Laurence Delvallez: “Ik put kracht uit mijn vrouw-zijn”

Vrouw van top tot teen, het is een omschrijving die de Waregemse ontwerpster Laurence Delvallez past als gegoten. Daar verslijt ze zelf niet al te veel woorden aan, vrouw zijn voelt voor haar als vanzelfsprekend, haar juwelen spreken voor zich. En net zo organisch groeide haar bedrijf tot het succes dat het vandaag kent: “Het ging allemaal zonder dat ik daar al te veel over nadacht, al zag ik er altijd wel al het potentieel van in.” Vrouw én onderneemster, zeg maar.

Balancerend op mama’s hakken, overal strikjes op en aan, mandarijntjes in haar topje om alvast een idee te krijgen van wat het later zou kunnen worden… De kleine Laurence hield van ravotten, maar dan wel met hoog meisje-meisje-gehalte. Tegelijk maakte ze vanaf de eerste rij de groei van haar moeders kapsalon mee: van eenvrouwsbedrijfje tot regionaal bekende zaak met 18 personeelsleden. “Mama heeft altijd al van mode en van kunst gehouden, maar had er ook oprecht plezier in om mensen mooier te maken en hen daarvan te zien genieten. Pas onlangs is ze gestopt als kapster.”

Ik wil dat mensen zich goed voelen in mijn creaties, maar het moet wel míjn collectie blijven

Het leerde Laurence wat schoonheid voor mensen kan betekenen, en hoe je daar voor hen maar ook voor jezelf kracht en succes uit kunt halen. Dat ze juweelontwerp wilde gaan studeren, kwam dus niet helemaal uit de lucht vallen. “Maar het werden moeilijke jaren”, herinnert ze zich. “De docenten waren streng, het moest altijd weer beter, ik werd er keihard geconfronteerd met mezelf. Nu begrijp ik dat dat nodig was. Het leerde me wat ontwerpen betekent, hoe je met kritiek omgaat en die op een positieve manier inzet én het toonde me veel over mezelf. Ik haalde mijn diploma maar ik had het ook gehad met de hardheid van die jaren, en van de weeromstuit wilde ik niets meer met juwelen ontwerpen te maken hebben.”

Ze gooide het over een heel andere boeg: na twee jaar bedrijfsmanagement ging ze in het kapsalon aan de slag. “En ontdekte daar dat het beheer van personeelszaken, aankoop enzovoort dan toch een meer gestructureerde geest dan die van mij vraagt”, lacht ze. Een toevallige ontmoeting met de zaakvoerster van een Parijs atelier waar juwelen voor bekende merken worden gemaakt, zette haar opnieuw aan de ontwerptafel. “Zij moedigde me aan om een collectie te tekenen, die zij zou produceren en die in België onder mijn naam en in Frankrijk onder de hare op de markt zou komen. Het was niet meer dan een onderlinge afspraak, maar ik had er niets bij te verliezen.” De eerste collectie Laurence Delvallez sloeg meteen aan en betekende de start van wat acht jaar later een vaste waarde in de juwelensector is. Met plannen om de internationale markt op te gaan en het aanbod – dat intussen ook een handtassen- en verzorgingslijn omvat – voort uit te breiden in de nabije toekomst.

Het louter artistieke ontwerpen heeft daarbij plaatsgemaakt voor een collectie waarbij draagbaarheid vooropstaat.

“Mijn opleiding heeft me ook geleerd dat je trouw moet blijven aan wie je bent. Ik groeide op in een ondernemersfamilie, waar de klant centraal staat, en dat zit ook in mijn genen. Ik ontwerp niet voor mezelf alleen. Ik wil dat mensen zich goed voelen in mijn creaties, maar het moet wel míjn collectie blijven. Een tijdlang paste ik juwelen aan op verzoek, maar soms werden dat creaties waar ik zelf helemaal niet meer achterstond en daar had ik moeite mee.”

Wat betekenen juwelen voor jou?

“Ze maken voor mij het verschil: juwelen benadrukken iemands persoonlijkheid, meer dan kledij dat doet, vind ik. Ze zijn ook vaak gebonden aan een emotie: mensen laten een juweel dat ze bij een bepaalde gelegenheid kregen soms jaren nadien nog herstellen.”

“Juwelen maken me bovendien nog meer bewust van mijn vrouw-zijn. Alleen al de handeling om ’s morgens voor de spiegel een oorring in te steken: het is een ritueeltje, het doet me iets. Als vrouw moet ik, zowel op creatief als op zakelijk vlak, nog regelmatig op mijn strepen staan. Ik maak daar weinig heisa over, ik geloof ook niet in het heil van quota voor vrouwen en dergelijke ingrepen. Een vrouw in een onderneming of de politiek of wat dan ook: dat moet een evidentie zijn. En daar is nog werk aan, maar ik zet daarbij liever mijn eigen sterktes in. Als juwelen mij helpen om krachtiger in mijn schoenen te staan, dan draag ik die gewoon. Ik put letterlijk kracht uit mijn vrouw-zijn, en ik vind niet dat daar iets mis mee is.”

“Ik vond kinderen voor mezelf nogal vanzelfsprekend. Ik weet eigenlijk niet hoe ik gereageerd zou hebben als ze er niet waren gekomen. Niet dat het allemaal even vlot gaat. Ik ontdek nu het verschil tussen onze twee oudere kinderen en ons dochtertje van zeven. Als ik de jongste knuffel voelt dat nog als mijn eigen vel, de twee pubers voelen intussen als individuen op zich, met een andere identiteit. Die ontwikkelingen vind ik niet altijd even gemakkelijk, een gezin hebben heeft af en toe iets weg van een onderneming runnen. In beide gevallen sta je elke dag weer voor nieuwe uitdagingen maar is ook het idee mijn kind, schoon kind nooit ver weg.” (lacht)

Je noemt jezelf ook chaotisch. Lukt het ondernemen een beetje op die manier?

“Ik ben van nature chaotisch, ja. Omdat ik door heel veel geprikkeld word. In zowat alles wat ik zie en wat rond me gebeurt, zie ik alweer mogelijkheden om er iets anders mee te doen. Mijn hoofd en handen gaan soms alle kanten op, het is dan goed om structuren én mensen rond me te hebben, die daar richting aan geven.”

“Maar het is zeker niet zo dat ik zomaar iets doe. Ik weet waar ik naartoe wil, vanuit mijn buikgevoel. Ik pas graag het principe van Marie Kondo toe – ik heb haar opruimboek graag gelezen: als ik het voel, dan gaan we er voluit voor. Maar als iets niet helemaal goed zit, dan gaat het er onverbiddelijk uit. Ook als het mijn juwelen betreft, dan maakt het me niet uit hoever de productie al gevorderd is. Als ik een bepaald soort groen wil, dan moet het dat groen zijn en niet iets wat erop lijkt. Ik durf te resetten: een idee en een collectie vanaf nul herdenken. Het is een eigenzinnigheid die altijd al in me zat, maar die versterkt werd door mijn artistieke opleiding.”

In acht jaar tijd bouwde je een mooi parcours uit, bijna alsof het vanzelf ging. Of lijkt dat maar zo?

“Het is wel degelijk allemaal erg organisch gegroeid, maar er waren ook tegenslagen. Alleen laat ik me daar niet zo snel door uit mijn lood slaan. Dat heb ik dan weer te danken aan mijn familiale achtergrond: veerkracht is onmisbaar voor een ondernemer.”

Veerkracht is onmisbaar voor een ondernemer. Vallen, opstaan en weer doorgaan

“Vallen, opstaan en weer doorgaan. Al lijkt me dat in het leven van vandaag voor iedereen belangrijk: hoe snel verwerk je iets en ga je weer door… We staan allemaal onder een enorme druk.”

Klinkt niet gezond.

“Neen, maar ik geloof wel dat de coronacrisis daar verandering in teweeg heeft gebracht. Wij ontwerpen nog wel een collectie voor elk seizoen, maar daarnaast lopen andere lijnen nu gewoon door. Mensen lijken echt bewuster te kopen, appreciëren ook meer het verhaal dat bij het product hoort. Die trend was al eerder ingezet maar krijgt nu meer vaart.”

“We hebben problemen gekend, maar er veel uit geleerd. We leerden vooral zeer snel te schakelen en oplossingen te bedenken. Ik vroeg me bovendien af of mensen nog wel juwelen zouden dragen als ze al een mondmasker aan moesten. Die eerste maand in lockdown gooide ik me dan ook op iets totaal anders: ik probeerde een aangenamer alternatief te bedenken voor de naar ziekenhuis riekende ontsmettings-middelen. Ik geraakte erover in gesprek met mijn vertegenwoordigster voor Nederland, die zich in aromatherapie verdiept, en samen brachten we een ontsmettingsmiddel uit met een lekkere geur die ontspannend werkt. Daaruit groeide een lijn kwalitatieve verzorgingsproducten, in mooie flesjes verpakt.”

Esthetiek is erg belangrijk voor jou.

“Wat het ook is: ik moet het in de eerste plaats mooi vinden, en daarna misschien ook praktisch. (lacht) Ik heb het van thuis uit meegekregen: we woonden tussen mooie objecten en kunst, mama kocht liever een designertas dan meerdere goedkope tassen… Maar schoonheid op zich volstaat niet, er moet ook een gevoelsmatige meerwaarde zijn. Of het nu om een sieraad gaat, mensen of het restaurant waar we die avond gaan eten: ze moeten mij gelukkig maken.”

Blijft er tijd over naast het ontwerpen en ondernemen?

“In Spanje heb ik een vervallen huis opgeknapt tot vakantiewoning. Ik geniet ervan om zo’n woning in te richten, een ziel te geven. Tot en met de zeepjes in de badkamer moet alles perfect zijn. Niets kan op tegen het gevoel dat ik daar anderen van kan laten genieten. Mijn eigen hoofd leegmaken? Dat is een moeilijke… Yoga heeft wel een goeie vibe, vind ik. Dat wil ik desnoods wel eens proberen. Maar dan alleen in een mooie omgeving, zodat het alweer een beleving wordt. In godsnaam níét in een lelijke, kille turnzaal, want dan wordt het niets.”

Plannen voor de eindejaarsdagen?

“Neen. Ik ben echt niet zo plan-achtig. Ik koop cadeautjes de dag voordien. Anderen worden daar nerveus van, ik vind dat leuk. Bestellen bij de traiteur doe ik steevast te laat, maar uiteindelijk komt alles goed. Waarom zou ik weken op voorhand plannen? In die tijd verander ik toch minstens drie keer van gedacht. Compleet onverwacht iets moois en gezelligs beleven: is dat niet veel spannender?”