Atlete Axelle Dauwens ruilde België in voor Denemarken om er nieuw leven in haar sportcarrière te blazen. Je kan haar herbronning hier volgen, in deze column.
De wedstrijden zijn volop aan de gang en vooraleer ik aan het meest interessante stuk begin – nudisme op het strand van Aarhus – vertel ik jullie over mijn eerste wedstrijden. Wedstrijdseizoen staat voor: reizen, stress en focus. De eerste wedstrijden zijn altijd het moeilijkst.
Mijn coach geeft me vier wedstrijden de tijd om me mentaal, fysiek en technisch klaar te maken
Je voelt je de grootste ‘foefelaar’ en je vraagt je af wat je afgelopen winter hebt zitten doen. ‘Heb ik hiervoor al die zware trainingen gedaan?’. De normale gang van zaken, elke atleet kent het gevoel. Zeker op een technisch nummer als de 400 meter horden. Mijn coach geeft me vier wedstrijden de tijd om me mentaal, fysiek en technisch klaar te maken. Het is een proces van trial and error. Je maakt fouten, analyseert die en leert eruit. De volgende wedstrijd maak je die fouten niet meer en ga je betere tijden lopen…
Het eerste beeld dat mijn vriend en ik te zien kregen, waren drie jonge vrouwen die naakt de zee inliepen
Ik startte mijn seizoen met een tijd van 59″9. De week erna verbeterde ik die tijd in Odense naar 58,3. Op maandag 5 juni liep ik 57″6 seconden over mijn wedstrijd in Praag en enkele dagen later, in Genève, werd mijn seizoens beste verbeterd tot 57″2. Tijdens deze laaste gebeurde er iets ongezien. De Franse atlete die in de baan voor mij liep, kwam na de tweede horde opeens in mijn baan lopen. Het had iets weg van een steeple chase, maar dan een waar de hindernissen elkaar heel snel opvolgen. De atlete was minder snel en verhinderde me daardoor om sneller te lopen. Na 5 horden (de helft van de wedstrijd dus) besefte ze dat ze (om welke reden dan ook) in de verkeerde baan was gaan lopen en ging ze aan de kant. Ik kon weer snelheid nemen en won mijn wedstrijd in een seizoensbeste. Jammer, want daar had zoveel meer in gezeten…
Mijn volgende westrijden zijn in Kopenhagen, Vaasa (Finland) en Brussel. In Finland vertegenwoordig ik België op de European Team Championships in de 400 meter horden. Ook mijn trainingspartner Sara Slott Petersen loopt daar de 400 meter horden, maar dan voor Denemarken. Het is al mijn 6e deelname aan de ETC. De wedstrijd verloopt over drie dagen, waarin alle disciplines binnen de atletiek voor zowel mannen als vrouwen gehouden worden.
Tijdens zo’n wedstrijdperiode maak je een transformatie door van trainingsatleet naar competitiebeest
Elk land heeft een man en een vrouw op elk nummer. De prestaties worden omgerekend in punten. Het land met de meeste punten stijgt een divisie, die met de minste daalt. België zit in de een op na hoogste divisie. Tijdens zo’n wedstrijdperiode maak je een transformatie door van trainingsatleet naar competitiebeest. Dat heeft een invloed op je hele lichaam: je slaapritme, je humeur, je focus,…
Naarmate het seizoen vordert, voel ik me alerter worden. Je wordt door meer zaken (geluiden, licht, geuren, etc.) geprikkeld en dit heeft een invloed op je humeur. Je bent sneller geïrriteerd, maar ook gelukkig. Alles wordt opeens intenser.
De onderhuidse stress zorgt ervoor dat ik minder makkelijk in slaap val, vroeger wakker word. De overgang van slaaptoestand naar ontwaakte toestand gebeurt in een vingerknip. De neveneffecten van die stress zijn zenuwtrekjes. Ik bijt bijvoorbeeld aan de velletjes rond mijn duimnagel. Niet meteen een esthetisch hoogstandje, maar soit.
Tussen de wedstrijden en de trainingen door, gebeurt het ook wel eens dat ik op het strand beland. Ook hier in Aarhus is het de laatste tijd om te bakken. Aarhus ligt aan de Noordzee, meer specifiek aan de zeestraat: Kattegat.
De eerste keer dat ik naar het strand ging, was samen met mijn vriend, Frederik. Hij kwam een weekend op bezoek en kreeg meteen een van de mooiste kanten van de Danish summer te zien. Man en vrouw, jong en oud, lopen hier poedelnaakt en zonder enige schaamte over het strand. Uiteraard niet iedereen, maar toch een aanzienlijk deel van de totale strandgangers. Het eerste beeld dat we kregen waren drie jonge vrouwen die naakt de zee inliepen. Aan de zijkant zaten enkele mannelijke individuen hun ‘krant te lezen’…
Naakt is hier geen taboe, integendeel. Er heerst dus geen vreemde sfeer rond. Iedereen is er op zijn gemak en wij dus ook. Ik liep sierlijk de zee in, met mijn bikini aan. Frederik bleef op zijn handdoekske in het zand liggen. En ja hoor, met zijn krant ;-).
Onze columnisten
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier