De onzichtbare fietser

Frederic Vansteenkiste is getrouwd en papa van twee dochters. Hij werkt voor afvalintercommunale MIROM in Roeselare. In deze blog heeft hij het over het leven zonder auto… en op de fiets.

Trouwe lezers van deze reeks zullen het al gemerkt hebben: in deze blogs laat ik jullie al graag eens kennismaken met de bij momenten bizarre creaturen die onze wegen bevolken. Weggebruikers groot en klein die je onderweg al eens kunt tegenkomen. Gemotoriseerd of aangewezen op eigen kracht, traag tuffend over het beton of pijlsnel zoevend over het asfalt. Zo kon je al eerder lezen over the Big 5 van de stadsjungle, de meest gevaarlijke vroemtuigen die je als zwakke weggebruiker in een stadsomgeving kan aantreffen. Maar sommige van die zwakke weggebruikers zijn natuurlijk gewoon ook zélf een gevaar op de baan.

“Sommige zwakke weggebruikers zijn natuurlijk gewoon ook zélf een gevaar op de baan”

Deze week richt ik mijn schijnwerpers op zo’n exemplaar, eentje dat op zich wel een schijnwerper kan gebruiken: de onzichtbare fietser.

Ik had bijna ‘je hebt er vast al eentje gezien’ geschreven, maar dan gaan we natuurlijk een beetje voorbij aan de essentie. Want feit is dat ‘de onzichtbare fietser’ een eerder onopvallende deelnemer aan het verkeer is. In zekere zin een mythisch creatuur ook, want maar weinig mensen hebben er ooit eentje in het echt waargenomen. De onzichtbare fietser beweegt zich graag voort in duisternis of tijdens mistig weer, maar laat zich zelden zien. Heel af en toe wordt er eens eentje gespot met een wildcamera, of – in het slechtste geval – als er plots eentje opduikt in het schijnsel van je koplampen.

“Stijlvol zwart is mooi, maar helaas hopeloos opgaand in het decor”

Uit de weinige gedocumenteerde waarnemingen vallen toch enkele eigenschappen te noteren. De onzichtbare fietser is doorgaans in zwarte kledij getooid, occasioneel eens afgewisseld met donkerblauw of vale grijstinten. Dikwijls erg stijlvol, dat wel, maar helaas hopeloos opgaand in het decor. Leuk als je verstoppertje speelt, minder interessant als je een verplaatsing maakt op de openbare weg en je je eindbestemming heelhuids hoopt te bereiken. Een fietslicht is meestal afwezig, defect of dermate zwak dat het zelfs als sfeerverlichting tekortschiet. De onzichtbare fietser beschikt dan ook over bedroevend weinig uitstraling en dat kan hem (of haar, want ze bestaan in alle gendervarianten) duur te staan komen. Wie zich met donkere kledij op pad begeeft, is immers slechts op 20 meter zichtbaar voor andere weggebruikers. Een chauffeur die aan een gezapige 50 km/u rijdt en plots op de rem gaat staan, heeft zo’n 26 meter nodig om tot stilstand te komen. Het rekensommetje over hoeveel remafstand er nog overschiet, mag u er zelf bij maken.

De gevolgen zijn er dan wel naar. De onzichtbare fietser glijdt in deze donkere dagen quasi onopgemerkt door het verkeer, terwijl het als fietser net handig kan zijn om al eens opgemerkt te worden. En wie niet gezien is… die is gezien natuurlijk. Want automobilisten hebben – hoe meedogenloos ook – van nature wel de neiging om te remmen als ze een obstakel zien. Is het niet om menselijk leed te vermijden, dan wel om hun proper blinkende carrosserie intact te houden of het gedoe met verzekeringen, rechtbankbezoekjes en een eeuwigdurend schuldgevoel uit te weg te gaan.

“Het rekensommetje over hoeveel remafstand er nog overschiet, mag u er zelf bij maken”

En het kan nochtans anders. Een niet zo verre neef van de onzichtbare fietser is de zìchtbare fietser, een wezen dat slechts in een paar kenmerken verschilt van het eerder genoemd specimen. De zichtbare fietser is voorzien van iets beter ontwikkelde hersenen en maakt daardoor andere vestimentaire keuzes. Deze weggebruiker weet dat je met licht gekleurde kledij al zichtbaar bent vanop 50 meter en dat dit met reflecterende kledij zelfs 150 meter bedraagt. Dat betekent dat zelfs een wegpiraat die aan 120 per uur over de weg scheurt en zo’n fluo fietsertje opmerkt, nog tijdig kan stoppen.

En ja, het kan zijn dat Jani niet helemaal te vinden is voor een look die nog het meest doet denken aan een fluostift op wielen, maar het moet gezegd dat de boetes van de fashion police minder zwaar wegen dan de gevolgen die je draagt als je in je smaakvolle batmanzwarte outfit door een nietsvermoedende automobilist wordt opgeschept. Er bestaat bovendien best wel hippe (fiets)kledij zodat je niet alleen zichtbaar bent voor de andere weggebruikers, maar waarbij je ze ook nog eens stikjaloers en/of met een blik vol bewondering achterlaat.

Nu goed, uiteindelijk zal de natuurlijke selectie haar werk doen en zullen de zichtbare fietsers uiteindelijk het pleit winnen dankzij hun duidelijk evolutionair voordeel.

Maar u kan natuurlijk ook gewoon zelf uw verstand gebruiken, da’s ook niet fout.