Karl schrijft een brief naar Wim Lybaert: “Eerlijk? Ik zag in jou niet meteen een rol voor de camera weggelegd”

Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Wim Lybaert. Nu zijn avonturen met ‘De Columbus’ erop zitten, stort de televisiemaker zich momenteel op de visserij. Lybaert mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Wim,

Ik zag je dinsdag aan de Reyerslaan op de overigens schitterende voorstelling van de najaarsprogrammatie van de VRT. Onder het motto met een pintje in de hand kom je door het hele land zat je op de tweede rij als een van de weinigen in de zaal met een pilsje. Toen ik vertrok stond je met een nieuw gevuld glas met een mooi kraagje in de gang te palaveren met Jeroen Meus. Of waren jullie samen op weg naar buiten om een sigaretje te roken? Kan ook. Wim zoals je hem verwacht. De knuffelbeer van televisiekijkend Vlaanderen. Gezelligheid verpakt in een stevige mens die mee in je zetel kruipt terwijl je ernaar kijkt en die je er ondertussen van overtuigt om zelf tomaten te gaan kweken.

Ik zie je graag bezig, Wim. En ik moet het eerlijk toegeven. Ik zag in jou niet onmiddellijk een rol voor de camera weggelegd. Maar dat heeft alles met vooroordelen en ons gezamenlijk verleden te maken. Niets met jouw kwaliteiten. Ons verleden gaat ver terug. Ondertussen achtentwintig jaar geleden begon ik bij Focus TV. Toen nog een regionale zender met redactielokalen en studio aan de Legeweg in Jabbeke. Elke keer als ik je op televisie zie, katapulteer je me naar dat verleden.

Je was bij Focus TV niet zelden de bemiddelaar door een rake opmerking

We kruisten mekaar daar aan de Legeweg in de keuken, op de redactie en toen we door de gangen struinden. We zaten naast mekaar in de montagecel waar jij het Avidsysteem als een van de besten onder de knie had en we vloekten keihard als het systeem weer eens crashte toen je op eindregie de eerste nieuwsuitzending van de avond op antenne moest zetten. Het was een periode waarin mooie herinneringen werden geschreven. Jan Smekens, Barend Leyts, Aagje Vanthomme, Brigitte Balfoort, Tony Vandenbosch, Bernard Vanneuville, Nathalie Dewulf…

Een redactie met heel diverse karakters, maar die zeer complementair waren en als broers en zussen aan mekaar hingen. Samen naar Marie-Jeanne in Jabbeke om een Duvel te drinken voor veertig Belgische frank, met zijn allen naar de Paulusfeesten en ’s nachts poedelnaakt in de Noordzee belanden of met cameraman Norman Baert – bij gebrek aan budget – een nieuw decor in mekaar steken met een paar planken, wat afvoerbuizen en een pot okerkleurige verf. Het kon allemaal. We leerden bij en amuseerden ons. Een tijd die ik nooit meer vergeet.

Ik herinner me je als een geestige vent. Er werd al eens geroepen en getierd, gevloekt en verweten. Maar als het stof ging liggen, kwam de rust terug en werd er geknuffeld. Je was niet zelden de bemiddelaar door een rake opmerking of een relativerende tussenkomst. Eerlijk is eerlijk. Ik schrok toen ik je vijftien jaar later voor het eerst op televisie zag. Uitgekeken op je rol als monteur ging je op zoek naar een nieuwe uitdaging. Je charmeerde vanaf de eerste seconde. Wim what you see is what you get Lybaert. De grote doorbraak kwam er met De Columbus. Vier seizoenen, een lange flirt met een miljoen kijkcijfers. Er net onder of er net boven. Een gigantisch succes. Het concept was niet uitgemolken, maar je stopte ermee. Typisch Wim. Onder de laag gezelligheid zit ook een grote dosis perfectionisme verscholen.

In het voorjaar van 2023 kom je met Eén jaar op zee, een prachtige reeks over de visserij. Dinsdag werd een voorsmaakje getoond op een groot scherm. Je kromp ineen, maar het zag er schitterend uit. Te grote pixels stamelde je bij het buitengaan van de zaal. Niemand die eraan twijfelt dat je ook hiermee gaat scoren, Wim. Roep maar als je in Brugge eens een pint wilt gaan drinken om herinneringen op te halen of gaan we voor een reünie van de Focustijd? Je weet toevallig nergens een bus staan?

Warme groeten,