Met meer dan gewone belangstelling is het uitkijken naar Club Brugge-KV Kortrijk vrijdagavond. Niet zozeer omdat de landskampioen (even?) weer leider kan worden, dat komt wel. Dan is Antwerp-Club volgende week zondag interessanter om te wegen of blauw-zwart veel tegenstand te vrezen heeft in de titelstrijd.
De vraag is eerder: toont Club zich na de interlandbreak klaar om komende dinsdag tegen Manchester City een derde opeenvolgende keer te stunten in de Champions League? Een cruciaal duel is het. Bij winst en een 7 op 9 komt die aanvankelijk als grootspraak onthaalde ambitie zich voor het eerst te plaatsen voor de achtste finales van het kampioenenbal écht dichterbij. En een gelijkspel geeft alvast weer meer uitzicht op de zestiende finales van de Europa League.
Coach Philippe Clement zei eerder dat Club pas écht een grote Europese stap zal hebben gezet als ze drie keer kunnen stunten tegen een Europese topclub. Dinsdag kan die stap gezet worden. Tegen wellicht de beste ploeg van de wereld, weliswaar zonder de stralenkransen van de Franse Heilige Drievuldigheid MNM (er wordt geen toeloop verwacht aan het hotel van Kevin De Bruyne), maar minder arrogant en collectief sterker dan PSG.
De keuze van KVK voor Belhocine mist alle consequentie
Voor Clement: nu ook nog eens Pep Guardiola pijnigen, de beste coach ter wereld, en de Europese (sub)toppers komen deze zomer wél. Voor Vanaken, De Ketelaere en Lang: nogmaals hun internationale klasse bewijzen en die langverwachte (Hansie) en logische (CDK en Lang) toptransfers komen eraan. Voor Verhaeghe en Mannaert: extra Champions League-geld is om meerdere redenen – nieuw stadion, mogelijke sancties voor fiscale fraude, de opgetrokken RSZ-bijdragen – zeer welkom. Opgeteld: Club kan zijn opgebouwde status onder tien jaar Verhaeghe verzilveren als nooit tevoren. KVK: best een goéie generale repetitie.
Eveneens zo interessant aan de West-Vlaamse derby op Jan Breydel van vrijdagavond: het debuut van KVK-coach Karim Belhocine. Hein Vanhaezebrouck roemt zijn vakkennis, elke spelersgroep waarmee hij werkte zijn people management en enthousiasme, hij verdient het voordeel van de twijfel. Al werden die van Charleroi in de tweede helft van vorig seizoen gek van zijn getier. Maar was Luka Elsner geen gerichte keuze voor een ‘moderne’, analytische en aanvallend ingestelde coach? En is de behoudener Belhocine geen terugkeer naar een type-Vanderhaeghe? Alweer een stijlbreuk dus. Consequente strategische keuzes van clubbesturen zijn uitzonderingen.
Noot: in Waregem is Francky Dury nog altijd T1. Dat zou wél een consequente keuze zijn. Wíj schrijven dus nooit meer: ‘het is op tussen Essevee en Dury’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier