Alyssa Saliou, onze vrouw op het WK: “Louis is zot van mij! Al van bij het eerste interview!”

Alyssa Saliou, de Oostendse FIFA-reporter op het WK, belt elke week met Frank Buyse over haar avonturen als vrouw in Qatar.

“Louis is zot van mij! (lacht) Al van bij het eerste interview, een heel persoonlijk gesprek over zijn overleden vrouw, zijn ziekte… De mens achter de coach, achter die strenge blik. Hij zei me ook dat de media hem afschilderen als een harde man. Dat is hij dus niet, hij heeft het alleen moeilijk met domme vragen.”

Vroeg hij jou echt te regelen dat hij bondscoach van België wordt?

“Dat heb ik op video. Al lachend, ja. De Nederlandse Voetbalbond had het hem blijkbaar al drie keer gevraagd. Zeg, met de perschef van de Nederlanders was het een minder fijne kennismaking. Een manager van de FIFA had bij de aankomst van Oranje geregeld dat ik met mijn camerateam mee op de spelersbus mocht van het vliegtuig naar het luchthavengebouw. Maar dat bleek dus een misverstand. De bus reed al toen we te horen kregen dat we daar niet mochten zijn. Al meteen een stroef contact dus, maar na Nederland-Senegal zouden we dat bijleggen. Leuke match trouwens, met dank aan de Senegalese fans die voor een geweldige sfeer zorgden. Ik vergelijk ze nu al met de Vikingen van IJsland op het EK.”

Alcohol is pas te verkrijgen na 19 uur. Als de match overdag wordt gespeeld, heb je dus pech

2-0 voor de Nederlanders. Was het meteen ‘Oranje boven’ achteraf in de flashzone?

“Ik interviewde er Gakpo als Man van de Match. Het was meer van ‘en nu op naar de volgende match’. Maar wat een warboel achteraf, die flashzone. Net zoals de hele organisatie eigenlijk. Mensen zonder ticket geraken zomaar binnen, ellenlange wachtrijen aan de fanzones waar pas vanaf 19 uur alcohol te verkrijgen is. Als de wedstrijd om 16 uur begint, heb je dus pech.”

Wel bevorderlijk voor een vreedzame sfeer: geen dronken hooligans meer.

“Dat is ook waar. Maar de echte voetbalsfeer mis ik hier toch. Misschien komt het nog, maar de echte fans lopen toch een beetje verloren.”

Jij mag ongetwijfeld niets zeggen over de FIFA en de One Love-armbanden?

“Ik citeer Van Gaal: ‘die vragen moeten niet aan ons worden gesteld’. Niet aan trainers of spelers en ook niet aan wij, reporters. Wel aan de grote bazen.”

Maar je amuseert je duidelijk nog? Ik zag een filmpje passeren waarin je vrolijk in de pub rondliep in jouw gehandtekend shirt van de Rode Duivels.

“Omdat mijn collega’s mij altijd een beetje uitlachten telkens ik zei ‘bij ons in België’. Iedereen kon ermee lachen.”

Je trok ongetwijfeld in hetzelfde shirt naar België-Canada?

“Een speler bezorgde mij wel al een ticket voor België-Marokko maar voor Canada had hij er geen meer. Maar ik raakte twee uren voor de match toch nog aan een ticket van een local. Hij gebruikte wel zijn ticket maar zijn moeder ging niet mee. Ik zat tussen allemaal Canadezen en Nepalezen. Maar wat waren de Belgen slecht, zeg.”