Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar voetballer Hans Vanaken. Na een kortstondige flirt met het Engelse West Ham besliste de middenvelder om Club Brugge toch trouw te blijven. Hans mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Hans,
Just a farmer’s son from Belgium. Ik dacht aan Yves Lampaert toen woensdag de pop-up van Sporza binnenliep waarin stond dat je je contract in Brugge tot 2027 had verlengd. Ik goa nie, ik bluuvn. Het was een mooie aankondiging. Je blijft dus boer voor de rest van je carrière. Een mooie stiel. Vroeg opstaan, hard werken, puur natuur. Hans Vanaken, de John Deere van Club Brugge. Niet goedkoop maar uiterst betrouwbaar, zelden aan de kant met een defect. Duizenden fans reageerden onmiddellijk enthousiast en drukten je nog meer tegen de borst. Legend of beste transfer van de zomer las ik op heel veel fora.
Het nieuwe stadion lijkt de uitgelezen plek voor een standbeeld van Hans Vanaken
Je bent al acht jaar in Brugge en doet er nog eens vijf bij. Tijd voor een standbeeld. Je loodste Club Brugge de voorbije jaren naar heel wat prijzen en hebt aan elke voet een gouden schoen. Het nieuwe stadion lijkt de uitgelezen plek voor het standbeeld. Hopelijk speel je daar nog in. Vijf jaar. Het zou moeten lukken, maar met de Brugse gevoeligheden zou ik er toch geen jaarsalaris op verwedden. Ik dacht aan Yves Lampaert, maar ook aan Charles De Ketelaere en Jan Ceulemans toen het nieuws binnenkwam, Hans. Charles vertrok wel. Piepjong, goudhaantje, uitzonderlijke carrière in het verschiet. Jan niet, andere tijden. Ceulemans koos er destijds voor om niet naar Milan te gaan. Er ging toen lang niet zoveel geld om in het voetbal en dat maakte het voor spelers gemakkelijker om een ploeg trouw te blijven en het predikaat clubspeler te krijgen. Bovendien had Jan verlatingsangst en hopen schrik om heimwee te krijgen.
Jij spreekt je liefde voor een club uit in een totaal ander tijdperk. Geld regeert de voetbalwereld. Koppen worden zot gemaakt. Maar bij een goede boer zegeviert niet zelden het gezond verstand. Ik dacht ook aan Lauren en Romée, Hans. Een vrouw met een kersverse baby in Oost-Londen in isolement plaatsen. Het kan nooit een optie zijn geweest. Gelukkig blijft Lauren daarvan bespaard. Vriendinnen die willen komen helpen met reispasproblemen, aan de verkeerde kant van de weg rijden als ze naar de kinderarts moet en twee keer per week fish & chips. Ook deze nachtmerrie kan geparkeerd worden.
En ten slotte dacht ik ook aan jou, Hans. Heb je zelf diep van binnen ooit wel naar West Ham gewild? Of heb je het spel van de manager meegespeeld in de hoop te krijgen wat je nu hebt? Een verbeterd contract en een levensverzekering van vijf jaar? Het zou geen schande zijn, want ook dat is een eigenschap van een goede boer. Die moet aan zijn bedrijf denken en zich indekken voor mogelijke mislukte oogsten. Laat ons eerlijk zijn. West Ham was nooit een potentiële partner. Het bod van 10 miljoen was een schamel begin, het met 1 miljoen euro optrekken een lach in het gezicht van Club en dat van jou. Een paar dagen later haalden ze Lucas Paqueta voor – volgens de BBC – een transferprijs van meer dan 50 miljoen pond. Paqueta maakte bij Milan in een heel seizoen minder indruk dan De Ketelaere in zijn eerste drie matchen.
Ook al ben je net 30 jaar geworden, als West Ham je echt had gewild, hadden ze wel doorgeduwd. Het gras is op de meeste Premier Leaguevelden wellicht wat groener dan op Jan Breydel, maar je hebt de best mogelijke keuze voor je carrière, je gezin en Club Brugge gemaakt, Hans. Gewoon op je erf blijven. Daar is weinig mis mee. Ik hoop voor jou dat het vijf warme jaren worden. Dat je nooit in een Europese topcompetitie zal hebben gespeeld, zal het verschil niet maken in je leven. De Rode Duivels zijn er ook nog en misschien schrijf je daar nog een paar onvergetelijke herinneringen mee. Wij hopen vurig mee. Blijf je verzorgen en hou de maïs in de gaten.
Warme groeten,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier