Luide vreugdekreten bij de fanaten van het betere West-Vlaamse lied. Na bijna negen jaar laat Flip Kowlier met ‘September’ nog eens een soloalbum op de wereld los. Het staat nu al in de sterren geschreven dat de Izegemse bard straks een van dé smaakmakers van onze festivalzomer zal zijn. En die wil hij liefst zo druk mogelijk. “Vanop het podium eindelijk weer mensen tegen elkaar ‘geplakt’ zien, daar doe je het toch voor?”
Het is van november 2013 geleden dat Flip Kowlier, 46 lentes rijk ondertussen, nog eens een volledig eigen plaat lanceerde. Toen was Cirque. De avonturen van WM Warlop een schot in de roos en ook September – zoals zijn nieuwste worp heet – mag vanaf vandaag de hitlijsten bestormen. Kowlier zelf lijkt met het album meer dan gewapend om de drukke festivalzomer tegemoet te gaan. Een gevoel dat hij al twee jaar kei- en keihard gemist heeft, biecht hij op. “Eindelijk weer kunnen optreden voor volle zalen en festivalweides, waar de mensen tegen elkaar plakken en niet per vier of zes of ikweetniethoeweinig aan een tafeltje moeten zitten… Het wordt de max. Ik kan niet wachten tot de festivalzomer begint.”
Hoe tevreden ben je dat ‘September’ er is?
“Doodcontent. Eindelijk nog eens een volledig solowerk kunnen afleveren, het doet deugd. Niet dat ik de laatste jaren heb stilgezeten, verre van. Met Ertebrekers en ’t Hof van Commerce was mijn agenda meer dan goedgevuld, maar de coronacrisis heeft nieuw eigen werk toch wat op de langere baan geschoven. Wat ben je met een nieuw album als je er niet mee op tournee kan gaan? Tijdens de eerste lockdown in de lente van 2020 viel het hele leven stil. Net als mijn inspiratie. Ik heb me toen, zoals de rest van de wereld, op mezelf teruggeplooid. Ik was een beetje huisman: klúsjes dat ik toen uitgevoerd heb! Eindelijk die tuinstoelen poetsen, wat schilderen in huis.”
Was je nieuwe plaat een moeilijke bevalling?
“Verre van. De nummers vloeiden er uit. Ik had zelfs materiaal te véél. In totaal zo’n twintig nummers, waarvan ik er een deel in de schuif bewaar. Voor later, wie weet.”
Was het een verademing om opnieuw volledig zelf aan de knoppen te zitten?
“Ook een soloplaat is teamwork, maar de eindbeslissing lag inderdaad volledig bij mij. In een band moet je compromissen sluiten, is democratie koning. Af en toe kan het geen kwaad om eens alleen te regeren.” (knipoogt)
Ik heb het gevoel dat ik eindelijk definitief gesetteld ben
Je releaset ‘September’ in april. Wat gaat er achter de titel schuil?
“Ik vind september de meest bijzondere maand van het jaar. De lange zomervakantie – die elke keer opnieuw in een vingerknip voorbij lijkt te zijn – ligt achter de rug, de zomer zit erop, de schoolpoorten zwaaien weer open… Het échte leven komt weer op gang. September is de start van een nieuw werkjaar en deze plaat is voor mij eveneens een nieuwe start. Maar om nu nog effectief tot september te wachten met de lancering, zou te veel van het goeie zijn. Ik popel van ongeduld om erin te vliegen.”
Dit is je zesde album. Ook je beste?
“Vandaag zeg ik daar volmondig ja op. Maar dat heb ik eigenlijk bij elke nieuwe plaat. Ik ben tevreden van mijn hard labeur en preus dat ik mijn twaalf nieuwe geesteskindjes éindelijk op de wereld kan loslaten.”
Merk je een evolutie als je anno 2022 ‘Ocharme Ik’, je eerste album uit 2001, beluistert?
“Vaneigens. Al ben ik nog altijd erg tevreden over het resultaat van twintig jaar geleden. Die plaat is ook bij de mensen blijven plakken. Leuk dat er naar mijn vroege werk wordt teruggegrepen, maar ik ben even blij wanneer ik over mijn meest recente nummers word aangesproken. Dat betekent dat ik als muzikant actueel blijf.”
