Zomer zonder Paulusfeesten is voor Oostendenaars ondenkbaar

De Paulusfeesten behoren tot het DNA van de Oostendenaar. Een onmisbare gelegenheid om van muziek te genieten en vooral om stadsgenoten of ex-stadsgenoten te ontmoeten en samen een pint te drinken of tot in de kleine uurtjes door te zakken, in het hartje van de stad en in het midden van de zomer. Een evenement dat vanuit de Oostendenaars zelf is gegroeid, straks voor de 50ste keer plaatsvindt en dat zo eigen is aan de stad dat niemand zich kan voorstellen dat het ooit zou verdwijnen.

Zo’n organisch gegroeide feestelijkheden steunen op vrijwilligerswerk, wat tegelijk de grote sterkte en de grote zwakte is. Het verklaart de grote sympathie en de goodwill die de feesten bij veel mensen genieten, maar tegelijk kan je er niet omheen dat ze eigenlijk erg kwetsbaar zijn. Ondanks de ondersteuning door de stad blijven vrijwilligers de ruggengraat vormen van iets als de Paulusfeesten. De feesten zouden niet bestaan zonder hun organisatorische vaardigheden, goede ideeën, werkkracht, enthousiasme en zeker niet te vergeten: hun goede relaties onder elkaar. Zo’n meerdaagse organisatie kan maar slagen als er een goed geoliede machine achter zit, van mensen met verschillende talenten, die op elkaar zijn ingespeeld, goed overeenkomen en er plezier in vinden om de krachten te bundelen.

Alle mensen die meehielpen om Oostende straks al voor de 50ste keer zijn Paulusfeesten te geven, verdienen onze dank en respect. Want zoals je hiernaast kan lezen: het is niet vanzelfsprekend. Waar mensen samenwerken, ontstaan ook meningsverschillen. Soms zijn die te overbruggen, soms maakt het een scheiding onafwendbaar. En dan kunnen ook de feesten zelf in het gedrang komen, ook al verzekert de voorzitter dat het in dit geval zover niet zal komen. Het siert beide partijen dat ze sereen blijven en hun meningsverschil niet met alle smeuïge details op de straatstenen van het Pauluspleintje gooien. Ondanks alles beseffen zij wellicht dat ze een monument in handen hebben. En dat velen hopen komende zomer weer op één van de pleinen te staan, drankje in de hand en omringd door oude bekenden.