Stefanie Callebaut (37), de voormalige frontvrouw van de populaire band SX, is terug. En hoe. Na een paar jaar radiostilte en een meer dan bewogen hoofdstuk in haar leven, is ze – mede dankzij Niels Destadsbader godbetert – klaar voor een muzikale comeback. Meer nog: met ‘Gloria’ hoopt de Kortrijkse mee te dingen naar een plek op het podium van het Eurovisiesongfestival in het Zwitserse Bazel. Het nummer is niet toevallig genoemd naar haar dochter, met wie ze een hobbelig traject doormaakt. “Het lied is een boodschap, niet alleen voor mijn dochter, maar voor iedereen. Durf in dat licht te staan.”
“De tijden zijn veranderd, ík ben veranderd”, glimlacht ze vol zelfvertrouwen. “Ik heb geen angst meer. Ik heb niets te verliezen.” Stefanie Callebaut blikt zelfverzekerd, haast bevrijd, vooruit op de voorstelling van haar nummer Gloria tijdens de tweede voorronde van Eurosong 2025, komende zaterdag op VRT 1. Die blikte ze in met een tussenribscheur na een stevige longontsteking, maar het moet gezegd: de song, die erg episch aanvoelt dankzij haar on-ge-loof-lijk-e stem, is goed voor drie minuten puur kippenvel.
Op 1 februari weten we of Stefanie ook effectief ons land mag verdedigen op het Eurovisiesongfestival halfweg mei in het Zwitserse Bazel. Zelfs al raakt ze zover niet, toch is Stefanie naar eigen zeggen al geslaagd in haar opzet. Maar eerst moeten we nog even terug in de tijd. Want wat haar de afgelopen jaren overkwam, is ronduit hallucinant. We schrijven november 2022, een goeie twee jaar nadat ze ondanks een moeilijke zwangerschap, en complicaties nadien, mama werd van Gloria. Een paar maanden eerder besloot ze – samen met Benjamin Desmet – om de groep SX even op pauze te zetten. Ze pakte kort daarna uit met Altijd geld, een nummer in het West-Vlaams, dat ze samen met muzikant Tom Pintens had gemaakt. Maar toen de toetsenist en gitarist van Het Zesde Metaal ziek werd, was niets meer hetzelfde.
In augustus 2023 stierf Tom aan kanker, wat je diep heeft geraakt.
(knikt) “Naar het einde toe was dat niet alleen muziek maken samen, maar ook echt… zorgen voor elkaar. Het was trouwens niet de bedoeling dat we het nummer zo snel naar buiten zouden brengen, maar de tekst sloot nauw aan bij het thema van De Warmste Week toen en we zaten – om het raar te zeggen – met een zekere tijdsdruk voor Tom. Na zijn dood had ik tijd nodig om te herbronnen, zowel op muzikaal als persoonlijk vlak. Want plots neemt het leven over.”
In welke zin?
“Opeens was ik alleenstaande mama van een kindje met verhoogde zorgen (bij Gloria werd autisme vastgesteld, red.). Ik werd gebombardeerd tot moeder die heel veel moest rondrijden, maar ze wordt heel goed begeleid in therapie en het is echt een fantastisch kind. Ze heeft haar naam niet gestolen: het is echt een zonnestraaltje waar iedereen blij van wordt. Dat wil ik zo lang mogelijk voor haar bewaren: dat ze in haar licht kan staan. (denkt na) Het is een intens traject geweest, maar ik ben heel blij dat ik mijn buikgevoel heb gevolgd. Ik zie dat mijn dochter supergelukkig is, en dat is het enige wat telt. Ze is superslim, pikt heel snel van alles op – ook hoe ik mij voel – en is een shot tegen de verzuring. Ze is het kind dat je zelf nog wil zijn.”
Het klinkt in elk geval pittig.
“Er is de quote: if you go through the dark night of the soul, holler at it (kijk het donkerste van de nacht in de ogen, red.). Dat gevoel had ik heel hard. Ik wil niet alles in een negatief daglicht plaatsen, want spreken over miserie kan fout overkomen, terwijl het bij mij enkel zorgt dat ik vandaag ben wie ik ben. Maar er was die moeilijke zwangerschap, een spoedoperatie na de bevalling, dan een paar maanden later een tumor ontdekken in je borst en bijgevolg alweer een operatie, Tom verliezen, alleen komen te staan, de zorgen voor Gloria… Maar weet je, zelfs in de grootste shit is er schoonheid. Zo heb ik altijd al gedacht. Je moet het leven en jezelf vastpakken. Ik ben geestelijk vrij krachtig en doe ook aan de nodige zelfzorg. Ik ben vandaag vooral dankbaar uit die transitieperiode gekomen. Ik ben al die tijd met een open hart naar de wereld blijven kijken en ik ben trots op mezelf én waar ik vandaag sta. Nog eens, ik heb écht niets meer te verliezen.”
