Bij Chris Bouckaert, die deze maand 64 jaar wordt, werd vier jaar geleden Alzheimer vastgesteld. “Voor mij was dat de bevestiging van wat ik al wist”, zegt zijn echtgenote José Demaeght. De ziekte zet zich langzaam door bij Chris die een deelname aan ‘Restaurant Misverstand’ zag zitten. Onder leiding van chef Seppe Nobels en presentator Dieter Coppens moet hij samen met zeven andere mensen met jongdementie een restaurant helpen runnen. Woensdag 16 maart is de eerste aflevering.
Chris Bouckaert is straks op tv te zien als ‘chef patisserie’ in de keuken van Restaurant Misverstand, maar in de keuken was hij tot voor kort eigenlijk niet goed thuis. In het dagelijkse leven was hij 41 jaar actief bij diepvriesgroentebedrijf Ardo. “Ik heb het zien groeien tot een wereldspeler”, zegt de geboren Ardooienaar. Samen met zijn echtgenote José Demaeght, afkomstig uit Gistel, woonde het koppel met drie dochters – Jo (38), Nele (35) en Lies (30) – 28 jaar lang in Pittem. Nu huizen ze al 12 jaar in Roeselare.
Met onze deelname willen we vooral het taboe rond jongdementie doen verdwijnen
In 2018 kreeg Chris, die dan nog 60 moest worden, de diagnose Alzheimer. “Voor mij was dat zeker geen verrassing”, zegt José. “Het was een bevestiging dat ik geen spoken zag, er was dus wel degelijk iets aan de hand.” Ook bij Chris kwam het verdict hard binnen natuurlijk. “Maar we zijn het ook niet uit de weg gegaan. Stap voor stap zijn we gaan bekijken hoe erg het was en hoe ik er mee kon omgaan.”
Collega’s op de hoogte
Chris bleef ook verder werken. “Mijn collega’s op het werk werden verwittigd. Ik kon mijn job nog uitoefenen, maar als er nieuwe zaken opdoken – bijvoorbeeld met de computer -bespaarden ze me die.” Op 1 mei 2021 ging Chris met pensioen. “We schreeuwden het niet van de daken, maar we verzwegen het probleem ook niet. Uiteraard vertelden we het eerst aan onze drie dochters, maar ook onze onmiddellijke omgeving, vrienden en collega’s namen we in vertrouwen.”
Wie Chris nu ziet of met hem spreekt, heeft ook nauwelijks door dat er iets aan de hand is. “Momenteel krijgt hij medicatie. De werking daarvan is niet bewezen, maar het is ook niet bewezen dat het niet helpt. De ziekte zet zich traag door, maar wij zien wel de werkelijkheid onder ogen. We zijn meteen naar de notaris geweest om alles in orde te brengen”, klinkt het nuchter bij José.
Chris houdt van lezen en in de tuin werken en gaat ook graag helpen bij de drie dochters en vijf kleinkinderen. “Maar grote afstanden in de auto kan ik niet meer afleggen, gelukkig heb ik José die me overal naar toe kan brengen.”
Chris en José zijn ook actief bij Het Ventiel, de buddywerking voor mensen met jongdementie en hun partners, en kwamen zo in contact met de programmamakers van Restaurant Misverstand. “Het programma loopt al voor het tweede seizoen in Nederland en we kregen daar van fragmenten te zien. We hebben ons open gesteld ervoor, maar het zou evenmin een ontgoocheling geweest zijn mochten we niet geselecteerd zijn. Ook voor ‘Durf te vragen’ (het programma waar Siska Schoeters gevoelige thema’s bespreekbaar maakt, red.) wilden we ons verhaal doen, maar kozen ze voor anderen. Geen erg, wij willen vooral het taboe helpen doorbreken. Want iedereen kent wel iemand met dementie, maar meestal zijn dat mensen van boven de 80. Jongdementie blijft veel meer onder de radar.”
Etentje en weekendje gepland
Restaurant Misverstand is een programma dat de nadruk wil leggen op wat mensen met jongdementie wel nog kunnen. En dat is behoorlijk veel. “We mochten eerst op audiëntie bij chef Seppe Nobels en kregen daarna een taak toebedeeld. Ik ben de patissier van dienst. Niet dat ik ervaring had ik de keuken, het enige wat ik deed was de appelen schillen als mijn vrouw appeltaart bakte. Ik was wel goed in het eten van desserts (lacht). Zes weken lang zijn we op maandag en dinsdag in Mechelen opnames gaan maken. Bedoeling is dat we op het einde met ons team een menu konden serveren aan een vol restaurant. Natuurlijk ging dat met horten en stoten, dat is ook normaal. Maar we werden ook goed bijgestaan. In de keuken door Seppe en Romina, in de zaal door Dieter Coppens (ook bekend van Down The Road, red.) en door een omkadering met ook psychologen. Ons team groeide naar elkaar toe. Persoonlijk heb ik er ook veel geleerd. Je leert van de andere mensen met jongdementie hoe zij bepaalde problemen aanpakken.”
José woonde een deel van de opnames bij en ook de dochters hadden hun zegen gegeven. “Wij mochten dat achter de schermen volgen, maar ik ben er niet iedere dag bij gebleven. Opvallend vond ik wel toen ze een receptie voor de stad Mechelen moesten gaan verzorgen. Plots werden ze uit de vertrouwde omgeving van het restaurant gehaald en dan zie je nog heel wat uitingen van hun ziekte. Ze vergeten niet alleen sneller, vaak hebben ze problemen met oriëntatie. De eerste twee afleveringen konden wij al bekijken en we hebben er een warm gevoel bij. Voor de buitenwereld kan het misschien hard overkomen, maar het is een programma met een lach en een traan. En hopelijk verdwijnt het taboe snel.”
José en Chris gaan nog graag fietsen. “Tussen de diagnose en de dag dat je niets meer kan, ligt een mooie periode, die willen wij benutten. En met het team van Restaurant Misverstand hebben we ondertussen al een weekendje ingepland en gaan we samen ook eens eten in Instroom, het restaurant van Seppe Nobels.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
