Vrijwilligers staan dit jaar centraal op Theater aan Zee. De 450 medewerkers zijn zelfs samen gastcurator. Enkelen onder hen zie je – als je goed kijkt – op de affiche staan. Wij gingen langs bij de mensen van de affiche. Het koppel Peter Degoignies en Jadrana Demoen zijn twee van hen. Ze leerden elkaar kennen op Theater aan zee en werken al jarenlang mee aan het festival. Dat de medewerkers voor deze editie centraal worden geplaatst, vinden ze heel speciaal.
Peter (48) en Jadrana (39) kwamen elk op hun eigen manier bij Theater aan Zee terecht. Peter was tijdens de zomermaanden vrij en via een vriend werd hij gevraagd om runner te worden op het festival. “De runner is eigenlijk de redder van het festival”, lacht hij. “Die brengt alles wat er nodig is van de ene naar de andere locatie. Hij staat ook in voor artiestenvervoer of als er een microfoon verkeerd gelegd is, brengt hij die snel naar de juiste plaats. Ik heb dat enkele jaren gedaan met de legendarische meubelbak.”
Daarna werkte hij enkele jaren mee in het horecadeel in het park, samen met zijn vrouw Jadrana. “Ik ben ook nog foodrunner geweest. Ik heb een jaar rondgereden met eten naar artiesten en crew die op verre locaties zaten. Het idee was dat zij niet genoeg tijd hadden om over en weer naar het park te komen om te eten. Dat was erg vermoeiend, maar wel heel leuk om te doen. Vorig jaar ben ik overgestapt naar de zakelijke werking om geld te tellen. Dit jaar zal ik die taak combineren met de horeca”, vertelt Peter, die ondertussen in provinciedomein Raversyde werkt.
Vrijaf voor TAZ
Jadrana nam de eerste jaren nadat ze begon als vrijwilliger in 2009 meer dan een maand vakantie om de productie van Jong Theater te doen. “Later was het niet mogelijk om zo lang vakantie te nemen en dan deed ik de productie van het familiepark. Nu werk ik mee aan het onthaal van artiesten en medewerkers.”
TAZ kan rekenen op een heel ruime groep vrijwilligers, die elk jaar vrij neemt om in die periode mee te helpen om het festival in goede banen te leiden. Zoveel engagement zorgt voor een bijzondere sfeer tussen de medewerkers. “Het feit dat het zoveel gedragen wordt door de medewerkers zonder een bepaalde hiërarchie zorgt voor een bijzondere sfeer. Iedereen pakt op wat hij kan en iedereen gaat er echt voor. Dat bepaalt de sfeer. Het is ook heel intens om daar tien dagen zoiets neer te zetten”, zegt Jadrana. Ze werkt als publiekswerker in Navigo en is daarnaast ook dans- en bewegingstherapeut.
Er werden al heel wat vriendschappen voor het leven gesmeed op TAZ. “Je leert elkaar op korte tijd heel goed kennen omdat je heel intens samenwerkt. Je leert de mooie en soms ook mindere, maar wel begrijpelijke kant van de mensen kennen. Het is een microkosmos. De eerste jaren was ik ook een maand op TAZ en dat is een wereld waar je in zit. De rest van de wereld bestaat even niet meer. Je leven draait volledig rond het festival. Dat is ook zwaar afkicken achteraf en even bekomen van de vermoeidheid”, vertelt Peter. Medewerkers, crew en artiesten beleven het festival allemaal samen. “De catering van de artiesten en crew is helemaal niet afgeschermd van de rest van het festival. Er is geen backstage. Dat is echt een kracht. Iedereen kan met iedereen in contact komen”, vult Jadrana nog aan.
Een mooie dank u
Jadrana en Peter proberen tussendoor ook wat voorstellingen mee te pikken. “We werken in shiften. We laten de intense dagen nu meer over aan de jongeren. We proberen nu wat meer tijd in te bouwen om zelf ook de voorstellingen te bekijken die we zeker willen zien. Dat zijn er een drietal, waar ik dan mijn shiften rond plan. Tijdens het festival probeer ik dan wel nog iets mee te pikken als het mogelijk is”, zegt Jadrana.
Dat de medewerkers dit jaar centraal staan, is voor Jadrana en Peter wel bijzonder. “De vrijwilligerswerking van TAZ is uniek in de sector en veel collega’s kijken nieuwsgierig hoe het komt dat dat zo goed werkt. Het is ook uniek in Vlaanderen dat er zoveel gedragen wordt door vrijwilligers. Het is wel leuk om daar deel van uit te maken”, aldus nog Jadrana. “Het is een mooie dank u van het festival zelf”, vult Peter aan. “Het gaat ook over iedereen, van de publieksbegeleiders, de mensen die pintjes tappen tot de mensen die de kaarten controleren. Alle teams zijn even belangrijk. De mensen in de keuken zijn bijvoorbeeld heel harde werkers. Zonder al die vrijwilligers is er gewoon geen festival, of toch zeker niet van zo’n omvang.”
‘t Ventje van Oostende: “Iedereen passeert bij mij aan de afwas”
Jean-Pierre Lauwers (79) staat elk jaar in voor de afwas op Café Koer in het Leopoldpark. Hij staat bekend als ’t Ventje van Oostende en is een opvallende verschijning, die vaak gevraagd wordt als figurant. Op de affiche kan je hem meteen herkennen aan zijn hoed.
