Jonas Vanhove wil in 2019 weer wedstrijden rijden

We hebben hem nog niet vaak gezien op de koersen dit jaar, Jonas Vanhove. Door verhoogde waarden van klierkoorts staat de 25-jarige Zillebekenaar al sinds half april aan de kant. Drie maanden moest hij zijn fiets zelfs volledig laten staan. Ondertussen mag hij weer rustige ritjes afwerken, maar de kans dat hij dit jaar nog in competitie treedt, is (zo goed als) onbestaande.

Jonas Vanhove is niet de grootste naam in het West-Vlaamse wielerpeloton, maar hij gaat wel al een hele tijd mee. Als tweedejaarsnieuweling reed hij zijn eerste koersen en in al die jaren kon hij toch behoorlijk zijn mannetje staan. Het doet dan ook raar om de Zillebekenaar dit seizoen nergens terug te vinden.

Klierkoorts

“Ik ben nochtans niet slecht aan het seizoen begonnen”, blikt Jonas Vanhove terug. “Ik kom nooit super uit de winter, maar na het clubkampioenschap was ik best tevreden. Het gevoel zat goed, ik had de voorbereiding kunnen doen die ik wilde en ik hoopte om elke week verder te kunnen groeien. Maar in plaats daarvan ging het alleen maar bergaf. Zonder dat ik daar een echte verklaring voor had. In de Driebergenprijs beleefde ik mijn absolute dieptepunt. Op de eerste strook bergop werd ik al gelost, zonder dat er snel werd gereden. Toen besloot ik om toch maar eens bloed te laten trekken.”

“Ik wil graag in schoonheid eindigen”

En daarmee kwam ook de oorzaak van zijn mindere presteren aan het licht. Eind 2016 kreeg Jonas voor het eerst af te rekenen met verhoogde waarden van klierkoorts. “Mijn waarden waren inderdaad na dat seizoen verhoogd”, bevestigt de renner van Wielerteam Ieper. “Maar volgens de huisarts kon dat geen kwaad en 2017 werd misschien mijn beste jaar ooit. Ik liet mijn waarden geregeld controleren en die waren elke keer weer gedaald. Nog steeds te hoog, maar niet dat ik daar last van had. Tot in april dus….”

Platte rust

Na een nieuwe bloedcontrole volgde het zware verdict: drie maanden platte rust. “Een heel moeilijke periode. Koersen was een belangrijk deel van mijn leven en plots valt dat helemaal weg. Dan moet je andere dingen gaan zoeken om je mee bezig te houden. Gelukkig vond ik in mijn job nog wat afleiding. Ik werk als systeemverpleegkundige in het Jan Ypermanziekenhuis en kon ook van thuis uit nog wat taken afwerken. Ik ging eens op stap met vrienden en heb vele films gezien. Maar op den duur heb je dat toch ook zo’n beetje gehad. Mijn conditie is ook helemaal weg en de kilo’s zijn er vlotjes bijgekomen.”

Hopen op 2019

En het einde is nog niet in zicht voor de pechvogel. Sinds een maand zit hij weer op de fiets, maar van trainen kan je nauwelijks spreken. “Ik mag weer recreatief fietsen van de dokter”, verklaart Jonas. “Maar mijn waarden zijn nog steeds te hoog. Ik mag niets forceren. Een vervelende situatie, dus besloot ik om toch maar een specialist te raadplegen. Er is nog veel onduidelijkheid. Zal het ooit helemaal verdwijnen, kan ik blijven rijden met die verhoogde waarden, moet ik mijn fiets volledig opbergen…?”

“Koersen is het liefste wat ik doe. Dit seizoen nog een wedstrijd rijden zit er sowieso niet in, maar ik hoop om voor 2019 groen licht te krijgen. Ik ben zeker niet het grootste talent maar ik zou de koers verschrikkelijk missen. Ik wil op zijn minst in schoonheid kunnen eindigen.” (BVS)