Ann Devriendt (59) neemt afscheid van lokale politiek: “Mijn jaren als OCMW-voorzitter waren de mooiste”

Ann Devriendt

Ann Devriendt neemt na 18 jaar afscheid van de lokale politiek. De eerste twaalf jaar was ze OCMW-voorzitter, de legislatuur erna was ze onder meer schepen van Financiën en Lokale Economie. “De jaren in het OCMW waren de mooiste uit mijn politieke carrière.”

Ann Devriendt (59) woont met haar man Paul Dekeyzer aan de Dorpwegel in Aartrijke. Het was daar dat voormalig burgemeester, wijlen Hilaire Verhegge bij de start van het nieuwe millennium aanklopte met de vraag of Ann mee wou op zijn lijst Nieuw. “Ik was toen volop bezig met de oprichting van ons speeldorp De Wonderlamp, dat ondertussen wordt uitgebaat door onze zoon Francis en zijn vrouw Eline. Maar ik had al lachend tegen Hilaire gezegd, kom over zes jaar nog eens terug. Dat heeft hij onthouden. Onder het motto wie niet waagt, die niet wint ging ik mee met zijn lijst in 2006. Wat ik totaal niet verwacht had, gebeurde toch: ik werd meteen schepen. Geert, de zoon van Hilaire, had nochtans meer stemmen, maar omdat vader en zoon niet samen mochten zetelen, werd ik schepen”, blikt Ann terug op haar eerste stappen in de politiek.

Schrijnende verhalen

Ann werd OCMW-voorzitter en ook de volgende legislatuur vervulde ze die functie. “Ik kreeg het OCMW, sociale zaken, kinderopvang en sociale tewerkstelling op mijn bord. Je moet weten, ik kende het sociale veld niet en ik was economisch geschoold. Maar ik heb het van de eerste tot de laatste dag een enorme verrijking gevonden om mezelf in het sociale veld te ontplooien. Ik merkte al vrij snel dat er verschillende noden in de maatschappij zijn die niet zomaar op te lossen vallen. Vrij snel besefte ik ook dat er veel meer mensen in miserie leven dan dat je op het eerste zicht denkt. Veel ellende blijft helaas tussen vier muren. Armoede, eenzaamheid, vrouwenmishandeling… Ik heb schrijnende verhalen gehoord. Samen met het team van OCMW konden we veel mensen helpen, altijd op een discrete manier. Al die ervaringen hebben mij ook geleerd om op een milde manier naar de wereld te kijken.” Die twaalf jaar als OCMW-voorzitter noemt Ann de mooiste uit haar politieke carrière. “Samen met de toenmalige OCMW-raden en het OCMW-team hebben we hard gewerkt en veel bereikt voor de toekomst van onze gemeente. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de realisatie van het woonzorgcentrum Klaverveld in Zedelgem. Toen ik aan zet kwam als OCMW-voorzitter, was men al acht jaar bezig om een nieuw rusthuis te krijgen in Loppem. Het oude gebouw, rusthuis Maartenshove, renoveren was niet vanzelfsprekend en een nieuw zetten ook niet. Bovendien had Maartenshove maar plaats voor 60 bedden en kampten we met een ellenlange wachtlijst. Ik heb toen echt mijn tanden in dat dossier gezet en kreeg het idee om een privaat-publieke samenwerking (PPS) aan te gaan. Iets wat al bestond in de economische bedrijfscultuur, maar zo goed als onbestaande was in de zorgsector.”

Zedelgem als pionier

Ann bracht in die tijd heel wat bezoekjes aan het kabinet van minister Jo Vandeurzen om haar zaak te bepleiten. “Weinigen geloofden erin, maar ondertussen hebben al heel wat steden en gemeenten ons voorbeeld gevolgd. Zedelgem was in feite pionier op dat vlak. Maar dankzij deze PSS kreeg Zedelgem een gloednieuw woonzorgcentrum met plaats voor 130 mensen, ruim een verdubbeling dus. De realisatie van het Klaverveld en de start van het netwerk van dienstencentra voelen voor mij als twee parels in mijn levenswerk.”

Financieel gezond

Aan haar derde legislatuur begon Ann met evenveel goesting. Ze werd schepen met Financiën, Lokale Economie en Toerisme als belangrijkste bevoegdheden. “Een heel gevarieerd pakket. Schepen van Financiën zijn is geen sympathieke job, want je moet belastingen heffen naar de burger en ook je collega’s willen wat van je. Het was een immense evenwichtsoefening, maar we mogen fier zijn, want Zedelgem is financieel een enorm gezonde gemeente. We wilden de vorige legislatuur 40 miljoen euro investeren, maar uiteindelijk konden we 60 miljoen investeren. Hoe we aan die 20 miljoen extra geraakten? Door meevallers, zoals de aangroei van de bevolking, maar ook door goed beheer. Veel van die centen verdwenen ook letterlijk onder de grond: zoals in wegen en riolen. Voorts ben ik ook trots op de lancering van Bedrijvig Zedelgem, de economische raad die lokale ondernemers verenigt. Op vlak van toerisme hebben we de werking van het doolhof verder uitgebreid, ontwikkelden we samen met Ignace en Balder Goethals de Zedelgemse Zichtenroute en werkten we nog tal van leuke projecten uit.” Hoe hard ze zich ook inzette, die laatste legislatuur verliep voor Ann niet zoals de voorbije twee. “De zes laatste jaren waren anders. Ik merkte dat het steeds moeilijker werd om op verschillende vlakken samen te werken. De energie en het verlangen om vooruit te komen, liepen niet altijd parallel. Ik ben een groepsbeest en merkte dat mijn aura niet altijd in harmonie was met dat van anderen. Steeds meer kreeg ik het gevoel dat het tijd was om een nieuwe weg in te slaan.”

Verlies van vriend

Ook het verlies van schepen Geert Verhegge, haar beste politieke vriend, was voor Ann een belangrijke levensles. “Het deed me inzien dat de momenten die we samen hebben, vaak de meest waardevolle zijn omdat ze niet terugkeren. Dat we daarom goed voor elkaar moeten zorgen. Niet alleen op professioneel vlak, maar ook op persoonlijk niveau. Ik ben tot het besef gekomen dat er meer is in het leven en dat het voor mij tijd werd om me te richten op andere dingen die me vreugde brengen. Zoals genieten van mijn mama voor de jaren dat ze er nog is. Maar ook wat meer aandacht geven aan mijn man die steeds 200 procent achter mij stond. En dan natuurlijk zijn er ook nog de kleinkinderen, Alexis en Célestine. Straks word ik 60 jaar, ik ben zeker van plan om mijn leven nog een nieuwe invulling te geven, maar nu doe ik het even rustiger aan. We zien wel wat de toekomst brengt. Via deze weg wil ik ook nog eens al mijn kiezers bedanken voor het vertrouwen. Ik ben ook zeer blij dat Bart Vergote en Sofie Pollet, twee poulains van mij, nu zelf schepen zijn. Ik wens hen alle succes toe!”