“Nooit gedacht dat ik dit kon bereiken”: Lotte Aneca (27) uit Leffinge leest het West-Vlaams nieuws voor op Radio2

Sinds enkele maanden is Lotte Aneca te horen als nieuwslezeres op Radio2 West-Vlaanderen. © VRT
Wouter Verheecke
Wouter Verheecke Medewerker KW

Haar West-Vlaams accent moet ze achterwege laten, maar sinds kort mag Lotte Aneca op Radio2 wel het nieuws uit onze provincie voorlezen. “Ik heb het gevoel dat ik dicht bij de luisteraars sta, maar tegelijk beschouw ik de anonimiteit van de radio als een groot voordeel.”

Lotte Aneca (27) groeide op in Leffinge en volgde Latijn-Wiskunde in het college van Oostende. “Ik heb lang getwijfeld wat ik daarna zou studeren. De keuze voor rechten bleek niet de juiste, maar bij taal- en letterkunde voelde ik mij wel op mijn plaats. Ik koos voor Nederlands-Engels aan de UGent en in mijn laatste jaar versierde ik een stageplek bij de Gentse radiozender Urgent.fm. Daar kreeg ik de smaak voor media te pakken, dus volgde ik daarna nog een extra masterjaar radio- en tv-journalistiek aan de VUB”, vertelt ze.

“Toen liep ik stage bij Radio 1, waarna ik daar aan de slag bleef voor de duidingsprogramma’s ‘De Ochtend’ en ‘De Wereld Vandaag’. Vorige zomer verhuisde ik naar Radio2 West-Vlaanderen, waar ik nieuwsbulletins schrijf of verder uitwerk voor de website en quotes opneem voor de radio. We doen dit in een klein team van een vijftal collega’s, die in verschillende shifts op de redactie in Kortrijk werken of op reportage trekken. De vroegste shift start om 5 uur en duurt tot 11.30 uur; de laatste loopt van 12.45 uur tot 21 uur”, legt Lotte uit.

Kinderdroom

Sinds enkele maanden mag zij ook zelf het regionaal nieuws voorlezen. “Ik woon nu in Gent, maar dankzij mijn job ben ik nog steeds nauw betrokken bij wat leeft in mijn provincie. Die vroege shift is pittig, maar heeft de charme dat je mee opstaat met de eerste luisteraars, vóór de grote massa ontwaakt. Al vind ik het natuurlijk ook wel leuk wanneer er veel volk op ons afstemt. Ik zie of hoor hen weliswaar niet, maar toch heb ik het gevoel dat ik nu veel dichter bij die luisteraars sta dan wanneer ik louter achter de schermen werkte. Veel reacties krijg ik niet, maar mijn ouders werden er wel al vaak over aangesproken dat hun dochter nu een nieuwslezeres is”, lacht ze.

“Mijn West-Vlaams dialect kan ik makkelijk aan- en uitschakelen”

“Ik moest mezelf wel even in de arm knijpen bij die gedachte, omdat ik vroeger dacht dat je daarvoor connecties nodig had en dat ik dit nooit zou kunnen bereiken als ‘simpele boerendochter’. Een meisjesdroom is dit dus niet, hoewel ik als kind wel al dictie volgde en voordrachten deed. Toen ik begon met werken, volgde ik ook nog logopedie, en dan vooral om de juiste klemtonen te leggen. Mijn dialect kan ik makkelijk aan- en uitschakelen. Wanneer ik mij even tussen mijn oude Chirovrienden bevind, voel ik mij al gauw weer een rasechte West-Vlaming. Gom anders ezoa verder babbeln?

Volgende stap

Hoe ziet haar toekomst eruit, nu ze al even van deze nieuwe ervaring mocht proeven? “Als ik echt mag dromen, dan wil ik wel nog een stap verder gaan en het journaal brengen op televisie. Al lijkt het mij zeker niet eenvoudig om dat altijd met de juiste sereniteit in je gezicht te doen. Die anonimiteit die ik nu op de radio ervaar, beschouw ik dus zeker als een groot voordeel. Dit is trouwens ook al spannend genoeg voor mij. Het regionieuws op het halfuur lezen wij in een vast tijdslotje. De presentator van het nationaal Radio2-programma in Brussel start dan een jingle, waarna in elke provincie een andere nieuwslezer begint. Ons computerprogramma geeft zelf een gemiddeld spreektempo aan waarop wij ons op voorhand kunnen baseren. Wij moeten dus sleutelen aan onze teksten tot die perfect binnen dat aantal minuten past. Als je je verspreekt of er speelt een quote niet af door een technisch probleem, dan komt die hele planning in de war. Dat zorgt al eens voor wat extra stress!”