Cédric (26) schrijft en tekent trauma van zich af in ‘Woppie de Kangoeroe en de aanslagen van 22 maart 2016’

Cédric Vanderswalm (26) uit Knokke-Heist ontsnapte op 22 maart 2016 in de Zaventemse luchthaven aan de dood. Die dag staat in ieders geheugen gegrift en vijf jaar later zijn die wonden nog niet geheeld. Cédric brengt naar aanleiding van de herdenking van de aanslagen een nieuw avontuur van Woppie de Kangoeroe uit, gebaseerd op zijn eigen waargebeurd verhaal. Zo hoopt de jonge schrijver-tekenaar het trauma van toen eindelijk definitief achter zich te laten.

Cédric Vanderswalm was een van de talrijke aanwezigen in Zaventem op die bewuste zwarte dag. “Ik had een job als kinderanimator voor Tui in Mallorca. Daarvoor moest ik een opleiding volgen in Londen. Op die bewuste 22ste maart arriveerde mijn trein met 5 minuten vertraging aan de luchthaven van Zaventem. Bij aankomst wou ik de lift naar de vertrekhal nemen, maar uit beleefdheid liet ik enkele mensen voorgaan”, vertelt Cédric.

Vreselijke herinneringen

“Het laatste vrije plaatsje in de lift stond ik af aan een vrouw die ik nog altijd vriendelijk ‘dankjewel’ hoor zeggen”, gaat hij verder. “Toen de lege lift terug naar beneden kwam en de deuren opengingen, volgde er een zware ontploffing. Door de kracht van de bom en de explosie was mijn hele gezicht zwartgeblakerd. De bom was vlakbij de liften afgegaan. Het besef kwam snel dat de mensen die de lift voor mij namen allicht dood of zwaargewond waren. Mijn vriendelijkheid en een late trein redden toen mijn leven, maar lieten ook diepe sporen na.”

“Een job als fashion manager bij Massimo Dutti kon ik niet aan wegens de angstgevoelens op plaatsen waar veel volk samenkomt”

De vreselijke herinneringen bleven de jongeman jarenlang achtervolgen. “Die aanslagen hebben mijn leven compleet op zijn kop gezet. Zo ingrijpend waren ze. Niemand kan zich voorstellen hoe het is om dagelijks het trauma opnieuw mee te maken, om met die verschrikkelijke herinneringen te leven, om telkens opnieuw die angst te voelen. Allemaal het gevolg van een post-traumatisch stresssyndroom, kortweg PTSS. Een job als fashion manager bij Massimo Dutti moest ik noodgedwongen laten staan, want in een massa volk komen mijn angstgevoelens steeds opnieuw bovendrijven. Momenteel hou ik me enkel met het tekenen en schrijven van Woppie bezig.”

Leven zonder staart

Het figuurtje Woppie de Kangoeroe creëerde Cédric in de nasleep van de aanslagen. Het allerliefste kangoeroetje van de hele wereld helpt hem bij het verwerkingsproces. “Ik bracht een boekje uit met korte verhalen en prachtige tekeningen met Woppie, een kangoeroe met een kleine staart, in de hoofdrol. Het werd een hartverwarmend verhaal voor jong en oud. Op Facebook kreeg ik berichten van mama’s met de melding dat hun kindjes grote fan zijn.”

Begin dit jaar rijpte het idee om iets te doen rond Woppie en de aanslagen. “Het boekje Woppie de Kangoeroe en de aanslagen van 22 maart 2016 vertelt het complete verhaal. Woppie heeft in mijn nieuw boek een lange staart. Door de ontploffing raakt hij die staart kwijt. Een ingreep die herinnert aan de mensen die ledematen verloren door de ontploffingen. Het is een verhaal dat anders is dan alle andere Woppieverhalen.”

Vriendschap

“Ik hoop met dit boekje andere mensen te helpen. PTSS is een psychische aandoening die ontstaat na het meemaken van schokkende traumatische ervaringen en heeft grote gevolgen voor het dagelijkse functioneren. Ik heb de voorbije vijf jaar weinig hulp gevonden en ging door een diep dal. Wie het boekje leest, kan begrijpen wat er omgaat in iemands hoofd die een levensbedreigende traumasituatie heeft meegemaakt”, besluit Cédric. “Het is een verhaal dat ons helpt die bewuste dag nooit meer te vergeten, maar dat ons ook leert dat wij ondanks alles altijd sterker zijn en dat we samen in harmonie en vriendschap alles aankunnen.”

Lees ook het verhaal van Nic Reynaert en Bart Migom .