Tom Debaillie (59) is op het assisenproces over de oudermoord op zijn vader Frans Debaillie (90) opnieuw aan de tand gevoeld door voorzitter Antoon Boyen. De beschuldigde herhaalde dat hij zich slechts een vuistslag kon herinneren, maar verklaarde bereid te zijn om de zwaarste straf te aanvaarden.
De voorzitter merkte op dat de gerechtsdeskundigen weinig geloof hechten aan de black-out van de beschuldigde. “Dat kan zijn. Moest ik mij meer herinneren, zou ik het zeker zeggen. Ik heb mijzelf een beetje afgesloten uit schaamtegevoel en schuldgevoel, maar ik ben niet bang om de volle waarheid te zeggen”, reageerde Debaillie. De verdediging gaf eerder al aan dat de oudermoord niet betwist zal worden. “Ik neem de volle verantwoordelijkheid op mij en ik ben bereid om daar de zwaarste straf voor te krijgen”, herhaalde de beschuldigde.
In de versie van Debaillie werden de feiten gepleegd omdat zijn vader met een afstandsbediening een tik op de snuit van de hond had gegeven. “Dat is toch bijzonder weinig, vind ik”, stelde voorzitter Antoon Boyen. Volgens de beschuldigde was dat effectief de aanleiding, ook al was er eerder ook over geld gesproken. “Die blinde aanval van woede was onstopbaar. In nuchtere staat ga je zoiets nooit doen, denk ik. Blijkbaar is mijn geheugenfunctie dan toch al aangetast. Onder invloed van alcohol ga je altijd minimum de helft vergeten van wat je doet of gezegd hebt.”
Bewusteloos
In januari 2006 ging Tom Debaillie in de buurt van het station van Kortrijk zwaar door het lint. Een getuige vertelde hoe ze het slachtoffer samen met haar toenmalige vriendje bewusteloos aantrof op straat. “Tom kwam naar ons toegelopen en heeft mijn vriendje een vuistslag gegeven. Hij heeft dan gezegd dat het mijn beurt was.” Tijdens het wegvluchten keek Eline L. nog even achterom. “Ik zag Tom toen tegen het hoofd van het slachtoffer schoppen. Mijn vriendje heeft door zijn gebroken kaak zes weken astronautenvoeding gegeten, maar die lijdensweg was niets in vergelijking met die van het slachtoffer dat daar lag.”
Het slachtoffer in kwestie was ook als getuige opgeroepen, maar uit een brief van zijn arts bleek dat Andy V. daar niet toe in staat is. Bij de feiten liep de man een hersenbloeding op, waardoor hij wekenlang in coma lag. Ondertussen heeft V. nog steeds last van hoofdpijn, concentratieproblemen en geheugenstoornissen. Het slachtoffer werkt in een sociale werkplaats en ook zelfstandig wonen is onmogelijk. Een confrontatie met de zaak en de dader kon volgens de arts voor een herbeleving van het trauma worden. Zijn posttraumatische stress zou door een getuigenis aangewakkerd worden.
Telefoontje
Een ex-echtgenote van de beschuldigde herinnerde zich een opvallend telefoontje de dag voor hun huwelijk. “Ik moest alles annuleren, omdat ik niet goed genoeg was voor meneer Frans Debaillie. Ik was voor hem maar een gewone cafébazin. Dat milieu paste niet voor hem. Op de trouw zei hij aan mijn zus en schoonzus dat ze gekleed waren als hoeren.” Volgens Caroline D. hielden ook de andere kinderen trauma’s over aan hun opvoeding. “Geld geeft geen opvoeding. Tom wou voor veearts leren, maar hij moest economie doen. Hij mocht niets kiezen. Het is niet goed te keuren wat Tom gedaan heeft. Zelfs nu word ik nog met de vinger gewezen dat ik getrouwd ben geweest met een crimineel, maar Tom heeft mij nooit iets verkeerds gedaan.”
Een jeugdvriend van Tom Debaillie schetste een gelijkaardig beeld van de sfeer op het kasteel. “Ik werd niet aanvaard omdat ik plat Vlaams spreek. Ik moest Nederlands spreken van zijn moeder, of ik kwam niet binnen.” Steven V. verklaarde ook dat de beschuldigde heel intelligent en gedreven was. Hij zou ook steeds opkomen voor mensen die onrecht werd aangedaan. Frans Debaillie werd als autoriteit omschreven. “Ik heb meerdere keren gezien dat er slaande ruzie was tussen Tom en zijn vader. Ze lieten zich alle twee niet doen. Zoals in veel gespannen relaties zal het misschien opeens teveel geworden zijn”, zocht V. een verklaring voor de feiten.
Kortrijkse Kasteelmoord
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier