Yi-Ping Zhao en Ping-Hsiu Yeh namen vier jaar geleden frituur Vierwege over langs de Blankenbergse Steenweg in Zuienkerke. Ze ruilden de sushi voor frietjes en besloten hun eigen Vlaamse verhaal te schrijven. “Al vinden we het ook helemaal niet erg als de mensen ons ‘frietchinezen’ noemen”, glimlacht het sympathieke koppel.
Yi-Ping en Ping-Hsiu hebben respectievelijk 42 en 47 jaartjes op de teller staan. Of toch volgens de Oost-Aziatische kalender: een Chinees is bij de geboorte al 1 jaar oud. “Ping is van Taiwan, ikzelf ben opgegroeid in Shanghai. We hebben elkaar in 2007 leren kennen op een online forum”, vertelt Yi-Ping. “Van een metropool als Shanghai – met meer dan twintig miljoen inwoners de grootste stad van China – naar een van de dunst bevolkte gemeenten van Vlaanderen: het was in het begin toch even wennen. Maar liever zo dan omgekeerd. Van de rust terug naar de drukte, dat zouden we nooit meer willen.”
Heel de wereld in ‘t frietkot
Ondertussen komen er Argentijnen binnengewandeld in de frituur. “We zien hier heel de wereld. Ook Chinezen, die dan eens raar opkijken”, glimlacht Yi-Ping. “Maar zelf wonen we nu eigenlijk al langer in België dan we ooit in China hebben gewoond. Ping-Hsiu en ik vóelen ons ook Belg. Al heeft het wel lang geduurd voor we de taal een beetje onder de knie hadden.”
Eigen verhaal
Yi-Ping volgde hier een marketingopleiding, maar met die studies werd het niets. “Toen we de kans kregen om de sushikiosk in Carrefour uit te baten, hebben we die met beide handen gegrepen. Een uitstekende leerschool, maar het was natuurlijk wel een franchiseverhaal. Ping-Hsiu en ik wilden ons eigen verhaal schrijven”, aldus Yi-Ping.
“We vinden het niet erg dat mensen ons de frietchinezen noemen”
“We hadden gehoord dat deze frituur over te nemen stond, en dat het hier altijd goed gedraaid had. Broer en zus (Vincent en Sophie Demets, red.) bakten al twintig jaar frietjes op de goeie manier”, zegt Yi-Ping. Belgischer dan Belgisch, en daar krijgen Yi-Ping en Ping-Hsiu wel eens opmerkingen over. “Ze mogen ons gerust frietchinezen noemen hoor”, lacht Yi-Ping. “We hebben ons in het begin wel moeten bewijzen, maar is dat niet overal zo? Als jij morgen een sushibar zou openen in Tokio, zouden de mensen daar ook eerst kritisch voor je zijn. En die frietchinezen, de mensen bedoelen dat niet slecht. Ze noemen ons ook weleens ‘de Pings’.”
Corona was meteen een goede test voor het koppel. “We hebben uitstekend gewerkt tijdens de lockdown – onze takeaway was een succes. Maar we geloofden ook enorm in het product. Als we dezelfde kwaliteit aanhouden, zullen de mensen wel blijven komen, dachten we. En we zijn daar denk ik ook wel in geslaagd”, aldus Yi-Ping.
Korte keten
Hoe ze die kwaliteit bewaken? “De truc is elke dag zelf proeven. We werken met een natuurproduct en dat kan al eens variëren. Afhankelijk van de textuur van de aardappel, moeten de frietjes iets korter of iets langer gebakken worden. Je moet je product dus goed kennen”, klinkt het.
De frietjes komen van Legrand, een kilometer verderop. Van korte keten gesproken. “We zijn daar zelf heel blij mee: vriendelijke mensen, altijd bereid om uitleg te geven. Van boer tot bord: elke schakel in de keten is belangrijk.”
“Vooral de stoverij is hier een bestseller, maar ook de vol-au-vent wordt veel gevraagd”
Het bintjesseizoen loopt ondertussen stilaan weer op z’n einde. “We zijn toe aan de nieuwe patatjes”, knipoogt Yi-Ping. Met zo’n oer-Belgisch product als frietjes zijn Yi-Ping en Ping-Hsiu het perfecte toonbeeld van integratie en inburgering. “We eten inderdaad nog maar weinig rijst”, grijnst Yi-Ping. Naast de vertrouwde frituursnacks, heeft hij ook een aantal Vlaamse klassiekers op de kaart staan. Stoverij en vol-au-vent, balletjes in tomatensaus. Maar ook varkenswangetjes.
“We hebben van Vincent en Sophie al de recepturen gekregen”, zegt Yi-Ping. “Vooral de stoverij is hier een bestseller, maar ook de vol-au-vent wordt veel gevraagd. Zelf zijn we allebei dol op speciaalsaus: superlekker met die verse ajuin erbij. En je moet straks onze tartaar maison zeker eens proeven.”
Frietjes in de wok
Yi-Ping herinnert zich nog zijn eerste kennismaking met frietjes. “Dat was begin jaren negentig, toen mijn vader voor zijn werk in Antwerpen was geweest. Kijk wat ik daar gegeten heb, zei hij, en begon prompt frietjes te bakken in de wok.” (lacht)
Yi-Ping en Ping-Hsiu hebben zich de overstap naar de frituur nog geen moment beklaagd. “Het leven is een enkele rit”, zegt Yi-Ping. “Je geluk maak je zelf, maar je mag niet bang zijn om te springen. Het leven is aan de durvers.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
