Iedere week belt onze senior writer met onze voetbalster in Engeland voor haar West-Vlaamse kijk op het hele voetbalwereldje.
Tessa! Manchester City draaide niet, dan toch la Tessa weer in de ploeg en zie, meteen 5-0. Dankzij een topprestatie én een goal van Wullaert! Het leven in Engeland is weer zonnig?
(droog) “Bah neen, het is hier nog even koud. Maar ik had bij de Red Flames vertrouwen op gedaan, heb dat meegenomen naar Engeland en had daar een goed gesprek met de coach. Wat er gezegd is, blijft tussen ons. En ik kreeg opnieuw het vertrouwen. Misschien had ik wel wat te veel gemopperd, maar de kranten hadden het ook kunnen nakijken: ik was in 7 van de 11 wedstrijden gestart en was 1 keer ziek geweest. Het viel dus eigenlijk nogal mee. Ik werd zondag zelfs nog bijna uitgeroepen tot speelster van de match.”
Dat werd ook niet jouw ploegmaat Georgia Stanway. Fleurde haar 100ste match voor Manchester City op met twee goals en… een rode kaart?
“Twee keer geel. Bij een 5-0 voorsprong dan nog, niet erg slim. Maar het is een toffe, ik heb haar nog verdedigd bij de ref. Ik vind niet dat hij er rekening mee moest houden dat het haar jubileummatch was. Maar, al is het misschien makkelijk praten als je niet in hun schoenen staat, ik vind wel steeds meer dat refs te veel partij kiezen voor de zwakkere ploeg. Met de Red Flames tegen Litouwen was het ook al zo, die mochten ook veel meer dan wij.”
Misschien is het iets vrouwelijks, wat sneller medeleven met de zwakkeren.
“Ja, zou kunnen. Bij de mannen zie ik het toch niet. Zou niet mogen, vind ik.”
Maar verder dolle vreugde zondag in de ménage Deveugele-Wullaert: meneer scoorde met Racing Waregem twéé keer.
“Tegen zijn ex-ploeg Wielsbeke nog wel. En het was al van de tweede speeldag geleden dat Mathi nog een goal had gemaakt. We waren vooral blij dat we hadden gewonnen, dat is het belangrijkste. Maar zo vreugdevol was ik nu ook weer niet, hoor.”
Hoezo? Omdat jouw lief er eentje meer had gemaakt?
“Maar neen! Omdat ik zondag nog na de match zes uur in de dopingcontrole heb gezeten. Ik was behoorlijk pissed off.”
Zo kan je dat noemen, ja. Zés uur? Zo moeilijk plassen?
“Drie keer. Het was telkens te dun. En als ik water dronk werd het nog dunner, hé. Terwijl er buiten supporters op mij wachtten. Zelfs een meisje uit Amerika.”
Ocharme. Nog even naar West-Vlaanderen. Oostende haalde Akpala terug. Om goals te maken. Maar hij is 33 jaar intussen.
“Als je een neus hebt voor goals, verleer je dat niet. Denk ik. Ik ben pas 26 jaar, mijn beste jaren moeten nog komen.”
En dan keer je op je 33ste terug naar Zulte Waregem om er voor de goals te zorgen?
“Ik ben wellicht vroeger terug dan velen zouden denken. Maar één zaak weet ik zeker: als het achteruit gaat, stop ik.”
Tessa & Buyse
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier