Het is de schoonste maand van het jaar: het groen kleurt fris, alles staat in bloei en met één hand kom je niet toe om het aantal zomerse dagen te tellen. Daar kunnen we straks vanop een caféterras over praten en van genieten. Eindelijk. En het Overlegcomité stelde woensdag nog meer van wat we al zo lang missen in het vooruitzicht. Maar… ja, er is alweer een maar. Die ‘maar’ zit voorlopig nog vast aan dat virus en dat zal nog een tijd zo blijven. Daar houden we best rekening mee.
Net zij die het ondermijnen, klagen dat het draagvlak wankelt
De ‘versoepelingen’ komen niet uit de lucht gevallen. De voorbije dagen marcheerde alweer een legioen versoepelingsbrigadisten richting Wetstraat. En dit keer hadden sommigen zelfs een rebellentenue aangetrokken. Manhaftig en stoer preekten ze de revolutie. Een opstand van burgerlijke ongehoorzaamheid. Onder hen een aantal burgemeesters, ook bij ons in West-Vlaanderen. De terrassen zouden in hun gemeente vanaf 1 mei openen. Het Overlegcomité zou hen daarin niet tegenhouden.
Dat de horeca zelf niet zo opgezet was met dat terrassenplan deerde die burgemeesters niet. De sector zou wel bijdraaien, de druk is hoog en het draagvlak voor de beperkende maatregelen almaar minder stevig en intussen vrij wankel. Dat ze dat draagvlak zelf aan het ondermijnen zijn, dat hoor je die rebelse burgemeesters natuurlijk niet orakelen. Dat de ziekenhuizen nog altijd kreunen onder de immense zorglast, ook daar liggen die burgemeesters blijkbaar niet wakker van.
Want laten we wel wezen: het aantal coronapatiënten in onze ziekenhuizen vermindert maar met mondjesmaat en dagelijks sterven in ons land meer dan 40 mensen aan covid-19. Achter de cijfers schuilen mensen en families en meer dan bij de voorgaande pieken, gaat het om mensen die nog talloze levensjaren voor zich hadden. Maar er is meer waarvoor die zogenoemde rebellen blind blijven. Talloze mensen die een besmetting opliepen, voelen zich maandenlang moe, uitgeput en futloos. Het virus laat littekens achter waarvan we niet altijd weten hoelang ze ons zullen hinderen.
Deze pandemie is in de eerste plaats een gezondheidscrisis en het siert het Overlegcomité dat het bij de versoepelingen rekening houdt met de situatie in onze ziekenhuizen. De mensen in de zorg lopen al meer dan een jaar onafgebroken op de toppen van hun tenen. Hebben die rebellen ook aan die mensen gedacht?
Reageren? jan.gheysen@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
