Een instituut, een incontournable of zelfs cultureel erfgoed? Wanneer men in Komen spreekt over A Mou Morel, dan ontbreekt het alvast niet aan superlatieven. Het kleine café, waar de tijd stil bleef staan, is al meer dan 100 jaar dé ontmoetingsplaats voor jong en oud. Renoveren of moderniseren? “Het is toch goed zo? Dus waarom aanpassen?”, lacht Thérèse Duthoy (78).
Stoelen die zonder schroom als vintage kunnen worden beschreven, een oude kachel die voor de warmte zorgt en Thérèse die van achter haar toog de boel in de gaten houdt. Wie voor het eerst A Mou Morel binnenstapt, komt terecht in een regelrechte tijdscapsule. Het café opende voor het eerst de deuren in 1901 en heeft sinds die dag maar weinig boodschap gehad aan modernisering. “In 1920 heeft mijn grootvader het café wel opnieuw gebouwd want ‘den Duits’ had het hier allemaal kapot geschoten tijdens de oorlog.” Thérèse staat al 50 jaar achter de toog van het café en heeft al verschillende generaties de revue zien passeren. “Mensen die hier binnenkomen met hun kinderen en zelfs hun kleinkinderen, terwijl ze jaren terug hier zelf als bengel een cola kwamen drinken? Het gebeurt meer dan je zou denken. We hebben hier trouwens ooit iemand gehad die uit Californië afkomstig was. Hij deed een rondrit doorheen Europa en had van het café gehoord, waarop hij het meteen op zijn lijstje zette. Zo zie je maar dat een goed café niet bomvol moderne snufjes moet staan om leuk te zijn. Mensen zijn gewoon op zoek naar een plaats waar ze kunnen praten bij een goed glas en hier zijn ze aan het juiste adres.”
Het feit dat het café al meer dan een eeuw ongewijzigd bleef, is volgens Thérèse een deel van het succesverhaal. “En succes is ook zo een groot woord, het is gewoon een plaats waar zowel jong als oud elkaar vinden. De oudere klanten houden van het feit dat de meubels en het decor nog steeds dat is van in hun kindertijd, terwijl de jeugd het dan weer heeft voor het retro-gevoel dat er heerst. Ik heb trouwens ook bewust nooit echt grote veranderingen gedaan. Als iets kapot ging, werd het natuurlijk vervangen maar voor de rest is het een eeuw lang hetzelfde gebleven.”
Geen bingo’s, flipperkasten en een totaal gebrek aan elektronische apparatuur. Het oudste café van de streek is in het verleden blijven steken, tot groot plezier van de klanten. Toch loert 2022 om de hoek al is Thérèse niet bepaald klaar om zich zomaar gewonnen te geven. “In juli ging een nieuwe wet van start”, klinkt het resoluut. “Die bepaalt dat iedere onderneming op zijn minst één elektronisch betaalmiddel moet aanbieden. Klinkklare onzin als je het mij vraagt. Iedereen betaalt hier al honderd jaar contant en iedereen weet dat ook. Waarom zou ik dan nu plots moeten gaan investeren in machines en apparaten voor kaarten? Het is hier altijd al allemaal in orde geweest dus ik ben niet meteen zinnens het anders te gaan doen. Willen ze mij toch onder druk zetten en me gaan verplichten? Dan sluit ik de zaak en ga ik op pensioen!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
