Charlotte Verhaeghe, de advocate van Daniël Muylle: “Ik heb het pure kwaad in de ogen gekeken”

Het assisenhof heeft de 27-jarige Roemeen Alexandru Caliniuc veroordeeld tot 25 jaar cel voor de gruwelijke moord en brutale verkrachting van de Roeselaarse Sofie Muylle. Voor de advocate van Sofies vader Daniël was het haar eerste assisenproces. “Ik heb hier het pure kwaad in de ogen gekeken”, zegt Charlotte Verhaeghe (40).

Amper 25 jaar cel voor moord én verkrachting van een kwetsbaar persoon. De familie Muylle had Alexandru Caliniuc graag levenslang achter de tralies willen zien. “Maar wij doen niet met u wat u met Sofie hebt gedaan. U hebt haar leven in handen gehad en u hebt het weggeworpen. Achteloos en onverschillig”, motiveerde voorzitter Willem De Pauw het arrest van zijn hof en de jury. Hij citeerde daarmee bijna letterlijk de woorden van Daniël Muylle op de reconstructie van de feiten. “Hij heeft haar leven in handen gehad en hij heeft alleen aan zichzelf gedacht. Sofietje heeft het tot de laatste druppel bloed moeten ondergaan”, zei de vader toen. Bij zijn moedige, goudeerlijke getuigenis op het assisenproces kreeg zowat de hele zaal de tranen in de ogen. Ook zijn eigen advocate, Charlotte Verhaeghe, hield het niet droog. Op haar eerste assisenproces stond ze voor de taak om de beschuldigde veroordeeld te krijgen voor moord, en niet voor schuldig hulpverzuim zoals hij zelf wou.

Voor u was er geen twijfel: dit was een moord.

“Absoluut. Ik begrijp dat de verdediging de kwalificatie wou betwisten, maar voor de familie was dat heel zwaar. De beelden die Caliniuc zelf maakte van de feiten hebben volgens mij de doorslag gegeven. Wie filmt er nu een stervensproces? Ik had de beelden nog maar één keer gezien voor het proces en ze gingen door merg en been. Tijdens het pleidooi van de verdediging zag ik Daniël de zaal uitlopen. Hij kon het niet aanhoren. Niet toegeven dat dit een moord is, dat botste met zijn karakter. Je moet je verantwoordelijkheid nemen, niet de feiten gaan minimaliseren.”

Zijn getuigenis pakte heel de zaal. Ook u.

“Daniël is geen cliënt als een andere. Mijn ouders zijn vrienden van hem, ik ken de familie al langer. Van in het begin heeft hij dat onderzoek ten volle beleefd. Overleg met de speurders, zelf dingen uitzoeken, noem maar op. En altijd sereen gebleven. Ik heb uren met hem over het dossier gesproken. Als je hem dan ziet instorten voor een volle zaal, dan doet dat iets met je. Een advocatentoga is geen pantser. Wij kennen het dossier, hebben alles gelezen maar worden soms toch nog verrast door emoties.”

Hoe goed je je ook voorbereidt, het draait altijd anders uit

U hebt één maand de tijd gehad om het dossier in te studeren. Da’s weinig.

“Toen bleek dat de vorige advocaat van Daniël werd opgeroepen als getuige, nam ik over. Ik heb me twee weken lang opgesloten aan de kust, in Koksijde, om het dossier in te studeren. Helemaal alleen, ja. Gelukkig had ik wat vrienden om ’s avonds mee af te spreken. Maar ik betrapte me erop dat ik ‘s avonds toch minder gerust die zeedijk overstak. Een gevolg van wat ik gelezen heb in het dossier.”

‘Gedronken of niet, kortgerokt of niet, vrouwen hebben het recht om zomaar op het strand te wandelen’, zei aanklager Céline D’havé op dit proces.

“Het is frappant dat dit anno 2021 eigenlijk nog gezegd moet worden. Dat er nog altijd initiatieven nodig zijn om te tonen dat dit niet kan. Ik denk dat alle vrouwen wel eens last gehad hebben van mannen die te veel gedronken hebben. Ik woon in Elsene. Als ik door Brussel loop, is dat dagelijkse kost. Ik ga er niet op in, ik ben er eigenlijk al gewoon aan geworden. Maar dat is niet gewoon. Eigenlijk mogen we dat als samenleving niet aanvaarden. Dat seksueel geweld tegen vrouwen strenger moet bestraft worden, ligt op de tafel van de minister. Ik hoop dat het er snel doorkomt.”

Als eerste assisenproces kan dit tellen.

“Hoe goed je je ook voorbereidt, het draait altijd anders uit. En ik wás goed voorbereid, mede dankzij mijn medepleiter Filip De Reuse (de advocaat van Stan Muylle, LK). Ik ben het gewoon om te pleiten voor beroepsrechters, met juridische argumenten. Maar op assisen draait alles rond emotie en is de band met je cliënt veel hechter. Ik haalde Daniël elke morgen op en zette hem ’s avonds weer thuis af. In de auto praatten we over het dossier, na de zitting was het soms nodig om stoom af te blazen. Je hebt dat nodig om je werk te kunnen doen. Dát is de essentie van advocaat-zijn: het verhaal van je cliënten brengen, hoe gruwelijk het ook is. Ik heb gemiddeld vier uren per nacht geslapen, de avond voor mijn pleidooi hebben Filip en ik een nachtje doorgetrokken om de puntjes op de ‘i’ te zetten. Je leeft anderhalve week lang op planeet assisen , puur op adrenaline. Heftig.”

Heeft deze zaak je kijk op het leven veranderd?

“Met de jaren wordt het beeld dat je van de medemens hebt onvermijdelijk gekleurd, zeker na twintig jaar advocatuur. Maar de gruwel in deze zaak was ongezien. Ook al denk je een open geest te hebben, dit krijg je gewoon niet uitgelegd. Ik zat de hele week schuin voor de dader en heb er twee keer oogcontact mee gehad. Zijn blik was leeg, maar zijn priemende ogen waren zeer doordringend en beangstigend. Ik kreeg een siddering door mijn hele lijf, wat moet dat dan voor Sofie niet geweest zijn? Het was de blik van een mens die dood is vanbinnen. Voor mij voelde het alsof ik het pure kwaad in de ogen had gekeken. Deze ervaring doet me allicht nog meer relativeren. Voor elke zaak zet ik me in maar als de inzet een bagatel is, zal ik daar wellicht nog sneller op wijzen en reageren van: how mannekes, er zijn ergere dingen in het leven. ”