“De reissector is altijd al mijn plan B geweest”: journalist Tom Van Houtte wordt reisorganisator

Hoe zou het nog zijn met … Tom Van Houtte (41), lange tijd het gezicht van de Krant van West-Vlaanderen in Waregem. Inmiddels heeft hij de journalistiek ingeruild voor een nieuwe passie: groepsreizen organiseren en begeleiden, als werknemer van autocarbedrijf De Meibloem in Tielt. “De voldoening die ik daarbij ervaar, is enorm. Daar kan geen krantenprimeur tegenop”, zegt hij.

Tom Van Houtte was bijna vijftien jaar lang een Bekende Waregemnaar die als journalist nergens ontbrak waar het erom spande. Hij schreef met veel liefde over zijn stad, maar hij spaarde ook de roede niet als hij dat nodig vond. Dat leverde altijd goed geschreven en vaak pittige stukken op, want Tom was een uitstekend reporter, een klasbak van wie je dacht dat hij de stiel nooit vaarwel zou zeggen. En toch … Zijn focus ligt nu niet langer op zijn eigen stad maar op Tielt, of beter gezegd op Italië en Nederland, twee van zijn favoriete reislanden. We schuiven aan bij hem thuis na een drukke werkdag. Op minstens één punt is Tom niet veranderd. Hij blijft een verteller pur sang, moeilijk af te stoppen eens hij op dreef is.

Leg het eens uit Tom. Waarom verlaat een journalist in hart en nieren zoals jij de sector voor een andere uitdaging?

“Dat is geleidelijk aan gegroeid en er zijn een aantal redenen die meespeelden in mijn beslissing. Een van de belangrijkste was dat ik de zure reacties die ik wel eens kreeg op mijn stukken beu was. Zijn die er meer dan vroeger? Soms had ik echt dat gevoel. In elk geval was het iets waar ik het op het einde van mijn journalistieke loopbaan veel moeilijker mee had dan bij de start.”

En zo wordt een mens dus organisator en begeleider van groepsreizen.

“Zo’n ver-van-mijn-bedshow is dat nu ook weer niet. Ik verslind al mijn hele leven lang reisbrochures en ik ben privé altijd een verwoed reiziger geweest. Als achttienjarige was de journalistiek mijn grote liefde, maar de reissector was toen al mijn plan B. Een jaar of drie geleden solliciteerde ik spontaan bij De Meibloem nadat ik een reportage had gemaakt over het autocarbedrijf. Van het een kwam het ander.”

Wat heb je met Italië en Nederland?

“Vooral op Italië ben ik al heel lang verliefd. Ik volg al meer dan tien jaar Italiaanse les en mijn vrouw en ik gaan daar al sinds lang graag op reis. Het is gewoon een toeristisch topland met veel geschiedenis, prachtige natuur en ik krijg daar maar niet genoeg van. Dit jaar begeleid ik opnieuw een negendaagse reis naar de regio’s van Lazio, Umbrië en Toscane onder de noemer Authentiek Italië en ik kijk daar echt naar uit. Ik vertel graag en doe ook niets liever dan mensen onderhouden met weetjes en anekdotes. Ik probeer dat altijd met de nodige humor te doen. De dankbaarheid die ik daarvoor terugkrijg, is enorm. Dat maakt dat deze job me heel veel voldoening geeft. Nederland vind ik ook plezant om te doen en daar organiseer ik ook korte meerdaagse vakanties. Ik wil hier trouwens ook een bloempje gooien naar onze uitstekende chauffeurs, want zonder hen kom je letterlijk nergens.”

Over naar je vorige grote liefde: de journalistiek. Je durfde er vroeger wel eens invliegen. Wat zie je zelf als je meest gedenkwaardige reportage?

“Dan denk ik terug aan het stuk dat ik schreef over Racing Waregem in het seizoen dat ze gepromoveerd waren naar de tweede voetbalklasse. Dat was in de jaargang 2006-2007 en de ploeg deed het erg slecht. Dat was echt het verhaal van Icarus die te hoog mikte, te dicht bij de zon kwam gevlogen en met een enorme knal weer naar beneden tuimelde. Ik schreef daarover een scherpe reportage op basis van de feiten zoals ze waren. Het verhaal verscheen in Het Wekelijks Nieuws Gaver (vroeger een aparte editie van de Krant van West-Vlaanderen, red.) onder de titel ‘FC De Kampioenen in tweede klasse’ en dat zette toen nogal wat kwaad bloed (lacht). Er waren zelfs sponsors van de club die dreigden om nooit nog te adverteren bij de krant.”

Voetbal is altijd je ding geweest. Je was jarenlang ook de journalist die voor deze krant over Zulte Waregem schreef. Mis je dat niet?

“Soms wel, want ik deed dat toch wel erg graag. Ik heb uiteindelijk een slordige twintig jaar Essevee gevolgd voor KW en ben er nog perssyndicus. Ik probeer nog altijd aanwezig te zijn op de thuismatchen, maar ik schrijf er dus niet langer over.”

Eindigen doen we met eten en drinken. In welk café of restaurant in de stad schuif je het liefst de benen onder de tafel?

“Mijn favoriet is La Rosa D’Oro, het Italiaanse restaurant in de Aloise Biebuyckstraat in Sint-Eloois-Vijve. Het eten is er lekker en je hebt er nog de echte traditionele Italiaanse keuken, zij het met een twist. De kok is een echte Italiaan. Het is echt de plek waar ik ook een mondje Italiaans kan praten. Heerlijk vind ik het daar.”