Bij ons thuis staat een telefoon. Zo een met een draaischijf en een verleden. Het stuk antiek rinkelde volgens een sticker op de achterkant al in 1977, maar is in 2023 niets meer dan een rommelmarktvondst. Normaal staat het schoon te wezen in onze living, maar deze week verhuisde het hebbeding even naar school.
Vingers vormden nog eens draaiend nummers, oren werden nog eens tegen de hoorn geduwd. De jeugd van tegenwoordig maakte kennis met de smartphone van de vorige eeuw… toen TikTok nog Tik Tak was.
Een stukjesschrijver vraagt zich dan al eens af of er over 100 jaar nog telefoons zullen bestaan. Draagbaar, plooibaar of misschien zelfs onzichtbaar? Geen mens die het weet. Maar wat we wel weten is dat onze krant – nog zo’n bijzonder communicatiemiddel – deze week begraven is.
Ook wij zijn verslingerd, of moeten we zeggen verslaafd?
Letterlijk. Een tijdscapsule met De Krant van West-Vlaanderen ging de Roeselaarse grond in en wordt pas over een eeuw opnieuw bovengehaald. Of er bij dat plechtige moment in 2123 met de smartphone foto’s zullen gemaakt worden voor Facebook, lijkt me niet helemaal zeker… maar feit is dat onze gsm vandaag als onmisbaar aanvoelt.
In 1977 liepen er nog geen zombies over straat, maar in 2023 loopt de wereld vol met mensen die naar schermpjes staren. En ook wij pleiten schuldig. Ook wij zijn verslingerd, of moeten we zeggen verslaafd? We vervloeken vaker en vaker die aandachtstrekker in onze zakken. We vragen ons ook steeds meer af of er eigenlijk iets goeds is aan die tijdvretende telefoon.
En dan zien we plots iemand als Fiene Verstraete passeren op ons scherm. Een jonge vrouw met een prothese én met een boodschap: maak speelgoed inclusief. Want mensen met een beperking zijn ook gewoon maar mensen zoals jij en ik. Dus ja, waarom zitten Barbies eigenlijk nooit in een rolstoel? Met hulp van ‘de telefoon’ kunnen voorbeelden als Fiene de wereld beter maken. En dat zonder draaischijf!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
