Pieter Baesen, het brein achter Monopoly Tielt en zaakvoerder van Wouter’s Kwaliteitsvis: “De naam van onze winkel is een kwaliteitslabel”

Hij zorgde er eigenhandig voor dat Tielt eind dit jaar kan uitpakken met een eigen Monopoly-versie en is in zijn geliefde Europastad samen met zijn vader hét uithangbord van al het lekkers dat de Noordzee ons te bieden heeft. Pieter Baesen noemt zichzelf een gelukkig man. “Iemand tevreden naar buiten zien stappen, bestaat er iets mooier?”

Dat Monopoly Tielt een weergaloos succes wordt, staat nu al als een paal boven water. De voorverkoop loopt als een trein en om het laatste vakje vast te leggen, brachten liefst 5.186 Tieltenaren hun stem uit op hun geliefde sportvereniging. Het felbegeerde plekje ging uiteindelijk naar de cafévoetbalploeg SVP D’Hespe, iets wat bij Pieter Baesen een brede glimlach opwekt. “Ik vind het oprecht mooi om zien hoe graag de Tieltenaar zijn stad ziet. Dat mijn initiatief uiteindelijk de kinderafdeling van het Sint-Andriesziekenhuis een duwtje in de rug zal geven, maakt het plaatje compleet.”

Eerst even naar je dagdagelijkse bezigheden. Wist je al als klein ventje dat je ooit je vader zou opvolgen?

“Het was net het omgekeerde. Ik had altijd gezegd dat de vis niets voor mij was. Ik ben aan Spermalie in Brugge als chef-kok afgestudeerd en werkte sinds mijn 16de als jobstudent bij Eethuis Pieter in Roeselare, maar leerde gaandeweg dat de horecasector een leuke, maar ook zware stiel is. Daarom besloot ik in 2007 om het toch een kans te geven. Ik was 19 en kwam terecht in een echt familiebedrijf: mijn ouders, mezelf en één winkelhulp.”

Het is machtig om te weten dat Monopoly Tielt ons allemaal zal overleven

Wanneer had je door dat je hier op je plek zat?

“Een jaar later. Toen vernieuwden we de winkel ingrijpend en ging de oppervlakte maal twee. Gaandeweg heeft de vismicrobe me ook gebeten. Nu laat ze me niet meer los. Neen, spijt heb ik nog geen seconde gehad, al had ik meteen ook een duidelijk doel voor ogen. Ik wilde meer dan een pure viswinkel zijn, da’s iets dat in mijn ogen enkel aan de kust kan marcheren. Ons aanbod gaat een pak breder, zo willen we ook de minder grote visfanaten aanspreken. En als ze hier toch zijn, kunnen we ze verrassen met wat we in huis hebben.”

Wat maakt de job voor jou zo leuk?

“Twee zaken. Ik heb het grote geluk dat ik nog steeds aan de zijde van mijn vader mag werken en ik geniet van het contact met de klant. Ik wéét wie onze producten en bereidingen opeet. Daar haal ik de motivatie uit om elke dag om 4 uur te starten en pas rond 20 uur het licht weer uit te doen. ’t Zijn lange dagen, maar ik zou het niet meer kunnen missen.”

Wie vijftien jaar in het vak zit, moet alle vissoorten in het schemerdonker kunnen herkennen…

(lacht) “Het scheelt toch niet veel. Die kennis is organisch gegroeid, met dank aan mijn vader. Hij heeft me de stiel geleerd. Vier jaar geleden onderging hij een zware hartoperatie, toen voelde ik meteen hoe groot zijn meerwaarde is. Godzijdank is hij hier nu elke dag opnieuw aan de slag. Met iets minder uren en een pak minder stress dan vroeger, maar de goesting is nog steeds erg groot.”

Er nooit aan gedacht om de zaak in Pieters Kwaliteitsvis om te dopen?

(resoluut) “Neen. Er hangt een echte merknaam boven onze gevel, hé. Een kwaliteitslabel, ook. Die wijzigen we nooit. Zou het niet mooi zijn dat, op termijn, onze kinderen het levenswerk van mijn ouders voortzetten? Daar durf ik stiekem al eens van te dromen.”

“Die kwaliteit bewaken we trouwens met argusogen. We werken met een vaste leverancier uit Zeebrugge die zelf zijn vis vangt op de Noordzee. Op 5 juli, mijn verjaardag, ga ik eens mee de zee op. Daar kijk ik enorm naar uit. Dan zal ik met eigen ogen zien welke weg onze vis aflegt om in onze toonbank te belanden.”

Liefde voor vis heb je volop, maar je hart klopt ook voor Tielt. Getuige daarvan je voorzet om een eigen Monopoly-versie te ontwikkelen.

“Ik ben zot content dat dit verhaal zoveel weerklank krijgt. Het is onze manier om iets terug te geven aan deze stad. We werken al 32 jaar perfect samen met het stadsbestuur en zien de Tieltenaren doodgraag. Het verhaal loopt ook goed. Van de in totaal 2.000 exemplaren is ongeveer de helft al door bedrijven, als relatiegeschenk, besproken, en ook de particuliere reservaties lopen vlot binnen. Voor jou zit een contente mens.”

Heb je zelf al een exemplaar opzij laten leggen?

“Ik heb enkele dozen besteld, ja. En die zal ik netjes betalen, hoor. Ergens vind ik het machtig te weten dat Monopoly Tielt ons allemaal zal overleven. Ik kijk al uit naar de sms’jes en foto’s van mensen die het bij de kerstboom aan het spelen zijn.”

Wie krijgt het duurste vakje aangemeten? Wouter’s Kwaliteitsvis?

(schatert het uit) “We staan zelfs niet op het bord! Ik laat de vakjes aan de vele andere mooie zaken en ondernemingen van Tielt. Om het antwoord op je vraag te weten te komen: schaf je een doos aan. Dan kan je het ook meteen kopen.”

Straks spelen we allemaal ‘jouw’ Monopoly-versie, maar hoe zie je zelf de toekomst?

“Wat we op vandaag hebben, verder uitbouwen. We verkopen onze bereidingen onder eigen label al in 17 supermarkten in West- en Oost-Vlaanderen, dat willen we nog uitbreiden. En stilaan denken we aan filialen van Wouter’s Kwaliteitsvis buiten Tielt. Maar laat ons daar vooral in stilte aan timmeren.”