Basketvrienden gieten Ieperse basketgeschiedenis in boekvorm: “80 jaar basket in een trilogie”

Walter Hoflack en Luc Lamaire zijn volop bezig met het afwerken van het eerste van drie boeken over de basketgeschiedenis van Ieper. De basketvrienden zijn al bijna een jaar bezig met het verzamelen van alle info. Tegen 2026 willen ze hun laatste deel af hebben, want dan is er 80 jaar basketbal in Ieper.

Walter en Luc kennen elkaar al van jongs af. “Met Alain Kools speelden we al vanaf ons tiende samen basket”, weet Walter (65). “Tot ons veertigste zijn we actief gebleven in het coöperatieve basketbal en we zijn steeds vrienden gebleven.” Het was tussen pot en pint dat het idee voor een boek ontstond. “Vorig jaar rond deze tijd kwam dat plots ter sprake. We wilden eens een tijdlijn maken van de basketgeschiedenis in basketstad Ieper. Zo gezegd, zo gedaan, tot Luc plots vroeg: wanneer gaan we er aan beginnen?”

“Samen gingen we ook mensen interviewen die het begin van het Ieperse basketbal meemaakten”

“Luc was vroeger leerkracht Nederlands en freelance reporter bij Het Wekelijks Nieuws en Het Nieuwsblad. Hij heeft al het schrijfwerk gedaan en bracht uren door in de bibliotheek en het stadsarchief. Ik keek voor de bijpassende foto’s. Samen gingen we ook mensen interviewen die het begin van het Ieperse basketbal meemaakten. Een van de mensen die ons veel bijleerde, was wijlen André Deweerdt.”

Trilogie

Walter en Luc beslisten om in meerdere delen te werken. “Het worden drie boeken van ongeveer 250 pagina’s”, pikt Luc in. “Net na de Tweede Wereldoorlog kwam het basket in Ieper op gang. Het eerste deel gaat van de beginperiode tot in 1969. Toen waren wij zelf net begonnen. In het eerste deel hebben we het onder meer over het feit dat gerenommeerde Ieperlingen Jacques Gruwez en Walter Fiers aan de bakermat stonden van BBC Ieper. De drie ploegen in de jaren vijftig vertegenwoordigden de drie maatschappelijke standen. Op de buitenterreinen waren er legendarische derby’s. Er is een passage over Picanol Athlon, dat groot werd door Ivan Lambeets en de Steverlyncks. De Steverlynckhalle was in de jaren zestig een van de mooiste zalen in Vlaanderen, met ook internationale matchen.”

“We hebben zelf ook erg veel over het Ieperse basket bijgeleerd”

“In deel twee gaat het tot 2000. Een periode van gloriemomenten, maar ook enkele dieptepunten. Het laatste deel is van de 21ste eeuw, met daarbij als uitschieters de titel van Blue Cats en onze olympiërs. Deel één zit nu in de afwerkingsfase. We zijn ook bezig met de zoektocht naar een uitgever. Het is niet onze bedoeling om er iets aan te verdienen, we zien het als een hobbyproject.”

“Tegen 2026 is het doel om alle delen klaar te hebben. Dan bestaat het basketbal in onze stad 80 jaar. We hebben zelf ook heel wat ontdekt. In het begin waren er nog geen sporthallen zoals nu en werd er vaak buiten gespeeld, zoals op het Zaalhof, op de Esplanade en in het College en het VTI. Toen er op het Zaalhof gespeeld werd, kon je je achteraf wassen in een kuip in het café op de hoek. Binnen werd er gespeeld op de bovenverdieping van de Lakenhallen, waar je nu het In Flanders Fields Museum vindt. De toeschouwers moesten toen in de nissen zitten.”

Rode draad

Basketbal blijft een rode raad in Walters leven. “Zowel mijn kinderen als de dochter van Luc hebben nog gespeeld. We zijn ook allebei trainer geworden. Luc was twee jaar jeugdtrainer. Ik was actief bij de jeugd en de dames. Een 15-tal jaar geleden ben ik gestopt en stapte ik in het bestuur van Blue Cats. De titel heb ik destijds van dichtbij mogen meemaken. Intussen zijn mijn kleinkinderen actief bij SKT Ieper. Mijn dochter kwam vragen of ik trainer wilde worden en zo ben ik nu actief als coach van de U10 C. In die ploeg speelt mijn kleinzoon en mijn kleindochter zit bij de U10 A, onder leiding van Hanne Mestdagh. Daarnaast ga ik nog regelmatig naar de dames van SKT Ieper gaan kijken. De Mestdaghs kennen we goed en Philip is een van mijn beste vrienden.”