Jurgen Vanlerberghe maakt zich zorgen over het aantal bedden in de West-Vlaamse woonzorgcentra.
Eind april noteerden we vanuit één politieke partij een golf van verontwaardiging over de vaststelling dat sommige OCMW’s geen beroep doen op de onderhoudsplicht van kinderen ten aanzien van financieel armlastige ouderen die in een rust- en verzorgingstehuis verblijven. Er moest en zou paal en perk gesteld worden aan die praktijk. Een minder goed geïnformeerd lezer vermoedde wellicht dat dit toch wel een belangrijke discussie moest zijn in de zoektocht naar een goede financiering van de broodnodige zorg voor ouderen. De waarheid is echter nogal ontluisterend. Dit gaat immers echt nergens over. Een simpele rondvraag bij enkele OCMW’s leert dat het aantal West-Vlamingen dat financieel moet bijspringen voor hun ouders echt op één hand te tellen is.
Mensen hebben nood aan zekerheid, sociale cohesie en een aanpak van vereenzaming
Wat door de OCMW-voorzitters die ik hierover sprak wel als een groot probleem wordt aanzien, is het nijpend tekort aan bedden. Om het enigszins kort door de bocht samen te vatten, moet je je als senior al in een absoluut deplorable situatie bevinden om voor opname in aanmerking te komen. Cijfers kunnen best saai zijn, maar ze zijn toch wel handig om één en ander beter te begrijpen. We weten dat er in 2025 nood zal zijn aan 23.703 bedden in woonzorgcentra. Het aanbod bedroeg in april van dit jaar 16.261 en er zijn slechts 2.824 extra bedden gepland in 2017. Samen goed voor zo’n 19.085 bedden. Op acht jaar tijd moeten er dus 5.244 nieuwe bedden bij komen, zo’n 656 per jaar. Toch werden tussen 2017 en 2015 slechts 735 bedden effectief gerealiseerd, wat neerkomt op 375 per jaar. Het groeiritme moet daarom 64 procent hoger zijn dan nu het geval is. Dat lijkt me een probleem van een andere orde dan de non-discussie over de onderhoudsplicht.
Woonbeleid
Van dezelfde orde als het te lage groeiritme is het ontbreken van een goed aanbod tussen de eigen woning en het woonzorgcentrum. Afhankelijk van de gezondheidssituatie van de senior bestaan er erg uiteenlopende woonwensen. De samenleving moet ervoor zorgen dat ouderen in een aangepaste woning kunnen wonen, in een aangepaste buurt en met voldoende thuiszorg als omkadering. Daardoor kan de druk op de woonzorgcentra verminderen. De focus ligt daarbij niet enkel op het zorgbeleid maar ook op het woonbeleid. Investeren in wonen betekent namelijk minder nood op vlak van zorg. Het is dan ook jammer vast te stellen dat internationaal gelauwerde projecten zoals “senioren op kot” van Sonny Ghesquière uit Wervik niet de nodige financiering krijgen om het project deftig uit te bouwen.
Mensen hebben nood aan zekerheid, sociale cohesie en een aanpak van vereenzaming. Wat zou de wereld mooier zijn als we daar een antwoord op zouden bieden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier