Maxime De Poorter grijpt Franse reddingsboei

Maxime De Poorter (22) begint in 2019 als elite zonder contract bij Espoir Cycliste Saint-Etienne Loire nadat er hem in Vlaanderen geen professioneel onderkomen bleek weggelegd.

“Aan het begin van de herfst heb ik mijn lot in eigen handen genomen en ben op zoek gegaan via de sociale media”, bekent Maxime. “Zo kwam ik in contact met ex-renner Cyril Dessel (die meerdere dagzeges behaalde in rittenkoersen van de World Tour en zelfs één in de Tour van 2008 annex gele trui, red.). Zijn aanbod sprak mij aan. Na aanvankelijk pendelen zal ik vanaf half februari een appartement betrekken in Saint-Etienne met allicht de Fin Jaakko Hänninen, de derde van het WK voor beloften in Innsbruck, als soulmate. Binnen een semi-professioneel statuut zal ik een nadrukkelijk Frans programma afwerken.”

“Ik was inderdaad jaren voorbestemd om voor Sport Vlaanderen-Baloise te rijden, maar mijn seizoen 2018 heeft dat verhinderd”, vervolgt Maxime. “Mijn seizoen was kennelijk niet overtuigend genoeg.”

Opspelende knie

“Het begon nochtans zoals ik het wilde met een tweede plaats in Staden, een tiende in Paris-Troyes en een zesde in de Zuid-Kempische Pijl”, reconstrueert Maxime. “In de Triptyque des Monts et Châteaux kwam er een eerste kink in de kabel met een fel opspelende knie en dat bleef maar aanslepen en belette mij om doorgedreven te trainen. Het zinderde door naar mijn hoofd en zo breng je de neerwaartse spiraal nog meer op gang. Na vrijwel elke koers moest ik een halve week recupereren.”

“Wat heb ik misdaan hebben om zoveel doffe ellende over mij te krijgen?”

“Dat ebde langzamerhand weg en eens ik ongeremd kon trainen, voelde ik me als herboren. In Gullegem Koerse maakte ik deel uit van een belangrijke ontsnapping waarin nogal wat ronkende namen zaten. Dat ik tenslotte ‘slechts’ 15de werd, kon mij niet deren. Het werd overstegen door het gevoel dat ik terug van weggeweest was, maar behalve een vijfde plaats in Wervik, volgde er geen bevestiging.”

“Integendeel, ik moest een volgende opdoffer incasseren”, zucht Maxime. “In de GP Rik Van Looy werd ik in de val van een andere renner meegesleurd, plofte loodzwaar tegen het wegdek en kreeg nogal wat andere renners over mij heen. De koers werd geneutraliseerd, maar dat was niet aan mij besteed. Geblutst en gebuild over het hele lichaam moest ik mij enkele dagen met krukken behelpen. Terug naar af, maar dat was ik intussen gewoon.”

Winst in Kruishoutem

“Michel Pollentier en Wim Feys toonden begrip en maanden mij aan kalm te blijven. Ik hervatte in de Ronde van Namen en het was er elke dag harken. Aansluitend was er het saaie maar snelle kampioenschap van Stabroek en wat overkwam er mij daar? Een valpartij met enkele gekneusde ribben als averij. Het leek de druppel te veel, maar ik liet me niet ontmoedigen. Ik vermande me en werd eindelijk beloond in de Ronde van Oost-Vlaanderen. Nadat ik mij in de eerste twee ritten gedeisd hield, haalde ik mijn joker boven in de rit naar Kruishoutem. Op mijn mooiste koersdag van het jaar haalde ik het in een massaspurt van niemand minder dan Alfdan De Decker, die de twee volgende ritten zou winnen en ook eindwinnaar werd. Alfdan, die gecatalogeerd staat als één van de snelste beloften, werd beloond met een tweejarig contract bij Wanty-Group Gobert. Ikzelf stond nog steeds met lege handen en wilde mijn schrale uitslagenstaat nog wat oppoetsen.”

“Daar slaagde ik ook in met een tweede plaats in zowel de GP de la Magne als in de Heuvelland Classic. Het koersleven was weer mooier tot ik in de profkoers van Desselgem enorm afzag. De nacht daarop wees 39 graden koorts op een infectie. Elf dagen later was ik in de Zandberg Classic in Harelbeke één van de weinigen die weerstond aan de overmacht van Lotto-Soudal U23. Het leverde een vierde plaats op, maar het smaakte als een overwinning.”

“Ik wilde me nadien nog op één koers focussen: op Paris-Tours, maar ik werd er door EFC-Vulsteke-L&R niet geselecteerd, omdat die koers der vallende bladeren keer op keer een blitzstart kent en Wim Feys vreesde dat ik er daar als een diesel niet aan te pas zou komen. De week daarop had ik in de Piccolo giro di Lombardia eigenlijk nog minder te zoeken.”

Duurzame bachelor

En daar stond hij dan: belofte af. Maxime De Poorter bleef niet bij de pakken zitten, maar was wel even aangeslagen. “Sport Vlaanderen-Baloise had inmiddels mijn clubmaten Sasha Weemaes en Thimo Willems aangeworven en was volzet. Ik wist waar ik aan toe was en toen de Franse reddingsboei zich aandiende, aarzelde ik niet om die met beide handen te grijpen.”

“Ik was inderdaad jaren voorbestemd om voor Sport Vlaanderen-Baloise te rijden, maar mijn seizoen 2018 heeft dat verhinderd”

Maxime De Poorter is dus niet verloren voor de wielersport en indien dat wel zo was geweest dan zou dat een grove onrechtvaardigheid geweest zijn. Maxime was jaarlijks goed voor minstens één overwinning met meerwaarde en etaleerde al die tijd veel grinta. Goed dat hij zichzelf van meet af aan niets wijsmaakte en voluit koos voor hogere studies. In de Arteveldehogeschool in Gent behaalde hij zijn bachelor bedrijfsmanagement (specialisatie KMO), dat hij nu verderzet met afstandsonderwijs aan Vives Kortrijk voor logistiek management.