Jean-Pierre is bekend als ’t ventje van Oostende. Die bijnaam heeft hij te danken aan zijn vroegere werk als dagbladverkoper aan de ingang van de Delhaize op het Hazegras. Nadien werkte hij nog als stadswachter en verzorgde hij de jeugdterreinen op sportpark De Schorre. Hij is ondertussen al 15 jaar vrijwilliger bij TAZ en ziet zowat iedereen passeren die langskomt bij de catering op café koer. “Ik had tijdens de zomer niets te doen. Het was het jaar voor mijn pensioen en ik wilde iets nuttig doen voor de maatschappij”, blikt ’t ventje terug. “Ondertussen heb ik al bijna mijn hele familie ingeschakeld om te helpen in de keuken. Telkens ze iemand extra zochten om te helpen, kwam er wel iemand bij. We werken in shiften van vijf uur. Ik zie op die manier heel veel mensen langskomen.”
Als figurant speelde Jean-Pierre al in verschillende series, waardoor hij ook al samenwerkte met heel wat acteurs. “Warre Borgmans komt bijvoorbeeld altijd goedendag zeggen. Dat is echt een sympathieke mens.” Zijn mooiste project was de kortfilm Mont Blanc van Gilles Coulier. “Dat was een reis van negen dagen naar Zwitserland. Ik speelde aan de zijde van Wim Willaert een oude man die op sterven na dood is en iets wil goedmaken. Daardoor heb ik nog een rol gekregen in Trouw met mij, Voor wat hoort wat en een gastrol in It’s showtime. Ik doe dat heel graag. Een keuken zonder afwas kan niet, maar een film zonder figuranten ook niet.”
Jean-Pierre blijft vrijwilliger bij TAZ zolang de gezondheid het toelaat. “Ik heb wat last van mijn rokerslongen, maar voor de rest ben ik nog bijzonder lenig”, lacht hij. “Ik blijf dan ook verder doen, want we hebben een sterke band. Ik kan iedereen aanraden om te komen helpen als je tijd hebt. Je wordt geapprecieerd als medewerker, je bent niet alleen, maar in groep en als er iets is, kan je altijd bij iemand terecht. Het is nu een eer om ook op de affiche te staan.”
Sonila Zogai: “Een toffe bende vrijwilligers”
Sonila Zogai (41) is ‘nieuw’ onder de vrijwilligers. De functioneel analiste bij de VDAB verhuisde in 2018 vanuit Gent naar Oostende en wilde graag haar netwerk uitbreiden.
“Voor mij was TAZ de ideale manier om meer mensen te leren kennen. Het eerste jaar heb ik aan Chambres d’O meegewerkt en in de zomer deed ik ticketverkoop. Nu sta ik in Café Koer achter de bar”, vertelt Sonila. Ze kwam terecht in een toffe groep mensen. “Het is een hele diverse groep van alle leeftijden.”
Sonila is onder de indruk van het vele werk dat verzet wordt door de medewerkers van het festival. “Het is ongelofelijk hoeveel er moet opgebouwd worden. Ik vind dat wel mooi dat er zoveel geëngageerde mensen zijn.” Sonila staat nu ook op de affiche van het festival. “Ik vind het resultaat wel heel mooi. Ze hebben er iets leuk van gemaakt”, vertelt ze nog.
Ilse Deconinck: “Goed dat medewerkers in de kijker staan”
Ilse Deconinck (51) zal dit jaar haar 15de editie van TAZ doen. Ze werkt al die tijd al mee aan het onthaal van medewerkers en artiesten. “Ondertussen doe ik ook een stuk voorbereidend werk. Ik leg alle contacten en kijk wie er komt en wanneer. Al die gegevens gaan in een database, zodat ons team met negen vrouwen tijdens het festival iedereen van een festivalbadge kan voorzien”, aldus Ilse, die in het dagelijks leven lesgeeft. “Omdat ik in de zomer toch tijd heb, is het leuk om eens iets helemaal anders te doen. Ik blijf ook na 15 jaar met veel plezier meehelpen omdat er veel vriendschappen uit ontstaan zijn. Veel van mijn vrienden heb ik leren kennen via TAZ. Mijn collega’s aan het onthaal zijn ook een vriendenkliek geworden.” Ilse ziet alle medewerkers passeren aan het onthaal is grote voorstander dat zij allemaal centraal staan dit jaar.” Dat ze zelf op de affiche staat, had ze niet verwacht. “Ik vind het resultaat wel heel leuk. Het is iets helemaal anders dan de voorbije jaren.”
Zoë Taccoen: “Het festival als kind al ontdekt”
Zoë Taccoen (22) werkte de voorbije periode als stagiair voor Theater aan Zee. “Ik volg een master bedrijfscommunicatie aan het KU Leuven. Ik wilde mijn stage heel graag bij TAZ doen. Ik kom uit Brugge, maar woon nu in Kortrijk. Als kind ging ik heel vaak met mijn mama naar het festival in Oostende. Wij deden heel wat voorstellingen in het familiepark. Ik kende het festival zo heel goed”, zegt Zoë. Tijdens haar stage werkte Zoë mee aan de communicatie en redactie voor TAZ. “In kader van mijn stage was ik ook aanwezig op de fotoshoot voor de affiche om de vrijwilligers te begeleiden. Zo werd ook een foto van mij genomen en ben ik eerder toevallig op de affiche beland. Het is wel een mooi aandenken aan mijn stage en het resultaat is prachtig.” Zoë komt na de examens ook terug naar TAZ. “Ik zal hier nog een maand als jobstudent werken. Er is nog heel wat werk op vlak van communicatie, maar ik zal ook helpen bij het opmaken van de planning in de aanloop naar het festival.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