In hoeverre heeft muziek een rol gespeeld in die periode?
“Ik ben iemand die heel bewust weet wat haar talenten zijn. Dat ik muziek kan maken, is een van de krachtigste dingen die ik bezit. Dat ik emotie kan omzetten in creatie, daar ben ik heel dankbaar voor. Dat redt mij. Het is een soort missie om die verbinding aan te gaan met andere mensen. Dat is de enige reden dat ik hier ben, om die verbinding te creëren. Ik wil elke dag de beste versie van mezelf zijn, ook voor mijn dochter. Dat ze ziet dat alles mogelijk is.”
Was je toen ook nog bezig met muziek?
“Een goed jaar geleden begon ik opnieuw dagelijks te schrijven aan eigen werk. Alles kwam in een stroomversnelling toen ze mij vroegen voor Ik vraag het aan (muziekprogramma op VRT 1 met presentator Niels Destadsbader, red.). Daar kwam zoveel reactie op, zowel vanuit de industrie als van de mensen zelf… Dat optreden (ze bracht een indringende cover van ‘New Gold Dream’ van Simple Minds, red.) heeft heel veel losgemaakt. Ook bij mij.”
Dit had je vijf jaar geleden niet geloofd, dat uitgerekend Niels Destadsbader je een duwtje in de juiste richting zou geven.
“Het is zo frappant en toont nog maar eens hoe relatief alles is. Ik heb vier keer op Werchter gestaan, we verkochten hele zalen uit met SX en hebben de wereld gezien… en plots kom je tot de vaststelling: nobody gives a shit. (lacht) Eerlijk: ik vond dat de max. Frustrerend? Nee. Mensen kennen je niet, en je kan hen verrassen. Ik deed dit ook nooit om bekend te zijn. Het hoeft niet rond mij te draaien. Ik fungeer als brug tussen muziek en mensen. En zelfs al ga ik straks niet naar Bazel, toch ben ik waar ik vandaag moet zijn. Sowieso zat er nieuwe muziek aan te komen.”
Wat vond je van de vraag om mee te dingen naar een Eurovisiesongfestivalticket?
“Met SX hadden we al een paar keer de vraag gekregen, maar telkens geweigerd. We hadden andere plannen en ik voelde ook dat ik er niet klaar voor was. Maar nu voelde ik dat ik die vraag niet mocht negeren. Ik ben niet beginnen schrijven met Eurosong in mijn gedachten. Ik wilde vooral, zoals altijd, mijn eigen ding doen. De enige limiet die ik mezelf oplegde, was de duur van het nummer. Eind augustus, begin september keek ik naar wat ik had gemaakt. Ik wilde enkel maar iets insturen wat voor mij heel goed aanvoelde. Een van die nummers heb ik dan uitgewerkt.”
Had je het gevoel dat je je weer moest bewijzen?
“Nee. Ik heb al het geluk om al van jongs af aan een mooie carrière te hebben gehad. Ik vond het vooral geestig om te doen. Het allerbelangrijkste blijft voor mij de intentie die ik wil meegeven. Ik ben superdankbaar dat ik muziek kan maken en ik ben ook supertrots op mezelf. Vooral dat ik in mijn licht ben blijven staan. Dat ik ondanks alle miserie kon blijven graag zien, en dat er altijd dat licht of die liefde was. Die boodschap wil ik nu ook uitdragen.”
Je maakt het nummer niet alleen.
“Ik heb samengewerkt met Jeroen Swinnen (de befaamde componist en producer staat erg hoog aangeschreven in de sector, red.), maar tijdens de credits heb ik het nog eens gecheckt. In totaal hebben 78 mensen aan de opnames gewerkt. Waanzin. Dat zijn 78 mensen die mijn idee mee hebben vormgegeven en die er hun hart hebben in gestoken en het omarmd hebben. Een daarvan is Joby Smith, een vriendin die ik leerde kennen toen ik in Parijs woonde, maar die ook koorleidster is van Sankofa Unit, een gospelkoor uit Parijs dat tot de Europese top behoort. Zij belde mij al huilend op toen ze het nummer had gehoord. Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar tijdens die eerste repetitie van Eurosong stonden plots alle teamleden van het creatief team bij de VRT ook te huilen. Ik heb een enorme klik met die mensen. Het voelt heel goed en veilig om samen te werken, met veel respect voor elkaar. Om hen dan plots zo emotioneel te zien… Ik ben nu al geslaagd in mijn opzet eigenlijk. Dat is zo schoon, dat die intentie van connectie maken ook effectief lukt.”
