Friedl (28) ontsnapte jaar geleden aan de dood bij gasexplosie in Oostende: “Ik ben ongelooflijk dankbaar”

Dankbaarheid. Dat is het gevoel dat overheerst bij Friedl Cornillie (28), een jaar nadat ze aan de dood ontsnapte bij een verschrikkelijke gasexplosie in Oostende. Vandaag werkt ze keihard aan haar revalidatie. Ze wil zo snel mogelijk weer gaan werken bij Lizette & Lucien, het sociale restaurant waar ze aan de slag was toen de ontploffing plaatsvond. “Ik besef nu nog meer hoe graag ik mijn werk doe.”

Donderdag 13 oktober 2023, 11.36 uur. Een enorme gasexplosie schrikt het centrum van Oostende op. Een brandweerman, een politieagent en een werkneemster van de soep- en lunchbar Lizette & Lucien raken zwaargewond.

Die laatste, Friedl Cornillie uit Lichtervelde, is er het ergst aan toe. De jonge vrouw raakt zwaar verbrand en wordt 19 dagen in een kunstmatige coma gehouden.

Een jaar na het drama herinnert Friedl zich nog alles van die dertiende oktober. Ze was die dag gewoon gaan werken in Lizette & Lucien, twee aanpalende zaken waar mensen met een beperking aan de slag kunnen. Friedl werkte er als begeleider en kok. “Er waren al een poosje werken bezig in de straat, waardoor we minder gemakkelijk van bij Lizette tot Lucien konden lopen. Die donderdag kwam iemand plots zeggen dat er een gaslek was en dat we moesten evacueren. Ik zei tegen twee van onze bijzondere medewerkers dat ze in Lizette moesten wachten, terwijl ik samen met een politieagent Lucien afsloot. Net nadat hij me de sleutel had gegeven, hoorde ik iemand schreeuwen dat iedereen onmiddellijk weg moest.”

“Ik herinner me nog hoe buurman Chris de vlammen op mij doofde. Hij redde mijn leven”

Wat volgde, was een enorme knal en een gigantische lichtbal. “Ik herinner me nog hoe Chris van de tattoozaak aan de overkant van de straat de vlammen op mij probeerde te doven. Hoe ik naar het ziekenhuis werd gebracht en op de spoeddienst arriveerde. Daar ging het licht uit.”

Met de helikopter werd Friedl van Oostende overgebracht naar het brandwondencentrum in Neder-Over-Heembeek. “Daar werd ik 19 dagen in een kunstmatige coma gehouden. Er volgden ook een aantal operaties. In totaal lag ik 96 dagen in het ziekenhuis. Op 16 januari mocht ik terug naar huis.”

Opnieuw leren stappen

Een jaar later is Friedl volop bezig met haar revalidatie. “Ik ben voor 40 procent verbrand geraakt: aan mijn handen, armen, rug, hoofd en enkels. Vooral mijn linkerarm en -hand kregen het zwaar te verduren. Na de coma moest ik ook opnieuw leren stappen. Vandaag is het voornamelijk nog werken aan de mobiliteit van mijn linkerarm en -hand. De ergste pijn heb ik uiteraard geleden in het ziekenhuis. Niet alleen de huid, maar ook de zenuwen en de pezen waren verbrand.”

Toch kijkt Friedl met een groot optimisme naar de toekomst. “Ik krijg vaak te horen dat ik zeer positief ben. Uiteraard ben ik blij om dat te horen, maar ik heb het fysiek én mentaal heel lastig gehad, hoor. Het is natuurlijk erg dat dit moest gebeuren, ik was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Maar ik denk dan steeds: voor mijn ouders en zussen Tine en Bieke moet de onzekerheid van die eerste dagen veel zwaarder zijn geweest. Ze wisten immers niet hoe ik uit de coma zou komen. Ik wil via deze weg dan ook nog eens mijn familie bedanken, net als de tatoeëerder die mijn leven gered heeft door de vlammen te doven, de dokters en verpleegsters die mij bijstonden en wonderen verricht hebben, de thuisverpleging en uiteraard ook mijn collega’s en goede vrienden die zoveel voor me gedaan hebben en doen, want ik mag bijvoorbeeld nog altijd niet met de auto rijden. Ik ben iedereen ongelooflijk dankbaar.”

De zaak waar Friedl werkte, werd zwaar getroffen door de gasexplosie. Ze was erbij toen die eind maart heropende op een nieuwe locatie in Oostende. “Dat wou ik absoluut doen. Kort voor de heropening ging ik even langs op de vorige locatie. Dat kwam wel binnen: het hele gebouw is weg. Een emotioneel moment, maar ik had het nodig om af te sluiten.”

Terug aan het werk

Friedl kan niet wachten tot ze weer aan de slag kan in het restaurant. “Ik ben kok en begeleider voor mensen met een beperking van opleiding. Bij Lizette & Lucien kan ik beide combineren. Sinds ik er niet meer kan werken, besef ik nog meer hoe graag ik mijn job doe. Ik ga er straks zeker weer werken, zodra dat mogelijk is. Ze zijn ook in blijde verwachting van mijn terugkomst. Als ik op bezoek ga, wordt de rode loper nog nét niet uitgerold.” (lacht)