April is ‘Maand van de Markt’ en dus gingen wij voor de gelegenheid eens de sfeer opsnuiven in De Haan. Visverkoper Remko Germonpré (26) en zijn vriendin Steffi Desaever vertegenwoordigen een nieuwe generatie, die het vandaag niet altijd onder de markt heeft. “Vis wordt een luxeproduct en dat voel je.”
De zee was nooit ver weg bij Remko Germonpré: zijn oom is de uitbater van visserscafé ’t Schipke op de Nieuwpoortse kaai, zijn vader en grootvader hebben altijd gevaren. “En ook mijn vriendin zit al haar hele leven in de vis”, zegt de voormalige topschutter van KVV Coxyde. “Ondertussen is het drie jaar dat ik de markt doe en het is keihard werken. Op marktdagen ben ik doorgaans al om vier uur uit de veren. Maar het is fijn om altijd tussen de mensen te staan. Je bent ook altijd buiten. En dat vroege opstaan was ik al gewoon: ik was vroeger nog postbode.” Remko’s ‘truken van de foor’? “De mensen aan het lachen brengen. Dan komen ze terug”, knipoogt hij. Vandaag staat hij samen met zijn moeder Bianca op de woensdagmarkt in De Haan. “Blijkbaar slapen de mensen in De Haan graag uit: het komt hier altijd iets trager op gang”, glimlacht hij.
Zeewierkroketten
De prijs van de tong swingt al een tijdje de pan uit. “’t Is nu eigenlijk ook wel het moment van de garnalen, maar die zijn de laatste tijd erg schaars”, zegt Remko. Sinds kort probeert hij het daarom met zeewierkroketten. “Die zijn ook heel lekker”, klinkt het. “Vis is zo stilaan een luxeproduct aan het worden, en dat voel je wel. Daarnaast vermindert de markt zelf ook elk jaar. Er zijn almaar minder marktkramers. Maar we blijven erin geloven. Dat moet ook wel hé: we zijn allebei nog jong.”
“Transparant zijn naar je klanten is heel belangrijk. Eerlijkheid duurt het langst”
Remko’s vriendin Steffi Desaever (26) springt ’s ochtends vroeg bij aan de Nieuwpoortse Vistrap, waar het kraam wordt klaargemaakt voor de markt. “Na afloop help ik daar ook met de opkuis”, zegt ze. “Eén keer per week – op zaterdag – ga ik mee naar de markt in Izegem en wat mij daar altijd weer opvalt, is de grote behoefte aan verse vis. Bij ons aan de kust is die toch blijkbaar veel makkelijker te vinden”, vertelt ze. Dat de vis duurder wordt, voelen ze volgens Steffi overal. “De mensen gaan dat stukje zalmfilet daarom nu ook niet volledig links laten liggen, maar ze kiezen toch iets vaker voor goedkopere alternatieven zoals koolvis, zeewolf of lenghaas. Die zijn ook lekker en kosten geen dertig of veertig euro per kilo.”
Transparantie
Vishandel Ronquetti vind je van dinsdag tot en met zaterdag op de markt. “Op maandag maken we in het pakhuis de verse bereidingen klaar, zondag is onze vrije dag. Aan de kust staan we behalve in De Haan ook nog in Bredene. Jean Claude Ronquetti had daar een standplaats en was vaste klant bij Viswaren Bonnet, waar mijn papa werkt. Zo kwam het ons ter ore dat hij na 37 jaar een overnemer zocht voor zijn viskraam”, vertelt Steffi. Remko kreeg van hem de kneepjes van het vak aangeleerd. “Hij ging de eerste maand overal mee en ik heb zijn ervaring meegenomen. Hij heeft mij ook geleerd hoe je op de mensen kunt inspelen, dat je als marktkramer tijd moet maken voor je klanten.”
“Transparant zijn naar je klanten is ook heel belangrijk”, vult Steffi aan. “Eerlijkheid duurt het langst. Zelf sta ik ook al bijna mijn hele leven in de vis, ik ben ooit als jobstudent begonnen in De Panger. Vis is een interessant product waarover ontzettend veel te vertellen valt. Dan is het zeker een meerwaarde als je die kennis bij de klant kunt overbrengen.”
“Vis is wel een product dat je als marktkramer moet liggen. Het moet als het ware een roeping zijn”, zegt Remko. “Maar het fijne aan vis is ook dat je er zoveel in kunt variëren. ‘Verras mij eens’, zeggen de klanten soms. In plaats van kabeljauw, geef ik hen dan eens roggevleugel of schelvishaasje mee. Dat valt ook altijd in de smaak.”
Visserijfeesten
Het seizoen is ondanks het mindere weer niet slecht gestart voor Remko en Steffi. “We hebben ook veel vaste klanten aan de kust. We mogen dus niet klagen. De kustmarkten zijn in de winterperiode iets minder, in de zomer zijn de markten in het binnenland dan weer iets minder. Het compenseert elkaar een beetje. Het is ook een ander cliënteel: de donderdagmarkt in Moorsele is nog zo’n echt familiemarktje. Klein maar fijn. Nu we met het viskraam goed gelanceerd zijn, ga ik trouwens weer beginnen voetballen. Bij Sporting Keiem, in derde provinciale. En in mei staan we voor het eerst op de Visserijfeesten in Nieuwpoort. Ook daar kijken we naar uit.”
De marktkramer
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