Heb je iets met het Eurovisiesongfestival eigenlijk?
“Welk Belg heeft dat niet? Ik moet toegeven dat ik daar vroeger als puber anders naar keek. Ik zette mij graag af tegen dat commerciële wereldje, maar de laatste tien jaar ben ik het meer gaan appreciëren. Ik ben veranderd en ook de wereld is veranderd. Als je met je ogen dicht luistert naar de nummers die de top tien van het Eurovisiesongfestival halen, dan zijn dat écht goeie nummers die muzikaal erg straf in elkaar steken. Ondanks de kritiek waarmee het festival de laatste jaren te kampen kreeg, blijft hun intentie een intentie waar ik me volledig bij aansluit. Het Eurovisiesongfestival brengt via muziek landen en luisteraars samen. Het zorgt voor een unieke verbinding. Dát is de reden dat ik daar heel graag wil staan. Niet voor mezelf, maar om die muzikale intentie – van in je eigen kracht te durven staan en die verbinding – te delen met iedereen.”
Er komt ook telkens een act bij kijken…
“Daar kan ik nog niets over kwijt, maar het zal dicht bij mij blijven. Verwacht niet dat ik daar straks met pluimen in mijn poep sta.” (lacht)
Schrik voor de concurrentie?
“Ik zie de andere kandidaten niet zozeer als concurrentie, omdat ik weet dat het een kwestie is van smaak. Het gaat er niet om wie er beter is als artiest, het gaat erom of je werk iemand kan raken. Ik hoop in elk geval dat mensen openstaan voor verandering. Dat ze denken: laat ons eens iets anders doen. Maar ik heb er wel vertrouwen in. Hoop? Ik heb hoop al lang opgegeven. Ik vertrouw nu. Het is het volk dat kiest. Ik geloof dat diegene die zij verkiezen, ook diegene is die naar Bazel moet gaan.”
Het is wellicht ook geen toeval dat het nummer de naam van je dochter draagt…
“Op zich heeft de tekst niet zoveel met haar te maken, het gaat wel over de betekenis van haar naam. Gloria staat voor vreugde, het heeft iets spiritueels en het verwijst naar de Latijnse taal, waar ik een voorliefde voor heb. Het lied is een boodschap, niet alleen voor mijn dochter, maar voor iedereen. Durf in dat licht te staan.”
Verwacht je dat ze het door je deelname nu ook zullen hebben over je passage aan de talentenwedstrijd Star Academy twintig jaar geleden?
(blaast) “Dat was de eerste vraag die een andere journalist mij stelde. Ik dacht: really? Gaan we het daar nog over hebben? Nee, toch. Ik was heel jong, besefte ook nog niet zo goed wat ik wilde. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik toen wist wat ik níét wilde, en het heeft me vooral vertrouwen gegeven dat ik gewoon moest doen wat ik wou doen. Een mooie levensles was dat, op zo’n jonge leeftijd. Ik herken diezelfde naïviteit bij jonge kandidaten, die nog geloven dat het wel zal meevallen. Maar ik weet hoe hard de industrie kan zijn. Eén ding weet ik wel zeker: ik ga maar één keer deelnemen aan Eurosong. Ik ben een veel te grote avonturier! Ik probeer mezelf graag te zien en dingen toe te laten, en dat doe je nu eenmaal met vallen en opstaan. Je kan trouwens maar op je bek gaan, hé.” (lacht)
Durf je jezelf gelukkig noemen nu?
(denkt na) “In die zin wel dat ik rust gevonden heb. Ik heb het gevoel dat ik op mijn plek zit, ja, al heb ik ook geluk dat ik dat al vaak kon zeggen in mijn leven. Mensen zeggen vaak: volgende week zal het beter gaan, of volgende maand of volgend jaar. Maar dat is niet waar. Het is het nú dat telt.”
‘Eurosong’, de tweede voorronde, op zaterdag 25 januari om 20.50 uur op VRT 1 en VRT MAX.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
