Het zag er niet slecht uit. Beter dan onze buurlanden slaagden wij erin het virus harde klappen uit te delen. We kregen het onder controle, dankzij onze volharding in de eindejaarsfeesten, en met de vaccins in aantocht kregen we eindelijk het land van de vrijheid in zicht.
Maar het virus weet te verrassen, zo moeten we keer op keer weer vaststellen. Het muteert en het scherpt zijn messen, en voor we het goed en wel weten – want veel weten we niet – slaat het toe op onze zwakste flanken. Via mensen die tegen de adviezen in toch naar gevaarlijke gebieden afreizen, via mensen die het niet te nauw nemen met de quarantaineregels en voilà, terug naar af.
Het gaat op en af, onze volharding taant, de mensen uit de zorg zitten er haast door. Nog een geluk dat onze kinderen buiten kunnen spelen en ravotten. Het lucht hen niet alleen op, ze blijven bewegen, ontmoeten hun kameraadjes en beleven ongehinderd wat alleen zij kunnen: voluit kind zijn.
In een crisis elkaar opjagen, werkt vertragend en verlammend
En uitgerekend dan valt op een blauwe maandag een besluit van gouverneur Decaluwé binnen. Een koude douche. Alle spel- en buitenschoolse activiteiten voor kinderen zijn in de hele provincie verboden. Ouders en verenigingen zitten met de handen in het haar. Het regent afgelastingen, er moet bijgestuurd worden… en wars van alle waarschuwingen van psychologen en pedagogen, van maatschappelijke werkers en jeugdbegeleiders moeten we hier in onze provincie ineens kinderen achter slot en grendel zetten. Een gevolg van een uitbraak van de Britse coronavariant in Houthulst. Maar amper een uur na het eerste bericht volgt al een tweede: de maatregel wordt opgeschort. Het is wachten op het Overlegcomité.
Wat liep er fout? De gouverneur had toch vooraf hierover overleg met burgemeesters, met experten, met de eerstelijnszones en de zorgsector? Hoe kan het dan toch nog fout lopen? Een combinatie, zo blijkt, van een voorbarig lek, een foute versie die in alle haast wordt doorgestuurd en beleidsmensen en media die elkaar opjutten. Had deze verwarring kunnen vermeden worden? Natuurlijk. Verwarring is nooit goed en elkaar opjagen werkt vertragend en verlammend. Het is intussen duidelijk: de strijd tegen corona is geen sprintwedstrijd. Ook van de vaccinatie maken we best geen spurtje. Dit is een marathon en sprinters struikelen daarin vaker dan ze winnen.
Reageren? Mail naar jan.gheysen@kw.be
Coronavirus
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
