Ik kan even niet geloven wat ik hoor… Ik luister naar een podcast en Anneleen Fransen vertelt er het verhaal van een oude, stervende vrouw. Ze was in de 90 en helemaal op, maar ze leverde ook al dagen een bijzonder zware doodsstrijd. Er was iets waardoor ze het leven niet kon lossen, voelde Anneleen die haar als zorgkundige bijstond. Ze raapte haar moed bij elkaar en vroeg de bejaarde dame wat haar toch hier hield. Een hartbrekend verhaal volgde.
Toen de vrouw in verwachting was van haar allereerste kind, had ze een heel moeilijke bevalling. Wanneer haar zoontje eindelijk geboren was, nam een non hem meteen mee. Een half uur later kwam zij de jonge moeder droog melden dat haar baby gestorven was. ‘Die van u is er al niet meer wi.’ De vrouw moest naar huis en daar werd er nooit één woord gezegd over haar eerste kind.
Sterrenkinderen worden niet langer doodgezwegen
En zoals het in die tijd blijkbaar de gewoonte was, werd haar overleden baby anoniem bij een ander lichaam in een doodskist gelegd. De stervende vrouw heeft dus nooit geweten waar haar zoontje begraven was en had een leven lang moeten wachten tot ze met iemand kon praten over zijn bestaan.
Heftig, toch? Maar tijden veranderen. Gelukkig maar. Dit verhaal was voor Anneleen Fransen het sein om Boven De Wolken op te starten. In een kraamkliniek in Oostende had ze ook als vroedvrouw ervaren dat de zorg voor ouders van sterrenkinderen nog een stuk beter kon. Samen met Sharon Geirnaert begon ze in 2016 een vzw die nu uitgegroeid is tot een begrip in heel België. Met al meer dan 300 vrijwilligers maken ze foto’s van overleden baby’s. Pakkende portretten die van onschatbare waarde zijn voor de mama’s en papa’s die een kind verloren hebben.
Boven De Wolken kon zo al 5.000 ouderparen steunen, maar de vzw deed in al die tijd meer dan dat. Het veranderde wat in de maatschappij. Sterrenkinderen worden niet langer doodgezwegen. En daarvoor kunnen we Anneleen, Sharon en al die lieve fotografen niet genoeg bedanken…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