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zolang ze maar naar je luisteren.
“Klopt. Vorig weekend maakte ik een wandeling door de Blaarmeersen, hier in Gent. Een jonge gast zat met een boombox in het gras en daaruit schalde Eva Mendes van Ertebrekers. Dat bezorgde me een instant gelukzalig gevoel. Daar doe je het toch voor?”
Nog een constante doorheen je carrière: geen enkele plaat kreeg lauwe reacties.
“Daar zeg je zoiets. Alles wat ik al gemaakt heb, werd goed onthaald. Fingers crossed dat dit met September opnieuw het geval zal zijn.”
Kan je dat verklaren?
“Goh, het moet zijn dat ik erg toegankelijke muziek voortbreng, zeker? Er ligt een licht commercieel sausje over, maar elk nummer is op de klassieke manier vervaardigd. Dat zie je ook tijdens mijn optredens: een band met een zanger. Duidelijker kan niet. Net zoals de boodschappen die ik in mijn liedjes steek. Je moet meteen de pointe beet hebben.”
Jij hebt begin deze eeuw de weg geplaveid voor zingen in je échte moedertaal: het dialect. Het aantal artiesten dat in je voetsporen is getreden, kunnen we haast niet meer tellen.”
“Een mooi compliment, al mogen we Willem Vermandere niet vergeten. Die is al van in de jaren zestig in het West-Vlaams bezig. Héél straf wat hij nog altijd doet.”
Een voorbeeld voor jou?
“Zo zou ik het niet durven omschrijven, al heb ik veel respect voor de man.”
Wie is Flip Kowlier?
Flip Kowlier, geboren als Filip Cauwelier op 15 maart 1976 in Izegem, staat vooral bekend als de man die het West-Vlaams mee op de kaart heeft gezet. Hij richtte in 1998 samen met Serge Buyse en Kristof Michiels ofte DJ 4T4 de hiphopgroep ’t Hof van Commerce op, drie jaar later volgt met Ocharme ik zijn eerste solo-album. Met onder andere Min Moaten, Welgemeende f*ck you, In de fik en Bjistje in min uoft leverde hij tal van nummers af die zich in ons collectief geheugen hebben genesteld. In 2015 zette hij mee zijn schouders onder de West-Vlaamse soulband Ertebrekers.
Maakt deel uit van de huisband van het satirische actuaprogramma De Ideale Wereld en heeft ondertussen ook vier kinderboeken in het West-Vlaams op zijn palmares prijken.
Woont met zoon Vince (13) en vriendin Katrien Vanderlinden in Mariakerke bij Gent.
Ondertussen is streektaal weer helemaal bon ton. Kempisch, Limburgs, Gents… We horen het allemaal passeren. Die medaille mag jij toch op je hemd spelden?
“Ik weet dat mijn collega-muzikanten me in interviews graag die verdienste toedichten. Ik vind dat mooi, maar er zat totáál geen plan achter. Ik ben destijds, als jonge gast in Izegem, gestart in het Engels. Met de Prophets of Finance was dat. Maar dat voelde gewoon niet naturel aan. Toen ik naar het West-Vlaams overschakelde, vloeide het er gewoon uit. Alles klopte gewoon.”
Zou je je ooit aan het Algemeen Nederlands wagen? Zou dat überhaupt werken?
“Dat heb ik ooit één keer gedaan. Voor Viva Tura, een plaat vol covers van Will Tura, heb ik Als de zomer weer voorbij zal zijn in Standaardnederlands gezongen. Ik zie nog altijd het gezicht van mijn toetsenist Peter Lesage. Zijn blik was duidelijk: dit is het niet. Ik heb het bij die ene keer gehouden. (grijnst) Na al die jaren heb ik ook een zekere stempel gekregen: Flip Kowlier, da’s West-Vlaams. Punt. En daar heb ik vrede mee.”
Het houdt je vijver wel eerder beperkt: Vlaanderen en een stukje Nederland.
