Karl schrijft een brief naar Hilde Crevits: “Je bent een vaste waarde die dossierkennis, gezond verstand en warmte uitstraalt”

Karl Vannieuwkerke schrijft vandaag een brief naar Hilde Crevits, de nieuwbakken minister van Welzijn nadat Wouter Beke vrijdag zijn ontslag gaf. De Torhoutse CD&V-politica mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Hilde,

Sta me toe je eerst en vooral te feliciteren. Niet voor de wissel van departement, want ik ga ervan uit dat waar je zat minstens even grote verantwoordelijkheden te nemen waren, maar ik wil je proficiat wensen met de stempel van betrouwbaarheid en duurzaamheid die aan je kleeft. En niet binnen de eigen partij alleen, heb ik de indruk. Het verbaasde me geenszins dat jij de opvolger van Wouter Beke bent geworden.

Het departement welzijn en volksgezondheid is vanaf nu hopelijk in goede handen

Laat ons eerlijk zijn. Een ministeriële periode van vijftien jaar waarbij je zelden of nooit in zwaar weer terechtkomt, is niet iedereen gegeven. De partij zal na de barslechte peilingen wel gevoeld hebben dat ze maar beter voor de rustige vastheid kon kiezen in plaats van een gokje te wagen na de teleurstellende rebranding waarmee ze op het partijcongres naar buiten kwam. Van en voor het volk. Ik hoop dat het marketingbureau dat hierachter zit ondertussen niet meer bestaat of de factuur in elk geval niet heeft durven sturen.

Holle slogans en klefheid domineren het politieke landschap al genoeg. De rebranding was van een dusdanige mediocriteit dat de boemerang al terugkeerde nog voor hij was gegooid. Die middelmatigheid is ondertussen de grootste gemene deler in de Belgische politiek geworden. En dat is jammer, want de verschraling zorgt ervoor dat veel mensen het hoofd afwenden van het politieke debat. Ik betrap mezelf erop dat mijn interesse tanende is. Politieke discussies ontaarden te veel in ordinaire schoffelpartijen. Twitteroorlogjes, doorzichtige Facebookpropaganda. Champions Leagueniveau is het niet.

Gelukkig is er nog een betrouwbare keeper, een blijvende vaste waarde die dossierkennis, gezond verstand en een portie warmte uitstraalt. Jij dus, Hilde. Niet dat ik je goed ken. Maar tijdens de paar keer dat ik je heb ontmoet en tijdens de talrijke keren dat ik je op televisie zag of op de radio hoorde, maakte je een gedegen indruk. Altijd goed voorbereid, zelden verrast door de opkomende aanvaller die je met een schijnbeweging verleidt om een hoek te kiezen.

Het departement welzijn en volksgezondheid is vanaf nu hopelijk in goede handen. Van iemand die een kangoeroewoning deelt met haar ouders en schoonouders mag je verwachten dat ze weet waar zorgen voor staat. Maar gemakkelijk wordt de opdracht niet.

Je grootste zorg: nieuwe zorgverleners zoeken in een maatschappij waarin ons voortdurend op het hart wordt gedrukt dat we vooral voor onszelf moeten zorgen. Ik weet dat in die insteek veel goede bedoelingen schuilen, maar de boodschap is ook vaak het excuus om je niet meer om anderen te moeten bekommeren, laat staat ervoor te zorgen.

Als ik zie hoe vrijwilligerswerk een duur goed wordt, heb ik er niet zo’n goed oog in. Mensen vinden die – zelfs tegen betaling – voor anderen gaan zorgen. Er komen generaties aan die dat niet meer gewoon zullen zijn. En toch zouden we allemaal moeten beseffen dat je maar krijgt in het leven als je zelf veel geeft. En uit geven kan je verdorie veel voldoening halen. Dat zal in jouw politieke carrière niet anders zijn geweest, Hilde.

Ik hoop dat je het tij kan keren en zorgverleners genoeg kan mobiliseren die de toekomst van onze samenleving zullen garanderen. Dat is een opdracht die minstens even belangrijk is als eender wel stikstofakkoord. Ik wens je er heel veel succes bij.

Warme groet,