De Halve Maan, een van de oudste cafés van Waregem, is springlevend. Na een grondige renovatie en uitbreiding zal je er vanaf deze zomer voor het eerst ook een hapje kunnen eten. “Als gerant heb ik nooit het gevoel dat ik naar mijn werk ga”, zegt Franck Naessens (60).
Op een dag vind je de job van je leven en dan ben je weg natuurlijk. Met deze slogan lijkt de carrièreswitch van Franck Naessens perfect samengevat. De textielarbeider die jaren bij Sofinal en Concordia heeft gewerkt, besliste vele jaren geleden om in de horeca te stappen en hij heeft daar nog geen seconde spijt van gehad. “Dat was de beste beslissing van mijn leven”, zegt hij.
Eerst en vooral, is dit nu de oudste herberg in Waregem?
“Volgens heemkundige Hendrik Ghistelinck is het zeker één van de oudste nog bestaande horecazaken, samen met onder meer een etablissement in de stationsbuurt. Volgens hem dateert het van de tweede helft van de achttiende eeuw. Hij was hier een tijd geleden op bezoek omdat hij samen met anderen een boek aan het schrijven is over alle cafés in de stad.”
Dit gebouw is onlangs nog schitterend gerenoveerd en blijft traditie uitademen. Is het belangrijk voor jou in zo’n omgeving te werken?
“Zeker, het maakt dat ik me hier helemaal thuis voel. Ik ben hier gerant en prijs me gelukkig dat ik in een werknemersstatuut kan werken. Ik heb die kans gekregen van zaakvoerder Carlo Moerman, ook de baas van café/restaurant ’t Kroontje in Sint-Eloois-Vijve, en weet het te waarderen dat ik op die manier mijn droomjob kan uitoefenen. Het is plezant werken voor hem. Ik krijg een grote vrijheid al moet het plaatje op het einde van de rit wel kloppen natuurlijk.”
De klanten gaan hier over enkele maanden ook iets kunnen eten. Het volkscafé wordt voor het eerst ook eethuis.
“Ja al beperken we het wel tot fondue. Dat bezorgt me niet al te veel extra werk omdat de mensen hun eten grotendeels aan tafel kunnen klaarmaken. Een beperkte keuken zie ik wel zitten, al zal er toch iemand moeten bijkomen in de keuken. Ik heb daarstraks nog eens contact gehad met Carlo en tegen de zomer gaan we al eten kunnen aanbieden.”
De horecazaak ligt in de schaduw van de gebouwen van TVH, de grootste werkgever van de regio. Doe je daar je voordeel mee?
“Dat is zeker. Er zijn veel werknemers die hier iets komen drinken na het werk. Zeker op vrijdagavond zorgt dat ervoor dat het hier dan vaak barst van het volk. Viert er iemand van het bedrijf zijn verjaardag, is er een afscheid, een promotie of een andere gelegenheid, dan komen ze naar hier. Ik ben daar uiteraard erg blij mee. Toch zijn dat verre van onze enige klanten. Er zijn nogal wat organisaties en verenigingen die hier hun stek hebben en dat brengt ook veel volk op de been. In het weekend komt er globaal een jonger publiek. Dat heeft ook te maken met het feit dat ik de zaak dan laat openhouden door enkele twintigers en dertigers, flexijobbers die dat dan ook doorspelen aan hun vrienden.”
“Het voelt aan als een hobby uitoefenen”
Je staat nu enkele tientallen jaren achter de toog. Wat heeft jou dat bijgebracht?
“In de eerste plaats heeft het mijn mensenkennis aangescherpt. Ik heb met allerlei soorten klanten leren omgaan. De meesten zijn makkelijk in de omgang maar er zijn er ook die een klein beetje meer aandacht nodig hebben (lacht). Al ga je me daar nooit over horen klagen. Dat vind ik ook net het boeiende aan de job. Algemeen kan ik zeggen dat ik meer plezier heb in het leven sinds ik café openhoud. Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat ik ’s morgens naar mijn werk vertrek zoals dat het geval was toen ik nog als textielarbeider aan de slag was. Het is alsof ik elke dag opnieuw mijn hobby kan uitoefenen.”
Wat deed je er indertijd toe beslissen om je job als textielarbeider in te ruilen voor wat je nu doet?
“Ik ging toen al vele jaren in de weekends mee helpen in The Steeple en zo kreeg ik de smaak te pakken. Inmiddels krijg ik navolging want ook mijn zoon Mathias is nu actief in de horeca. Eerst hield hij een tijdlang café en feestzaal Fools Garden open in Waregem vooraleer hij samen met zijn vrouw aan de slag ging als uitbater van Eetkaffee De Koekeliere in Bellegem.”
Je bent nu 60. Hoe lang wil je nog doorgaan?
“Zolang mogelijk maar op voorwaarde dat de gezondheid het toelaat. Het overlijden van mijn jongere broer begin 2022 heeft me opnieuw doen stilstaan bij de broosheid van het leven. Zelf heb ik vorig jaar een nieuwe heupprothese moeten laten plaatsen die me vijf maanden aan huis gekluisterd hebben. Dus ik weet hoe snel het kan gaan.”
Zet een hardwerkende gerant zelf al eens een stapje in de wereld in Waregem en zo ja waar?
“Dat kan overal zijn, al ga ik De Treffer, café Den Bridge of De Gilde niet snel overslaan.”
(FVMB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