“Dat vind ik perfect. Ik jeun me ook gewoon in wat ik doe. Weet je, als jonge gast droomde ik ervan om als muzikant mijn brood te verdienen. Dat is gelukt. Zal ik er ontzettend rijk van worden? Dat niet. Voel ik me de koning te rijk? Check. Dát is wat telt.”
Had jij eigenlijk een plan B? Niet elke aspirant-muzikant kan zijn ambities realiseren.
“Ik heb aan het VTI van Izegem een diploma mecanicien behaald. In een ander leven was ik nu waarschijnlijk ergens in het Izegemse als mechanisch vormgever aan de slag en was ik na mijn uren lid van enkele bandjes. Pas op, ik ben er zeker van dat ik dat óók een leuk bestaan zou gevonden hebben. Ik ben nog altijd gefascineerd door techniek en hoe iets werkt.”
We staan voor de eerste zomer zonder coronamaatregelen. Hoe hard kijk je uit naar de reünie met je fans?
“Ik heb ongelooflijk veel goesting. Ik kan de zomer in drie woorden omschrijven: festivals, festivals en nog eens festivals. Eind mei begin ik er al aan, op Moen Feest.”
Hoe lang is het geleden dat je nog eens voor een écht groot publiek je ding hebt kunnen doen?
(blaast) “Vorig jaar in Dranouter kon ik mijn twintigste verjaardag als solo-artiest toch voor een aardig gevulde tent brengen, maar het gemiddelde toeschouwersaantal de voorbije twee jaar zal rond de 200 geschommeld hebben. En dan nog eens met de nodige sociale afstandsmaatregelen. De laatste keer in normale omstandigheden was op Pukkelpop in 2019, met Ertebrekers. Je kan niet geloven hoe hard ik de massa gemist heb. Een volle tent of weide laten knallen op je muziek, een beter gevoel is er niet.”
Over knallen gesproken: voel je de knaldrang?
“Er is veel goesting, ja. Ik ben geen Frank Deboosere, maar ik denk dat we een prachtige zomer zullen krijgen. Zo van die zwoele avonden, dan ben ik op mijn best. Ik wil het podium op. Liever vandaag dan morgen.”
De titeltrack van je nieuwe plaat deed het als single best goed. Je zingt er over je allereerste lief. Welke Izegemse deerne viel die eer te beurt?
“Jawadde, wat je me nu vraagt… Ze heette Tippe. Zij moet mijn eerste serieus vriendinnetje geweest zijn. September gaat eerder over het geheel aan onhandige moves die je als puber onderneemt om aan een lief te raken. Hoe vraag je het aan, de eerste keer handjes vasthouden… Zo’n zaken. Dat slungelige in de liefde heb ik trouwens nog altijd wat in me.”
Ook toen je onlangs met Katrien een koppel werd?
“Geloof me, ik had zweethandjes! (zwijgt even) Ik heb het gevoel dat ik eindelijk definitief gesetteld ben. Ik heb overzicht over alle facetten van mijn leven, lijk alles onder controle te hebben. Zowel privé als professioneel loopt alles op wieltjes, dat hoor je ook op de plaat. Ik zie me de rest van mijn leven ook in Mariakerke doorbrengen. Ik blijft West-Vlaming en Izegemnaar, maar die stek is mijn thuis geworden. Hopelijk mag ik nog veel van die rustige albums maken.”
Fans van twintig jaar geleden brengen nu hun eigen kinderen mee naar mijn optredens
Je hebt ondertussen al een pak evergreens op je conto. Ook binnen de Vlaamse muziekwereld is Flip Kowlier een meer dan vaste waarde geworden.
(oprecht) “Eerst en vooral: merci voor de mooie woorden. Het doet elke keer opnieuw deugd te horen dat mijn nummers zijn blijven hangen. Ik voel die appreciatie ook tijdens mijn optredens. Ik ben van nature uit een pleaser, ik geef mensen graag wat ze willen horen. En ik heb blijkbaar een breed gamma nummers om uit te putten. Weet je wat er ook geestig is? Dat de fans van twintig jaar geleden nu hun eigen kinderen meebrengen naar mijn optredens. Dat vind ik écht leuk om zien.”
