“Als ik op mijn gemak ben, verveel ik me snel”: Iza Wittevrongel is beleidsmedewerker bij Stad Roeselare

Iza Wittevrongel blijft graag op de achtergrond. De Oost-Vlaamse werkt al vier jaar bij Stad Roeselare en doet dat eigenlijk liefst in de luwte. Bij de opening van het nieuwe stadhuis konden we haar, in het bijzijn van haar collega’s, toch overhalen om haar verhaal te doen.

Je werkt voor de stad, maar heb je eigenlijk Roeselaarse roots?

Iza Wittevrongel: “Neen, ik ben afkomstig uit het Meetjesland. Ik ben opgegroeid in Knesselare en woon nu met mijn partner Thomas en dochtertje Lucie in Zomergem. De dichtste grote stad bij Zomergem is Gent.”

Hoe ben je eigenlijk als ambtenaar bij Stad Roeselare beland?

“Ik heb kunstwetenschappen gestudeerd en na mijn studies kon ik in de academie van Eeklo beginnen in een administratieve job. Dat was niet onmiddellijk de job die ik voor ogen had, maar ik werd halfweg 2019 cultuurcoördinator in het cultureel centrum. Dat was echter iemand die ik mocht vervangen en dus tijdelijk. Na zes maanden was dat voorbij. Ik ben dan heel breed beginnen solliciteren en stelde me ook kandidaat om in Roeselare cultuurcoördinator te worden.”

Maar dat ben je uiteindelijk niet geworden?

“Neen, die job ging naar iemand anders. Maar ik kreeg wel een telefoontje of ik geen interesse had om stafmedewerker te worden bij de beleidsontwikkeling Mens van de stad.”

Wat moeten wij ons daar bij voorstellen?

“Ik was betrokken bij diverse thema’s en werkte dienstoverschrijdend. In het begin was het wel vreemd: corona beheerste ons leven én ons werk. Er waren collega’s waarmee ik samenwerkte die ik pas na zes maanden voor het eerst in levende lijve ontmoette.”

“Als stafmedewerker kon ik meewerken aan de realisaties van de wijkhuizen in Beveren en Beitem en ook aan alles wat met de Roeselaarse verenigingen te maken had zoals subsidies en huisvestingsfonds.”

Toen kwam dochter Lucie in jullie leven en verdween je even uit beeld?

“Ja, en toen ik terugkwam na de geboorte van Lucie was dat op de dienst beleidsontwikkeling Mens als beleidsmedewerker toerisme en evenementen. Dat was uiteraard samen met de dienst toerisme. Mijn job is heel divers: het is mijn taak om het fiets- en wandelaanbod in de stad te upgraden, maar ik help ook mee de zomercampagne van de stad op poten te zetten. Inderdaad, door bijvoorbeeld een podwalk te promoten voor de bezoekers.”

“Roeselare zet natuurlijk sterk in op de speerpunten shopping, koers en gastronomie en nu moeten we de bezoekers overtuigen dat ‘een weekendje Roeselare’ eveneens een uitstekend idee is. En daar zullen we in slagen ook.”

Wat zijn de leukste projecten waaraan je hebt meegewerkt tot nu?

“Dat is de herbestemming van de ontwijde kerk van Beitem tot wijkhuis. Als kunsthistorica had ik echt veel voeling met dat project. Een tweede project is het verhaal van Roeselare. We hadden eigenlijk geen enkele visualisering over de geschiedenis van de stad. Nu hebben we een heel boeiende film die getoond wordt op de zolder van het nieuwe stadhuis. Van de eerste bezoekers van het nieuwe stadhuis kwamen er alvast veel positieve en enthousiaste reacties.”

“Weekendje Roeselare is een uitstekend idee”

“En als ik al toekomstgericht mag denken: in december pakken we uit met een fysieke beleving over de persoon van Adriaan Willaert in het stadhuis.”

Jij blijft graag op de achtergrond?

“Ik ben geen ‘fotoloper’, dat klopt. Ik heb ook moeite om gerealiseerde zaken te claimen. Dat is nu eenmaal hoe ik ben, ik ben nooit echt een tafelspringer geweest.”

Is Roeselare een hippe stad?

“Ja, maar ik zie het soms nog niet altijd. Hier wonen en werken leuke mensen en ontstaan heel toffe concepten. We moeten die ruimte en zuurstof geven. En dat gebeurt ook, er is hier veel stadsontwikkeling aan de gang en binnen tien jaar zullen we een heel ander Roeselare kennen dan nu.”

Welke plekjes in Roeselare kunnen je bekoren?

“De parkbegraafplaats vind ik een geweldige plaats, dat is mijn favoriete zen-spot. En eethuis Camillus, café Romen en de Ierse pub – ik hou van bruine kroegen – zijn ook favoriete hangouts.”

Heb je een job die je tot je pensioen kunt doen?

“Dat weet ik niet. Het is voor mij heel belangrijk dat ik mij professioneel kan blijven ontwikkelen en voldoende uitdagingen heb. Als ik op mijn gemak ben, verveel ik me. Misschien is het binnen tien jaar zeker tijd om een nieuwe stap te zetten. Dat kan binnen dezelfde organisatie zijn, als het maar spannend is en ik professioneel kan evolueren.”

Hoe ziet de zomer van Iza eruit?

“We gaan al 31 jaar met de familie naar hetzelfde vakantiehuis in Uzès in de Provence. Ik heb er leren lopen! Dat is onze familie in het buitenland. En ik ga ook een weekje wandelen met mama in Engeland.”

Ben je een gelukkige vrouw?

“Ja, ik geloof in het tevreden zijn met wat er nu is en met het parcours dat mijn leven aflegt.”