Na maar liefst 133 jaar gaat café Bosmolens in de Meensesteenweg definitief dicht. Op zaterdag 18 februari tapt bazin Gerda Naert (78) er voor de laatste keer pintjes. Ze was de vierde telg van het geslacht Naert die er achter de toog stond, maar gezondheidsperikelen zorgen er nu voor dat er een einde aan dat verhaal komt.
Café Bosmolens kent een lange geschiedenis, die begon toen grootvader Cyriel Naert in 1890 de deuren van de kroeg opende. “Zoals dat in die tijd ging was er ook lang een beenhouwerij in gevestigd en werden beide stielen gecombineerd”, zegt Gerda. “Mijn vader Michel nam in 1937 de fakkel over. In de jaren ’60 vernieuwden ze de kroeg grondig. Zozeer zelfs dat er van het oude café bijna niets meer over bleef, maar modernisering was toen in. Ook de beenhouwerij verdween in die jaren. Toen vader en mijn moeder in 1973 met amper drie maand verschil stierven aan de gevolgen van longkanker en een grote trombose zette mijn broer Remi de zaak verder. Toen ook hij op vroege leeftijd overleed nam ik het op mij om het café over te nemen. Ik was 45 jaar en begon aan mijn tweede leven, nadat ik lang schoenstikster was geweest. Wijlen mijn man Willy Saelens baatte een drankenhandel bij ons thuis in Ingelmunster uit en zelf kluste ik bij om recepties in het gemeentehuis te verzorgen. Dat laatste moest ik na enige tijd laten varen omdat het niet meer te combineren viel met café houden.”
Tweede thuis
Gerda ontwikkelde in korte tijd een goede band met haar klanten. De zaak was dan ook een tweede thuis voor jong en oud, maar ook clubs konden er terecht. Zo was café Bosmolens het lokaal van verschillende voetbalclubs, de Bosmanillers, de kaartersclub van de Izegemse beenhouwers en de Koninklijke Vrije Vissers.
We waren er voor de mensen en zij voor ons. Indertijd was het de gewoonte dat we maaltijden na begrafenissen serveerden. De hele wijk hebben we zo over de vloer gehad. Vroeger kende ik ook iedereen. Nu is dat onmogelijk als je weet dat hier nu vijfduizend mensen wonen…”
Mooie herinneringen
Gevraagd naar mooie herinneringen moet Gerda niet lang nadenken. “Op de laatste avond voor het rookverbod inging hing er in het café een dikke mist. Een klant had er niets beter op gevonden dan een heel lange pijp met een halve kilo tabak mee te nemen, waar iedereen uiteraard eens van wilde trekken. Nu kan je je dat niet meer inbeelden. Later heeft corona veel kapot gemaakt. Noodgedwongen dicht blijven, da’s de doodsteek voor velen geweest. Ik heb nog verder gedaan, maar het was niet meer hetzelfde. Tot mijn gezondheid het niet meer toeliet. In augustus vorig jaar moest ik onder het mes omdat ik niet meer goed te been was. Sindsdien bleef de zaak dicht, maar nu wil ik nog één keer op gepaste wijze afscheid van mijn klanten en het café nemen”, aldus Gerda.
Met hulp van zoon Bart staat Gerda zaterdagavond vanaf 18 uur nog een laatste keer achter de toog. “Veel mensen vragen me waarom hij het café niet overneemt, maar hij heeft zijn handen vol met de drankenhandel in Ingelmunster”, zegt ze. “Hij gaat nu kijken om het café te verkopen. Wat de toekomst voor dit pand brengt weet ik ook niet. Of ik nu in een zwart gat val? Neen, ik kan goed op mezelf zijn. Wat niet wil zeggen dat ik dit weekend nog eens ga genieten van het gezelschap”, besluit Gerda.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