Iets compleet anders: je mijdt al enkele jaren bewust zoveel mogelijk nieuws. Lukt dat nog altijd?
“Ik laat met mondjesmaat wat nieuws in mijn leven doorsijpelen, maar de nieuwsjunk in mij is volledig verdwenen. Vroeger zette ik me daar echt voor: van de ene nieuwssite naar de andere, van alles op de hoogte willen zijn. Dat is compleet passé. En maar goed ook, want erg gelukkig word je daar niet van.”
Van de oorlog in Oekraïne ben je hopelijk wel op de hoogte?
“Natuurlijk. Ik weet maar al te goed wat er gaande is, maar ik zoek ‘s ochtends niet op welke nieuwe aanvallen of bombardementen er geweest zijn. Dat zou te veel in mijn hoofd kruipen. We kunnen er, jammer genoeg, niks aan veranderen. Mocht dat wel zo zijn, dan was ik al lang naar daar vertrokken.”
Is minder nieuws ook een vorm van zelfzorg?
“Zeker. Ik weet ondertussen perfect welke prikkels ik aankan en welke ik absoluut uit de weg moet gaan. Jij weet ook hoe het er in de media aan toegaat: alles voor de kijkcijfers, de clicks, de views… Daarvoor zijn sensatie en negativiteit nodig. Daar bedank ik voor.”
Aan de andere kant: je maakt al enkele jaren deel uit van de huisband van ‘De Ideale Wereld’. Rijm dat eens met elkaar.
“Toen ik destijds instemde, dacht ik in een volledig humoristisch programma terecht te komen. Nu moet ik erkennen dat DIW een meer dan volwaardig actualiteitsmagazine is. Maar de manier waarop het nieuws er benaderd wordt, is op mijn lijf geschreven.”
Volgend seizoen neemt Ella Leyers de fakkel over van Jan Jaap van der Wal. Was dat niks voor jou?
“Banee, gij. Eén: presenteren is echt een métier. Twee: je moet een enorme bagage hebben. De kennis van Jan Jaap over de wereld, ons land en onze gekke politiek is fenomenaal. Zet hem morgen in Ter Zake en hij praat ze er allemaal onder tafel.”
Wat je er wél doet, is af en toe een sketch mee opfleuren. Er is een goeie acteur aan je verloren gegaan.
(lacht) “Dat zou ik nu ook niet durven zeggen, maar af en toe vind ik zoiets wel leuk om doen. Al mogen ze me niet te veel tekst geven, dan moet ik te veel nadenken. Maar ‘t is wel leuk om even uit mijn comfortzone te stappen.”
Mogen ze je morgen bellen om de nieuwste Vlaamse blockbuster te dragen?
“Daarvoor zal ik nog wat boterhammetjes moeten eten. Of het zou zo’n pure actiefilm moeten zijn. Ik als de (West-)Vlaamse Bruce Willis, het zou nog iets hebben, toch?”
‘t Hof van Commerce en Ertebrekers zitten in de koelkast, maar zeker niet in de vriezer
Soloartiest, ‘t Hof, Ertebrekers, DIW… Heb je die afwisseling nodig?
“Ergens wel. Het houdt me ook scherp. Mijn grootste vrees is om vast te roesten. Nu ligt de focus volledig op mijn solowerk, maar niets zegt dat we straks ‘t Hof van Commerce of de Ertebrekers niet weer tevoorschijn toveren. Die zitten in de koelkast, niet in de vriezer.”
Wat mogen we je dit jaar wensen?
“Dat alles loopt zoals nu. Meer heb ik niet nodig. Ik hoop dat mijn plaat het goed doet en dat ik een nieuw publiek kan aanboren. Die wereldhit heb ik ondertussen laten schieten. Dat wordt iets voor een ander leven. Zolang ik in de Vlaanders de festivals en zalen kan platspelen, ben ik een gelukkig mens.”
Afspraak vooraan aan het podium, Flip. Merci voor dit gesprek.
‘September’ is vanaf vandaag te koop. Flip Kowlier speelt op vrijdag 29 april in Trax (Roeselare), op woensdag 11 mei in De Vooruit (Gent) en op donderdag 12 mei in het Wilde Westen (Kortrijk).
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
