Misschien moet Blankenbergenaar Angelo Tijssens stilaan een vaste stek gaan nemen in Cannes, een pied-à-terre. Zijn carrière als scenarist leek lange tijd in de schaduw te staan van wat hij als theatermaker en acteur met het internationaal geroemde gezelschap Ontroerend Goed presteerde, tot ‘Girl’ de Camera d’Or won op het Filmfestival van Cannes. Dat had hij samen geschreven met regisseur Lukas Dhont. Hun nieuwste, ‘Close’, is donderdag 26 mei in wereldpremière gegaan en maakt kans op een Gouden Palm.
Wij kregen Tijssens eerder deze week even aan de lijn toen hij langs de Croisette van de ene naar de andere afspraak aan het stappen was. Samen met zijn regisseur vertoeft hij sinds dag één op het filmfestival. Niet om er aan de Côte d’Azur in de zon te liggen. “Nee, we haasten ons van de ene afspraak naar de andere. Het Festival van Cannes is de hoogmis van de cinema. We hebben hier voortdurend interviews, gesprekken en ontmoetingen en Lukas moet overal acte de présence gaan geven. Het is echt intens. Denk maar niet dat we hier van de ene filmzaal naar de andere kunnen fladderen om tussendoor wat naar de mensen te zwaaien. Nee, het is keihard werken. We trachten wel alle Belgische films mee te pikken. Helaas zullen we Rebel van Adil El Arbi en Bilall Fallah moeten missen. Die wordt vertoond in midnightscreening, terwijl onze film die avond om half elf in première gaat. Wat een heerlijk luxeprobleem, nietwaar? We maken filmgeschiedenis mee, in alle bescheidenheid. Vier Belgische films in de officiële selectie is nooit gezien.” Ook Felix Van Groeningen en Charlotte Vandermeersch zitten in de hoofdcompetitie, net als de gebroeders Dardenne.
Top van de top
Vier. Het is een getal dat terugkeert. Want het is inmiddels ook de vierde keer dat een script waaraan Angelo Tijssens meewerkte voor een prijs in aanmerking komt op het Filmfestival van Cannes. “Ja, ik ben hier twee keer geweest met Gilles Coulier, voor twee kortfilms, eerst IJsland, dat toen voor de studentencompetitie geselecteerd was, dan Mont Blanc, geselecteerd voor de officiële kortfilmcompetitie en nu is het de tweede keer dat ik hier ben met Lukas. Maar dit keer is het natuurlijk anders. Kunnen meedingen naar de Gouden Palm, dit is de Grand Slam van de Champions League van de Olympische Spelen van de cinema, hé. De top van de top. Of we hopen op die Gouden Palm? Er zijn 21 films in competitie, dus hebben we statistisch 4,7 procent kans. Cannes is een heel politiek festival. En met politiek bedoel ik niet achterkamerpolitiek. Maar een jury maakt graag statements, heeft een persoonlijke manier van kijken naar de cinema. Het heeft geen zin om je hoofd erover te breken. We hebben een zo goed mogelijke film gemaakt en ik denk dat Lukas er opnieuw in geslaagd is om grenzen te verleggen. Meer kan je niet doen.”
Statistisch hebben we 4,7 procent kans om te winnen
Dat de verwachtingen hooggespannen zijn, was al voelbaar tijdens het schrijfproces, geeft Tijssens toe. “Lukas kon de afgelopen jaren nergens komen zonder dat hij de vraag kreeg gesteld: En? Wat wordt de volgende? Dat was niet het geval toen we Girl schreven. Lukas werkte toen in een wijnbar en ik maakte theater bij Ontroerend Goed. Niemand wist dat we al 3,5 jaar aan een film bezig waren. Nu voel je dat alle ogen op Lukas gericht zijn. Maar wat er niet veranderd is, is dat we een verhaal hebben trachten af leveren waarin we echt ergens over praten. We willen dingen vertellen die we zelf missen in onze canon, in de verhalen die in de films van bij ons aan bod komen. We willen mensen meepakken, ze laten meeleven met een personage dat dingen meemaakt die je misschien zelf op een andere manier ook al hebt ervaren. Het gaat ons om de bijna militante gevoeligheid. De sterkte van gevoeligheid was de onderstroom van Girl en in Close komt die nog veel meer op de voorgrond. De beroemde Amerikaanse filmcriticus Roger Ebert zei het al: Film is een machine voor empathie. Het is spannend om te zien of datgene wat we gemaakt hebben aan de verwachtingen van buitenaf zal kunnen beantwoorden.”
Roman
Of de film aanslaat of niet, aan opdrachten als scenarist geen gebrek voor Tijssens. Er staan nog enkele projecten in de steigers waarbij hij verantwoordelijk is voor het verhaal, zoals Dust, over de laatste 48 uren van Lernout & Hauspie, en Julian, gebaseerd op het gelijknamige boek van lgbtq+-activist Fleur Pierets over haar overleden vrouw Julian P. Boom. Is hij nu fulltime scenarist? Of is er nog ruimte voor meer? “Goeie vraag”, lacht hij, “ik zal het even aan mijn agent vragen. Deze zomer wordt mijn eerste roman (De Randen, red.) voorgesteld op Theater aan Zee. Ik ben dagelijks aan het schrijven. In het najaar moet dat boek in de betere en de minder goeie boekhandel liggen. Maar ik wil niet 365 dagen alleen in mijn bureau bezig zijn. Dat doen we nu ook niet. Als Lukas en ik samen schrijven, dan zijn we ook samen bezig. In ieder geval trek ik het najaar weer uit voor Ontroerend Goed. We zijn een nieuwe voorstelling aan het maken. Ik hoop al die verschillende bezigheden zo lang mogelijk te kunnen blijven combineren.” In het najaar komt ook Close bij ons in de zalen.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
