeed.”

Vertrouwenspersoon

“Ik mag er prat op gaan dat ik in al die jaren omzeggens nooit miserie heb gehad. Ik kende mijn soldaten en zij wisten hoe ik in elkaar zat. Het respect was wederzijds, de vriendschap evenzeer. En dan word je een soort van vertrouwenspersoon. Niet iedereen komt om alleen maar een glas te drinken, velen hebben ook behoefte aan een luisterend oor. En dat aspect van de job vond ik heel belangrijk. Je bent een beetje psycholoog voor mensen die het soms niet gemakkelijk hadden of zelfs een moederfiguur voor de jongere gasten. In feite waren we één grote Astra-familie.”

Waarvan kan je echt genieten?

“Ik koester een diepe passie voor reizen, waarbij mijn mooiste herinneringen bij de verre avonturen in Azië liggen. Mijn liefde voor muziek is net zo diepgaand. Het Blues Festival in Haringe was voor mij een jaarlijks hoogtepunt. Daarnaast reisde ik niet alleen naar het Sportpaleis in Antwerpen, maar ook naar Parijs, Londen en Amsterdam om getuige te zijn van optredens van de meest iconische artiesten.”

Wat zijn de plannen?

Voor de toekomst heeft Ann eenvoudige, maar waardevolle plannen: een lang en gezond leven leiden en genieten van haar huis en tuin. “Tijd voor rust, ontspanning, de tuin op orde brengen en meer werken aan de conditie”, zegt ze met een knipoog.

Wat zijn je mooiste herinneringen aan de Astra?

“De band met de klanten, de talloze gezellige momenten, het plezier dat we samen maakten… dat zijn herinneringen die me altijd bij zullen blijven. We organiseerden spontaan topfeestjes en er is zelfs een Astralied geschreven op de muziek van That’s Amore van Dean Martin… en we serveerden de beste Picon in de ruime regio.”

Lees meer over: