Al 28 jaar houden Myriam en Kris café, de helft daarvan in De Sportkring in de Beselarestraat. In het lokaal van profwielrenner Jens Debusschere voelt jong en oud zich thuis. “En ons terras achteraan, dat we tijdens de lockdown installeerden, werd enorm gesmaakt.”
Al de helft van hun leven staan Kris Callemein (53) en Myriam Verstraete (56) achter de toog. Het was eigenlijk Myriam die de aanzet gaf en startte in De Kroon, waar ze twee jaar uitbaatster was. Daarna volgden 12 jaar in Ons Huis vlak tegenover de basiliek. En nu al 14 jaar is het echtpaar, dat enkele huizen verderop woont, de drijvende kracht achter volkscafé De Sportkring. Tussendoor runden ze ook nog vier jaar een groentenwinkel. “Wij volgden hier Maddy en Norbert op, zij hadden het 30 jaar open gehouden. Het café heeft dus al wat jaren op de teller.”
We zijn de plusouders van onze jonge gasten, ze zijn zeer openhartig tegen ons
Verenigingen zijn goed thuis in De Sportkring. “Toen De Pompeschitter ophield te bestaan, is het lokaal van Jens Debusschere naar hier verhuisd. Zijn vader springt hier vaak binnen, Jens zien we nu en dan eens, maar hij woont ook niet meer in Dadizele natuurlijk. Hij is hier ooit een filmpje komen opnemen voor zijn ploeg. En als de Vlaamse voorjaarsklassiekers voor de deur staan, dan spreken er hier supporters af om naar de koersen te gaan kijken. Voor de supportersclub wordt al eens een mosselsouper gehouden of papsaus geserveerd, maar corona legde dat allemaal wat lam natuurlijk.”
Vier zussen in een café
Ook WTC De Daiseltrappers, met toch een grote aanhang, heeft lokaal in De Sportkring. Net als minivoetbalteam De Eliots, naar eigen zeggen ‘de ploeg van ’t stad’. Het was dus Myriam die begon in De Kroon. Zeven jaar geleden prijkte ze in De Weekbode met haar zussen Nina (De Barakken, Moorsele), Sylvia (’t Hoekske, Geluveld) en Caroline (De Biechtstoel, Dadizele). “Op dat moment hielden we inderdaad alle vier café, hoewel we hoegenaamd niet in de horeca zijn opgegroeid. Ondertussen zijn het enkel nog Caroline en mezelf die in de stiel staan.”
We wonen hier twee huizen verderop in de straat, genoeg om eens afstand te kunnen nemen
De biljarttafel, die in het café staat, heeft wat plaats moeten ruimen. “We hebben hier nu wat hoge tafeltjes gezet, maar normaal hebben we hier een interne biljartcompetitie. Maar dat is ook wat stilgevallen door het virus en de bijhorende maatregelen. Maar in de lockdown hebben we wel achteraan een terrasje gemaakt, met een toog, en dat werd erg gesmaakt. Zeker door de jonge gasten. We hadden ook een tv buiten geïnstalleerd zodat ze het voetbal konden volgen.”
In bijna drie decennia heeft het koppel zijn gemeente ook zien veranderen. “Toen we begonnen, zat Floralux nog in het centrum en bestond Dadipark nog. Dat waren trekpleisters hé. Tot voor kort hadden we hier Duponzoo, maar ook zij zijn verhuisd. En de bedevaarders, die zijn ook niet meer zo rijk in aantal als vroeger. Toen we Ons Huis, wat eigenlijk een brasserie was waar we ook snacks en pannenkoeken serveerden, open hielden, was dat in de meimaand alle hens aan dek. Soms moesten we al om 5 uur open doen, om de eerste bedevaarders te bedienen.”
Mannenkookploeg
Maar ondertussen zijn Kris en Myriam toe aan hun 14de jaar in De Sportkring. “Een echt volkscafé. Eten serveren we hier niet. Al hebben we hier wel een mannenkookploeg. Dat is eigenlijk dwaas begonnen. We zijn met 12 vrienden en één keer per maand koken we en eten we het natuurlijk ook op. Iedere maand zijn er twee mannen verantwoordelijk voor het menu. Het is gewoon een plezante bedoening.”
Het publiek in De Sportkring is erg divers. “Jong en oud komt hier, 90 procent is Dadizelenaar. Op woensdag zijn we gesloten, op de andere weekdagen openen we om 16 uur, in het weekend zijn we dan weer doorlopend open. In augustus is er ook jaarlijks een wielerwedstrijd waarvan de streep voor het café getrokken is en waar toch wat volk op afkomt.”
Vroeger keek geen kat naar darts, maar daar bracht Dancing Dimi verandering in
Wielrennen en voetbal worden ook getoond in het café. “En darts is daar nu ook bijgekomen. Vroeger keek daar geen kat naar, nu wil iedereen het zien. Maar daar zit Dancing Dimi voor veel tussen. Sport is hier vaak het gespreksonderwerp. En politiek ook soms, dan moet je ‘ze wat stil leggen’, anders lopen de discussies soms te hoog op. En het is nu ook al corona en vaccinaties wat de klok slaat, dat we maar snel zes maanden verder zijn. En ook de prijs van de ‘gaze en den elektriek’ werd hier druk becommentarieerd.”
Kris en Myriam gaan nog een tijdje door. Zoon Ward (28) zal niet in hun voetsporen treden. “We gaan verder tot ons pensioen zeker? Wat zouden we anders doen. We wonen hier niet bij het café en dat is wellicht niet slecht. We moeten slechts twee huizen verder, maar dat is ver genoeg om eens alles achter jou te kunnen laten.”
Klanten kreeg onder zijn voeten… van een vrouw die de zijne niet was
In het café zijn jong en oud thuis. “We zijn een echt pintjescafé, we serveren Primus, maar hebben nu ook Stella en dat slaat natuurlijk goed aan bij de klanten. Omer en Duvel doen het ook goed, net als witte wijn en rosé.” Ondertussen is een van de jonge klanten, Lester Vandermeersch (27), gearriveerd. “We komen hier graag met de vrienden. Kris en Myriam zijn toffe gasten en we kunnen te voet komen naar het café.” En die jonge gasten hebben vaak ook het hart op de tong. “Weet je dat ze soms meer vertellen tegen ons dan aan hun ouders”, knipoogt Myriam. “We zijn soms de pluspapa en plusmama van onze jongeren.”
Marcel en Rita (x2)
Anekdotes genoeg uit hun rijk caféverleden, maar toch springt er bij Myriam eentje bovenuit. “Het is al lang geleden, ik mag dus nu gerust vertellen. Op een dag kreeg ik een telefoon van een woedende echtgenote. De dame heette Rita en vroeg of Marcel er was. Ik antwoordde bevestigend en aan de telefoon kreeg Marcel zwaar onder zijn voeten. Maar wat bleek: het was zijn vrouw niet, we hadden in die tijd twee koppels als klanten die Marcel en Rita heetten. Uiteraard hebben we nadien wat afgelachen.”
In hun vrije tijd gaan Kris en Myriam eens graag op reis. En op hun vrije momenten gaan ze graag iets drinken bij Myriams zus in De Biechtstoel of in de Sportscheure. “En iedere week gaan we wel ergens een hapje eten in Dadizele.”
Het volkscafé
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
