Peter Terrin bezig met nieuwe roman en kijkt ook uit naar eerste fotoboek: “Is er iets mooier dan in bed een goed boek lezen?”

Sinds deze zomer heeft Peter Terrin, die opgroeide in Wingene en school liep in Tielt, met ‘De Gebeurtenis’ een nieuw boek uit. De gevierde auteur is ondertussen bezig met een nieuwe roman en kijkt ook uit naar een eerste fotoboek.

Peter Terrin woont al enkele decennia in Oost-Vlaanderen, maar keert met plezier nog eens terug naar zijn heimat. Zijn ouders verblijven nog in Wingene en aan Roeselare, waar hij vaak tijd bij zijn grootouders doorbracht, bewaart hij ook nog goede herinneringen. Aan zijn schrijverschap ging een ‘professionele lijdensweg’ vooraf. “De laatste job die ik uitoefende, was verkoper van marmer. Dat was in de tijd dat in Engeland de shoppingcentra de grond uit rezen en daar honderden vierkante meter marmer nodig waren.”

Haltijds werken om leesachterstand weg te werken

Zijn roeping vond hij toen hij ‘De Donkere Kamer van Damokles’ van de hand van Willem Frederik Hermans las. “Toen besloot ik om schrijver te worden, maar ik had nog heel wat leeswerk in te halen. Als kind uit een arbeidersgezin had ik niet echt veel gelezen. Ik heb zeker wel een mooie jeugd gehad. Thuis van school komen en daarna gaan voetballen met de vrienden. In de vakanties trokken we er voortdurend op uit. Maar lezen zat er niet veel in. Dus zocht ik op mijn 23ste een halftijdse baan bij een traiteur, in de namiddag en avond had ik tijd om mijn leesachterstand in te halen. Vijf jaar lang heb ik me in Mariakerke voorbereid, waarna ik me ingeschreven heb met twee kortverhalen in evenveel wedstrijden en daar telkens als winnaar uit de bus kwam. Vervolgens raakte alles in een stroomversnelling, kon ik publiceren in literaire tijdschriften en arriveerde er een brief uit Amsterdam met de vraag om een boek te publiceren. In 1998 verscheen mijn debuut, de verhalenbundel ‘De Code’.”

Was je toen meteen ook gelanceerd?

“Het was geen debuut à la Lize Spit, bij mij groeide het gestaag en het is blijven groeien. Ik weet ook niet precies waaraan het ligt, maar het is wel opvallend dat ik eerder succes kende in Nederland en pas daarna in Vlaanderen. Je ziet het nu ook bij mijn meest recente werk, in Nederland zijn de recensies louter lovend. Toen ik met ‘De Bewaker’ de Europese Literatuurprijs won, veranderde er veel. Je wordt overal voor vol aanzien en ook binnen de uitgeverij verandert je positie. Toen ik enkele jaren later met ‘Post Mortem’ de AKO Literatuurprijs won, had ik ook een bestseller binnen. Dat is voor mij als het ware een tweede geboorte geweest als schrijver. Toepasselijk ook, want het boek was autobiografisch geïnspireerd. Het ging over de hergeboorte van mijn dochter die zwaar ziek was geworden en een nieuw leven moest gaan leiden met een beperking.”

“Fotografie is voor mij ondertussen even belangrijk geworden als schrijven”

Was je recent present op Boektopia, de succesvolle nieuwe boekenbeurs in Kortrijk?

“Nee, maar straks doe ik wel een optreden op de Boekenmaand in Antwerpen. Voor schrijvers van het literaire genre is een boekenbeurs niet het geprefereerde podium. Je hebt er wel eens de kans om je lezers te ontmoeten, maar je moet al Pieter Aspe heten om er echt veel boeken te verkopen. Het zijn trouwens de goed verkopende boeken die daar nog een extra boost krijgen. En literatuur is er maar een kleine fractie van het aanbod. Het is wel zo dat ik de AKO Literatuurprijs toegekend kreeg aan de vooravond van de Boekenbeurs en ik toen het tweede best verkopende boek had. Zelfs nog voor Geronimo Stilton, herinner ik me.”

In je nieuwste boek ‘De Gebeurtenis’ hanteer je een speciale format.

“Het is een roman met verschillende verhalen. Maar de personages die in het het ene verhaal de hoofdrol spelen, komen dan ook later terug in de andere verhalen. Het is telkens een kleine verschuiving in perspectief, maar uiteindelijk wordt het één geheel dat meer is dan de som der delen. Het boek gaat ook over een waardig levenseinde, over oudere mensen die gescheiden worden door ziekte. Het is ook geschreven in volle coronaperiode.”

Welke invloed had corona op je werk?

“Ik zit toch meestal thuis in mijn eentje te werken, maar nu was iedereen thuis. Mijn boek ‘Al Het Blauw’ is met een jaar vertraging verschenen, gewoon door de papierschaarste die er ontstaan was omdat iedereen pakjes begon te bestellen.”

Maakten e-books geen opmars in die periode?

“Daar heb ik niet echt een zicht op, maar bij mijn boeken is dat zeker niet het geval. In de Verenigde Staten is een kwart van de verkoop al digitaal. Maar bij ons nog verre van. Ik lees zelf ook liever op papier. We zitten al hele dagen naar een scherm te turen. Is er iets mooier dan in bed een goed boek lezen?”

De cover van ‘De Gebeurtenis’ is een foto van jouw hand?

“Eentje die wel bewerkt is. Fotografie is ondertussen voor mij even belangrijk geworden als schrijven. Ik werk analoog en louter met zwart-witbeelden. Met wat geluk verschijnt volgend jaar mijn eerste fotoboek.”

Is er ondertussen ook al een volgende roman op komst?

“Zeker. Ik borduur daarin verder op de personages van ‘Al Het Blauw’. Maar het is geen vervolg, je zal de boeken los van elkaar kunnen lezen. “

Blijf je zelf ondertussen ook een veellezer?

“Zeker en vast. Ik heb dat ook nodig om geïnspireerd te raken. Zo blijft je geest ook in de modus om te blijven creëren.”

Meer info op peterterrin.net.