“Ik zet de lezer graag op het verkeerde been”: Bekende strafpleiter Kristiaan Vandenbussche brengt met ‘Amor’ zijn tweede boek uit

Na zijn debuutthriller ‘Cupido’ had het schrijversvirus Kristiaan Vandenbussche (49) helemaal in zijn greep. In zijn nieuwste creatie ‘Amor’ neemt hij de lezer mee in een 320 pagina’s tellende intrigerende avonturenroman met spannende thrilleraspecten.

Kristiaan slaagt erin om je vanaf de eerste pagina mee te zuigen in een adembenemend avontuur dat leest als een trein aan TGV-tempo, waarbij de personages en de setting bijzonder plastisch worden geschetst. ‘Amor’ leent zich perfect voor een filmscenario dat volle zalen zou lokken. De auteur beschrijft elke situatie en locatie met nauwkeurige details, maar heeft ook oog voor de emoties van zijn personages, zin voor humor en kruidt het verhaal met een vleugje seks en romantiek.

De twee hoofdpersonages zijn Kikoto Empelé, een Congolese vluchteling die in het opvangcentrum van Fedasil Koksijde verblijft, en flierefluiter John De Coninck, die faalde in zijn carrière en op camping Greenpark in De Panne woont. Het tweetal ontmoet elkaar op een terras in De Panne en met zijn aparte charme en flamboyante stijl overtuigt John Kikoto om samen op pad te gaan en ‘bij te verdienen’ met inbraken en diefstal. Tot de dag dat het faliekant afloopt. Ze worden op heterdaad betrapt en belanden in de gevangenis. Eerst in Vorst, bekend van de enorm schrijnende toestanden, daarna in Brugge. Daar komen ze in contact met Roland Ruyters, een zware crimineel die veroordeeld werd voor een dodelijke overval op een geldtransport. Als de doodzieke Ronald op zijn sterfbed zijn laatste woorden stamelt – ‘Anouk Donckers’ en ‘Amor’ – hopen ze hiermee op het spoor te komen van de plaats waar Ronald de buit van drie miljoen euro heeft verborgen. Na hun ontsnapping uit de gevangenis leidt hun tocht richting Amsterdam, de Dolomieten, Genua, Firenze in Italië.

Beroepservaring

Meer wil de auteur niet kwijt over het plot, maar wel vertelt hij dat zijn beroepservaring als advocaat aan de balie van Gent en als strafpleiter in zaken van moord en doodslag een rijke inspiratiebron is. Hij kan daardoor het verhaal kaderen in een setting die tot de verbeelding spreekt, maar waarvan elk detail en elk aspect heel geloofwaardig is. “Ik ben namelijk al 24 jaar vertrouwd met het justitiële apparaat, het gevangeniswezen en politiewerk”, legt Kristiaan uit.

“Ik vond het belangrijk om in dit boek mijn geboortestreek te promoten”

“Ik vond het ook belangrijk om in dit boek mijn geboortestreek te promoten, die ik graag eer wil aandoen. Ik ben geboren en getogen in de Westhoek. Ik woonde jaren in Koksijde en hoewel ik in Gent werk, is De Panne mijn tweede vaste stek. Ook mijn eigen reizen maken deel uit van mijn inspiratie. Ik heb veel met de mobilhome gereisd en ik ben een natuurmens. De pracht van de natuur en van de omgeving probeer ik weer te geven in het verhaal. Mensen hebben me al gezegd dat ik een filmische schrijfstijl heb, dat mijn boek leest als een actiefilm op Netflix. Ik zie het verhaal eerder als een spannende avonturenroman dan als een thriller, waar ook plaats is voor vriendschap en flashbacks naar Congo. Er ontstaat een spanningsveld wanneer de twee hoofdpersonages samen moeten werken met een vrouw. Het boek is ook geïnspireerd door mijn jeugd. Ik ben opgegroeid als een dromerig type. Onze familiereizen waren nooit strandvakanties, maar we bezochten musea, historische gebouwen… Het culturele had altijd de bovenhand. Thuis keken we naar films, klassiekers zoals de Hitchcock-films, en ik ging ook dikwijls naar de bioscoop met mijn oma. Dat heeft allemaal bijgedragen tot mijn levendige fantasie”, klinkt het.

Spanningsveld

“Sinds mijn eerste boek, Cupido, ben ik gegroeid als schrijver. Voor mijn tweede boek, Amor, had ik de verhaallijn al uitgestippeld en besloot ik om het in korte hoofdstukken te gieten. Er moet een spanningsveld zijn tussen de hoofdpersonages, maar ook samenhorigheid. Voor een spannend boek moet je een puzzel leggen en geleidelijk aan de puzzelstukken aanreiken. In de loop van het verhaal leer je de achtergrond van de personages kennen en groeit er een zekere sympathie. Ik zet de lezer ook wel graag op het verkeerde been. Eigenlijk maak ik van de politiemensen een beetje de slechteriken en van de criminelen de goeden. Schrijven heeft me trouwens geholpen in mijn functie als strafpleiter, omdat ik eigenlijk altijd een beetje een rebels karakter heb gehad. Ik ben iemand die moeite heeft met gezag. Dat kan ik me natuurlijk niet permitteren in het dagelijkse leven en in de rechtbank. Die vrijheid kan ik kwijt in mijn boeken, die een geestelijke uitlaatklep zijn.”

Intussen is Kristiaan Vandenbussche bezig aan zijn derde boek. “Dat zal non-fictie zijn. Als advocaat van de nabestaanden van de slachtoffers van de Bende van Nijvel ben ik een procedure gestart om me tegen de stopzetting van het dossier te verzetten. We zijn het de slachtoffers verschuldigd dat deze zaak niet in de doofpot eindigt. Maar het is monnikenwerk!”