Na meer dan tien jaar afwezigheid is Jason D’Haemers bezig aan een geslaagde rentree in het peloton. De 33-jarige Bredenaar vond tijdens de coronaperiode zijn liefde voor de fiets terug. “Ik ben heel blij dat ik weer kan meekoersen.”
De naam van Jason D’Haemers doet mogelijk nog niet bij alle West-Vlaamse wielerliefhebbers een belletje rinkelen. “Ik ben oorspronkelijk van Ertvelde, maar de liefde heeft me naar de kust gebracht. Mijn vrouw is eigenlijk van Antwerpen, maar zij was eerder al aangespoeld. (lacht) We hebben twee jaar in De Haan gewoond en wonen nu al een vijftal jaar in Bredene. Het is echt plezant wonen aan de kust.” Ten tijde van zijn verhuizing was D’Haemers al eventjes renner af. “Ik ben in 2011 gestopt door aanslepende rugklachten die uitstraalden naar mijn benen. Ik reed toen bij Duinkerke, met Nico Mattan als ploegleider. Het was echt een heel moeilijk jaar toen. We hebben zeker 20 of 30 dokters bezocht, maar het geraakte niet opgelost. En ik wilde niet zomaar meedoen om de hoop te vullen.”
Nieuwe vergunning
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, want in 2021 besloot D’Haemers toch opnieuw een vergunning aan te vragen. “Net zoals veel mensen had ik door corona weer tijd om andere dingen te doen en zo heb ik de liefde voor de fiets teruggevonden. Ik was op tien jaar wel 20 kilo bijgekomen, want ik deed enkel nog een beetje fitness en lopen.” De rugproblemen dreigden echter snel weer om de hoek te loeren. “Dankzij acupunctuur Bekaert in Bredene ben ik daar gelukkig helemaal van verlost. Als ik de man elf jaar eerder was tegengekomen, had mijn wielercarrière er misschien helemaal anders uitgezien.”
Bij zijn comeback toonde de bewust ploegloze eliterenner zonder contract al dat hij nog altijd uit het goede hout gesneden is. “Vooral over mijn prestatie in Oudenburg vorige donderdag was ik tevreden, zeker in dat indrukwekkende deelnemersveld. Die negende plaats is mooi, maar ik ben vooral content met het gevoel. Ik ben heel blij dat ik weer pijnvrij kan meekoersen. Het PK was trouwens ook tof.” Met wedstrijden in Bassevelde en Kluizen keert de Bredenaar deze week nog eens terug naar zijn Oost-Vlaamse roots. “Het is toch een beetje nostalgie om nog eens te koersen op mijn oude trainingsbanen. Sowieso bekijk ik mijn programma van week tot week, want mijn gezin blijft het belangrijkste. Mijn vrouw en ik werken allebei in ploegen, waardoor het een plezante puzzel is om te leggen. Uit noodzaak train ik daarom ook veel op de rollen. Mijn vrouw en onze twee kinderen steunen me volledig in wat ik doe.” (AC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
