Emmanuel (29) wil met Habitat de immowereld veranderen: “Er zijn te veel makelaars van het klassieke type”

Op zijn 24ste nam hij het vastgoedkantoor van zijn oom over en vanaf dag één wist hij dat hij wilde breken met het traditionele. Vijf jaar later staat Wevelgemnaar Emmanuel Louf (29) met Habitat echt aan de start van zijn grote vernieuwing in de immowereld.

Geen bordjes met foto’s van woningen en appartementen aan het raam, geen grote TE KOOP-panelen om straks aan gevels te kleven en geen rij bureaus en dossierkasten. Wie binnenstapt bij Habitat in het hartje van Wevelgem waant zich in een hippe cocktailbar, niet in een immokantoor. En toch is dit de nieuwe thuisbasis van Emmanuel Louf en zijn freelance-makelaars.

“Hier zat vroeger een café, Klokke Roeland. Ik heb drie jaar op dit pand geaasd. Ik weet niet hoeveel keer ik met de eigenaars, brouwerij De Brabandere toen, heb gebeld om te vragen, te smeken bijna, om te verkopen. Dit is een droomlocatie, een droompand eigenlijk ook. Ik denk dat het telefoontje met de onderhandeling over de prijs – ik zat zelfs in de auto op weg naar de luchthaven- toen geen vijf minuten heeft geduurd.”

Gedrevenheid

Het verhaal over de aankoop van het nieuwe Habitat-kantoor is de perfectie illustratie van de gedrevenheid van de 29-jarige Wevelgemnaar. Net afgestudeerd kon hij aan de slag als vastgoedmakelaar in de immozaak van zijn oom. “Toen ik begon, had ik echter een heel romantisch beeld van de job”, vertelt hij. “Altijd onderweg, prachtige panden vinden en weten te verkopen, enkel de verkoop doen… Al het leuke eigenlijk. (lacht) Maar na enkele maanden voelde ik al dat de manier van werken niets voor mij zou zijn. Ik droeg mijn hemdje, mijn klassieke schoenen, presenteerde mezelf op de traditionele manier, maar ik vond mijn draai niet. Ik wist: als ik dit moet blijven doen, stap ik er na twee jaar moe uit.”

In plaats van te vertrekken, gooide Emmanuel zelf het roer om. Op amper 24-jarige leeftijd nam hij het stuur van Habitat in handen en begon hij zijn lijstje met ideeën af te werken. “Letterlijk een lijstje. (lacht) Ik had effectief opgeschreven wat er goed was en vooral wat er beter moest. Denk aan die typische etalagebordjes: dat levert zo goed als niets op en het enige nut is tonen dat je een vastgoedkantoor bent. Wij tonen het hier ook, maar met een zalig neonlicht en met reviews van kopers en verkopers voor onze makelaars. Het gaat mij om die ervaring en dat persoonlijke contact. Zowel wie verkoopt via ons of koopt dankzij ons moet blij en positief kunnen terugblikken.”

Community

Dat persoonlijke aspect trekt Habitat ook door in het straatbeeld. Op de uithangborden poseren de makelaars zélf. En veel meer dan Habitat zijn zij het merk van de Wevelgemse immozaak. “Al het achterliggende en administratieve werk verloopt volledig digitaal en zo goed als automatisch. Daar hoeven zij niet mee bezig te zijn, de focus moet enkel en alleen op de klant liggen”, zegt Emmanuel. “Wij hebben ook niet echt een kantoor, eerder een hub waar al onze makelaars in niet-coronatijden uiteraard kunnen binnen- en buitenwaaien wanneer het hen best past. Tegen het einde van het jaar wil ik hier tien makelaars kunnen samenbrengen. Het is de bedoeling om iedereen zelfstandig onder het dak van Habitat te laten werken, want elk van hen heeft zijn eigenheid, zijn of haar eigen stijl. Is dat in T-shirt, dan is dat maar zo. Je hoeft niemand in een rolletje te duwen. Gewoon jezelf zijn, zo kan je ook het best functioneren.”

“Het gaat om het geluk van de klant, niet om de portefeuille van de makelaar” – Emmanuel Louf, zaakvoerder Habitat

Door hen in een ongedwongen sfeer – de vrijdagavond letterlijk aan de bar bijvoorbeeld – samen te brengen, moeten de makelaars ook kunnen leren van elkaar. “Mijn droom is om hier een community te creëren. Een ontmoetingsplaats waar mag en niet moet, waar je spontaan kan groeien. Het concept staat er, na vijf jaar hard werken: de automatisatie is er, de apps waar we mee werken, de thuis is er nu ook. Ik ben zeker dat dit de immo van de toekomst zal zijn. Zijn er vandaag te veel vastgoedkantoren? Er zijn er alleszins te veel van hetzelfde om goed te zijn. Elke keer er iemand bijkomt, is het de zoveelste op de hoop”, stelt Emmanuel.

“Velen beginnen vol enthousiasme maar schrikken van de hele rompslomp die erbij komt kijken. Ik wil jonge, talentvolle makelaars met een passie de ruimte bieden om zich bezig te houden met wat ze willen doen: huizen verkopen, mensen gelukkig maken door de juiste prijs voor het juiste pand te vinden. Ik wil breken met de immocowboys . Eerlijkheid, openheid en toegankelijkheid staan voor mij centraal. Ik heb het gevoel dat de nieuwe generatie daarin mee is. Het gaat om het geluk van de klant, niet om de portefeuille van de makelaar.”

Hekel aan opbod

Intussen lijkt de woningenmarkt niet meteen van plan te stabiliseren. De gemiddelde prijs blijft stijgen, ook in Zuid-West-Vlaanderen. “Dat is vooral te wijten aan de gigantische vraag naar instapklare panden”, stelt Emmanuel. “Veel kopers willen bij wijze van spreken met hun meubels aankomen en er thuis zijn. Die vraag is echt gigantisch. Ik denk niet dat we een bubbel hebben die op knallen staat. De prijzen zullen wel wat afvlakken, maar dalingen zie ik niet meteen gebeuren. De prijzen van te renoveren panden blijven daarentegen echt achter. Enkel wie er nog zelf in kan werken, zal nog zo’n huis kopen.”

Wat ook aan populariteit wint, zelfs buiten de steden: verkoop per bieding. Kijkdagen organiseren waarna alle geïnteresseerden op hetzelfde moment een bod moeten uitbrengen en de hoogste bieder met de woning gaat lopen. “Eerlijk? Ik ben daar absoluut geen fan van. Je hebt vaak maar één iemand die gelukkig is: de verkoper. Enkel een notaris mag per opbod werken, maar je merkt dat makelaars kandidaat-kopers toch tegen elkaar uitspelen. Een telefoontje met de boodschap je ga at toch iets hoger moeten gaan is snel gebeurd, hé. Ik vind dat echt op het randje, gevaarlijk flirten met de wet zelfs. Zet de vraagprijs dan 25.000 of 30.000 euro hoger, dan zal je heel wat wrange gevoelens bij kandidaten uitsparen. Dat systeem doet me denken aan met een snoepje voor een kind staan zwaaien om het uiteindelijk toch weer in de kast te steken.”

Het mag duidelijk zijn: Emmanuel Louf weet wat hij wil en hoe hij daar zal geraken. “Ik leef volgens de quote van Charles Darwin: het is niet de sterkste of de slimste die overleeft, wel hij die zich het best weet aan te passen. De wereld rondom ons is constant aan het veranderen. Daar moet je op inspelen en liefst op vooruitlopen. We zijn klaar voor wat komt. Zeker weten.”