Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.
Club te koop
Wie dacht dat we dit seizoen geruisloos verticaal konden klasseren was er finaal aan voor de moeite. De verdeeldheid en de verwarring onder de supporters werd nog dubbel en dik in de verf gezet door de geruchten dat de huidige aandeelhouders Club Brugge te koop willen aanbieden op de overvolle markt van buitenlandse investeerders.
Dit nieuws sloeg eerlijk gezegd in als een bom. We hebben allemaal zeer veel vertrouwen in de financiële slagkracht van Club. Deze werd samengevoetbald op een manier waarop wij als supporters ons – op enkele kritische geesten na – mee konden associëren. Zeer in tegenstelling tot de meeste van onze binnenlandse concurrenten hoorde je onder Clubfans zelden of nooit een onvertogen woord over het bestuur, want deze had in de laatste jaren bewezen met veel kennis van zaken van Club Brugge een zelfbedruipende voetbalclub te maken.
Er waren zeker ook verkeerd ingeschatte transfers en er was al eens gerommel in de buik van de fanschare over de hypercommerciële kant van het plaatje, maar al bij al konden wij deze valse noten plaatsen en waren we vooral fier dat we nummer 1 in dit land zijn geworden, zonder de financiële doping waar zovele ploegen ongestraft mee weg geraken. De voorbeelden zijn legio: Antwerp, Union, Cercle Brugge, Anderlecht… Allemaal werden ze gered door (veelal buitenlandse) geldschieters met diepe zakken die de tekorten naar believen konden aanvullen omdat de financiële fairplay tijdens de coronajaren volledig was weggevallen.
Het feit dat Bart Verhaeghe, toch het uithangbord van blauw-zwart, finaal ook in die richting wil evolueren, heeft ons geschokt. Nog veel meer dan het voorbije rotseizoen heeft deze koude mededeling, zonder enige verdere communicatie naar de fanbasis, de supporters aan het twijfelen gebracht. Verhaeghe en Mannaert hebben veel krediet opgebouwd bij ons, maar nu heb ik de indruk dat ze zich beiden hebben teruggetrokken op hun basis in Westkapelle, in een loft, uitkijkend op de fraaie oefenvelden van het trainingscentrum en van daaruit besluiten gaan nemen over de toekomst van de club. Terwijl de basis toch smacht naar enige woordjes uitleg.
Soms hoor ik dat Bart Verhaeghe in de eerste plaats een ondernemer is en daarom geen uitleg hoeft te geven over zijn beleidsbeslissingen, maar daar ga ik helemaal niet mee akkoord. De Clubfan is hondstrouw, getuige de nu alweer ruim 20.000 verkochte abonnementen. Deze basis verdient te weten waar de toekomst ons zal brengen.
FC Antwerp kampioen
Dit weekend kon je er ook niet meer naast kijken: aartsvijand van oudsher FC Antwerp pakte op een onwaarschijnlijke manier nog de titel, en dus de dubbel dit seizoen. Dit kwam bij de Club Brugge-fans niet goed binnen en daarmee druk ik mij nog voorzichtig uit. Niet in het minst omdat Club zelf een heel actieve rol heeft gespeeld in dit horrorscenario door Union in de slotminuten helemaal uit te tellen.
De discussies onder de fans nadien waren echter compleet overbodig. Het zijn vooral titelpretendenten Union en KRC Genk die de titel in de schoot van de Gheysens-clan hebben geworpen. Ook de halvering van de punten in de play-offs, iets wat door het bestuur van Genk hartstochtelijk doorheen de jaren werd verdedigd, speelde hier een bepalende rol. Benieuwd of voorzitter Croonen van Genk nog steeds zo onvoorwaardelijk achter dit systeem staat als voordien.
Het valt te verdedigen dat Club vorig weekend zijn sportieve plicht deed, ook al speelden we alweer een slappe match met een afgeroomde kern die enkel door de onvoorwaardelijke inzet van de jongens uit Club NXT en het onder de titeldruk bezwijkend Union in een overwinning voor Club uitdraaide.
Zo kwam die Gheysens meer dan ons lief was in beeld deze week. Een enge man, die zich plots afvraagt waarom hij tegenkanting ondervindt bij de uitbreiding van het Bosuil-stadion. Geen enkele waarnemer in de pers komt er toe om hem te vragen wat zijn drijfveer precies was om via de aankoop van een onbeduidend stuk landbouwgrond langs de Blankenbergse Steenweg stokken in de wielen te steken van de Stad Brugge en zo een oplossing voor het stadionprobleem in onze stad actief te helpen blokkeren. Het is een bizarre vaststelling waar het laatste woord nog niet is over gezegd…
Onze VAR in Brugge
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier