Maxime De Poorter hoopt te knallen tijdens het najaar

Maxime De Poorter verscheen woensdag als één van de grote favorieten aan de start van de Hill 60-koers in Zillebeke. Zeker na wat de thuisrijder er vorig jaar uit zijn benen schudde. Toen toonde de topbelofte zich in een prangend spurtje sneller dan Ylber Sefa. Dit jaar moest hij echter met een pak minder tevreden zijn. Al vroeg in de wedstrijd ontsnapte een ruime kopgroep, zonder de titelverdediger.

Maxime De Poorter bleef nadien met een dubbel gevoel achter. Enerzijds tevreden met het gevoel en de zege van zijn ploegmaat Julien Van Den Brande, anderzijds had hij toch op iets meer gehoopt. “De wedstrijd lag eigenlijk al vroeg in een beslissende plooi”, blikt de renner van EFC-L&R-Vulsteke terug. “In twee schuifjes ontstond na enkele ronden een kopgroep van zo’n 20 man met daarbij twee ploegmaats en een pak sterke renners. Die namen al snel een minuut en dan weet je dat het moeilijk wordt. Daar had ik natuurlijk graag bij geweest, want nu zat ik zo’n beetje gevangen. Maar met de zege van Julien kunnen we eigenlijk wel van een geslaagde dag spreken. EFC startte als favoriet en dan is het toch mooi dat iemand van ons het kan afmaken.”

“Ik besef dat na zo’n seizoen de ploegen niet staan aan te schuiven voor mij”

Ook met zijn eigen prestatie kon de Zillebekenaar na een korte opfrisbeurt best leven. Op 7 juli kwam hij in de GP Rik Van Looy ten val en sindsdien blijft hij last van de heup ondervinden. “Al gaat het al een pak beter. Enkel in de finale kreeg ik nu en dan eens een pijnscheut. Het gaat in ieder geval crescendo, dus dat stemt me wel tevreden. Ik ga eerst nog eens langs bij de kinesist en dan vertrek ik zaterdag naar de Ronde van Namen. Daar hoop ik de conditie nog wat verder aan te scherpen en me klaar te stomen voor het BK van volgende week. Vanaf dan wil ik mijn absolute topvorm te pakken hebben.”

Afwachten voor 2019

De laatstejaarsbelofte kan een mooie uitschieter alvast goed gebruiken. Met het oog op een mogelijk profcontract is dit een heel belangrijk jaar, maar De Poorter werd nog niet van pech gespaard. “Ik ben nochtans uitstekend aan het seizoen begonnen, maar na de Kattekoers kreeg ik last van de knie, waardoor de maanden april en mei in het water vielen. In juni heb ik vooral aan de basis gewerkt en toen voelde ik mijn conditie echt enorm verbeteren. Tot ik opnieuw ten val kwam…. En zo sukkel ik van het één in het ander. Natuurlijk hoop ik om in 2019 prof te zijn, maar na zo’n seizoen besef ik ook dat de ploegen niet staan aan te schuiven. Ik kan alleen hard blijven werken en dan zien we wel wat er nog uit de bus valt. Ik zet nog eens alles op alles de komende maanden. Zonder verdere pech moet ik klaar zijn voor een fameus slotoffensief!”