Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot Alexander Doom. De Roeselarenaar kroonde zich het afgelopen weekend tot tweevoudig wereldkampioen in het Schotse Glasgow. De atleet mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Alexander,
Gefeliciteerd. Dikke proficiat. En een grote dankjewel. Dubbel goud als metafoor van het leven. Een carrière is als een hindernissenparcours waarbij de beste slalom vaak tot de grootste voldoening en het mooiste succes leidt. Van invaller tot kopman. Het resultaat van volharding, van een ijzeren wil en een stalen karakter. Chapeau, vent. Een half jaar geleden leek het spel uitgespeeld. Het onderwijs probeerde je te verleiden met een voltijdse job. Je twijfelde. Stel je voor. We zouden uiteraard nooit hebben geweten wat we nu weten. Maar stel het je voor, Alexander. Dan zat je vorige vrijdag na het laatste lesuur misschien gewoon op café een pint te drinken met een paar collega’s na een doodnormale schoolweek. Nu bereidde je je in Schotland voor op wat een dag later de race van je leven zou worden.
Wat een geluk dat de liefde voor de spikes de bovenhand nam. Wat een verspilling van energie en opofferingen zou het zijn geweest had je er een half jaar geleden een streep onder getrokken. Bij het maken van keuzes kan je rationeel zijn of kan je je eigen morele kompas volgen. De rationaliteit had je naar de turnzaal van een school moeten duwen, maar dat engeltje op je schouder fluisterde je in dat het te vroeg was. Soms komen treinen maar één keer langs, die van het onderwijs zal nog wel een paar keer voorbij denderen. Er is een schrijnend tekort aan leraren lichamelijke opvoeding. Wat dat betreft heb je een diploma in een knelpuntenberoep. Maak je daar de komende tijd vooral geen zorgen over, Alexander. En welke school wil geen drievoudige wereldkampioen in zijn korps? Ook directeurs en directrices liggen wakker van imago en prestige.
Je schrijft momenteel het heldenepos van een eenvoudige jongen uit Roeselare
Je bent wereldkampioen, Alexander. Drievoudig wereldkampioen ondertussen. Twee keer in de estafette, schitterend. Maar nog zoveel mooier en prestigieuzer: je bent nu ook de individuele wereldkampioen op de 400 meter. Indoor. Die kanttekening moeten we plaatsen, maar je klopte niemand minder dan de olympische kampioen op de 400 meter horden van de Spelen in Tokio en de regerende wereldkampioen outdoor op hetzelfde nummer. Nog niet eens drie jaar geleden stond Karsten Warholm met olympisch goud rond zijn nek.
Je prestatie in Glasgow zal verwachtingen scheppen, maar ook vertrouwen geven. Dat hoop ik toch. Je bent vanaf nu de onbetwiste nummer 1 van ons land op de 400 meter. Je stelt een einde aan een dynastie. Na de zes letters van de naam Borlée, wordt het nog gemakkelijker voor commentatoren. Doom, vier letters die als brokjes hete lava uit een mond vloeien. Ik keek op YouTube naar je race in verschillende talen. In het Engels, Frans en Duits. Commentatoren verslikten zich nergens in Alexander Doom. Je naam jengelt als een set goed afgestemde gitaarsnaren. Je zal als Brit of Fransman de namen Remco Evenepoel of Cian Uijtdebroeks maar moeten uitspreken.
Alexander, je schrijft momenteel het heldenepos van een eenvoudige jongen uit Roeselare. Blijf elk detail verzorgen, laat niets liggen maar vergeet vooral ook niet te genieten. De tijd haalt ons allemaal in. Je gulle lach bij de premier woensdag stelde me gerust. En hoe symbolisch was het niet dat net jij Dylan Borlée uit de nood moest helpen bij het fotomoment toen bleek dat hij zijn gouden medaille thuis was vergeten. Het was zijn vader die je op het WK in Doha vier jaar geleden behandelde als het overschotje dat wel mee mocht, maar niet aan lopen toe kwam.
Maar het verleden is er om te begraven, de weg is vooruit. Eens te meer blijkt dat tegenstand een mens helpt. Vliegers stijgen op tegen de wind op, niet met de wind mee. En zo zal rond Glasgow voor eeuwig en altijd een gouden Belgische rand geborduurd zijn. Lotte Kopecky pakte er vorige zomer drie keer goud op het WK (afvalling, puntenkoers en wegrit), jij deze winter twee keer goud op het WK atletiek (400m en 4x400m). Verlies je nog even laveloos in de roes van een winnaar. Parijs is nog ver. En tegelijkertijd ook niet. Wie weet tot wat je daar in staat bent. In Glasgow klopte je ten slotte Karsten Warholm. K-A-R-S-T-E-N W-A-R-H-O-L-M, Alexander. Als je wil knijp ik vrijdagavond nog eens in je wang. Want dan zien we mekaar op het sportgala van de Stad Roeselare. Tot dan!
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier