Gilles Borra trekt met veel ambitie naar PK en BK

Wordt Gilles Borra straks West-Vlaams kampioen bij de beloften? Het zou wel eens kunnen. De tweedejaarsbelofte kende dit seizoen al behoorlijk wat pech, maar toonde vorige week met een negende plaats in De Haan en een zesde in Ardooie dat de conditie meer dan goed is. We weten dus wie we in het oog moeten houden op het PK in Bredene.

De eerste maanden van Gilles Borra werden vooral gekenmerkt door pech, veel pech. Materiaalproblemen, valpartijen, ziekte… de renner uit Keiem kwam het allemaal al tegen dit seizoen. Toch blijft hij optimistisch en kijkt hij al uit naar de komende koersen.

“Ik wil goed presteren voor Bjarne”

“Het is inderdaad al wat geweest de afgelopen koersen”, blaast Borra. “De conditie stond nochtans op punt. In Gent-Staden miste ik jammer genoeg de juiste boot, maar reed ik wel met een goed gevoel rond. Maar na Tienen-Zepperen kreeg ik af te rekenen met een bacteriële infectie. Dat heeft er toch een aantal weken serieus ingehakt.”

De benen zijn goed

“Ondertussen ben ik er wel terug aan het doorkomen. Enkel dat tikkeltje extra om in de finale nog eens echt diep te gaan, ontbreekt nog wat. Dat merkte ik ook op het PK tijdrijden. Ik ben wel tevreden met mijn wedstrijd, maar stikkapot was ik niet. Dat moet er nu nog bijkomen.”

De belofte van EFC-L&R-Vulsteke moest uiteindelijk vrede nemen met de bronzen medaille in de tijdrit. Een discipline waar hij dit seizoen verder wil aan werken. “Ik zou graag weten hoever ik daarin kan komen”, knikt hij.

“Er komt wel behoorlijk wat bij kijken. Je moet er niet alleen op trainen, je moet ook werken aan je positie op de fiets en aan je opwarming. Dat zijn zaken waar ik nog vooruitgang in kan boeken. Op het Belgisch Kampioenschap wil ik mezelf eens testen. Met de conditie zit het alvast goed en ik heb er ook wel naar toegewerkt.”

Voor de Keiemnaar komt het op dat vlak in ieder geval goed uit dat het PK op de weg nu zondag al voor de deur uit. In Bredene hoopt hij alvast te kunnen profiteren van zijn stijgende vorm. “Ook daar start ik met de nodige ambitie. De benen zijn goed en ik maak deel uit van een sterke ploeg.”

“Enkel dat tikkeltje extra om in de finale eens echt diep te gaan, ontbreekt nog”

“We zullen de koers moeten hard maken en zorgen dat we niet achter de feiten aanhollen. Het belangrijkste zal zijn dat er op het einde iemand van ons met de trui naar huis kan.”

De ganse EFC-ploeg heeft de afgelopen weken al voldoende getoond dat ze goed op dreef is. Iets dat de tweedejaarsbelofte tijdens de voorbereiding al voelde aankwamen. “Er is inderdaad een verschil met vorig jaar, in positieve zin dan. Op stage kon je al merken dat het goed zat. We hebben misschien zelfs zwaarder getraind, maar kwamen toch frisser terug naar België. Het is een plezier om deel uit te maken van de ploeg.”

Goede vriend verloren

En zo kan het misschien toch nog een mooi seizoen worden voor de eindlaureaat van Westsprint 2016, toen nog als tweedejaarsjunior. Want ondanks alle pech van de afgelopen maanden, kreeg Borra de grootste klap deze winter al te verwerken.”

Het plotse overlijden van Bjarne Vanacker raakte de hele wielerwereld, maar kwam bij Gilles extra hard aan. Hij verloor niet alleen een ploegmaat, maar ook een goede vriend.

Ik was bezig aan een stevige winter, maar de eerste weken na Bjarnes dood kwam ik in een serieuze put terecht”

“Ik heb het echt moeilijk gehad met zijn overlijden”, blikt hij terug. “Ik was bezig aan een stevige winter, maar de eerste weken na zijn dood kwam ik in een serieuze put terecht. Ik had het ook moeilijk om erover te praten.”

“Ondertussen gaat het wel beter. Ik heb nog vaak contact met zijn ouders en zijn vriendin. Dat helpt om alles te verwerken. Ergens wil je wel goed presteren voor Bjarne, maar het is iets dat je liever niet meemaakt.” (BVS)